Με θλίψη μεγάλη παρακολουθώ όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στο ΑΠΘ. Είχαμε προειδοποιήσει –αλλά και ο καθένας καταλάβαινε από την στιγμή που αναγγέλθηκε η πανεπιστημιακή αστυνομία τι θα συμβεί στα πανεπιστήμια, και να που συμβαίνει.
Του Αντώνη Λιάκου
Στήθηκε ένα φτηνό και άθλιο σκηνικό – αναρχικοί εναντίον βιβλιοθήκης. Κάθε σοβαρός πανεπιστημιακός γνωρίζει ότι οι βιβλιοθήκες δεν είναι καφενεία και προγραμματίζονται χρόνια, απαιτούν ειδικές μελέτες που φαίνεται ότι στην περίπτωση αυτή είναι ανύπαρκτες γιατί το ζήτημα είναι επικοινωνιακό. Η βιβλιοθήκη ως φύλλο συκής της πάνοπλης αστυνομίας και ο πρύτανης ως φαναροφόρος των βιαιοπραγιών της.
Το ζήτημα είναι βαθύτερο και γενικότερο. Το ελληνικό πανεπιστήμιο από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του στην Ελλάδα δεν περιορίστηκε στον ρόλο αναμεταδότη της γνώσης. «Εργαστήριο εθνικής ενεργείας» το αποκαλούσαν τον 19ο αιώνα, σπορείο της Αντίστασης στον ΒΠΠ, αποτέλεσε σε όλο το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα «εργαστήριο και σπορείο δημοκρατίας». Από τους αγώνες για το κυπριακό, από τις κινητοποιήσεις για το 15% στην Παιδεία και το 114 πριν από την δικτατορία, από την φοιτητική αντίσταση και το Πολυτεχνείο στα χρόνια της Δικτατορίας, από την πλούσια πολιτική ζωή στην Μεταπολίτευση το πανεπιστήμιο μαζί με τις νέες εξελίξεις απετέλεσε έναν από τους πνεύμονες της δημοκρατίας. Αναμφίβολα κάθε ιστορία έχει τα πάνω και τα κάτω της, ακόμη και τα υπερβολές της, αλλά συνολικά και στο ιστορικό βάθος ιδωμένα, το πανεπιστήμιο και η φοιτητική νεολαία ανήκαν στους βασικού μοχλούς που μετέτρεψαν την Ελλάδα από μια συντηρητική και καινοφοβική χώρα στην δημοκρατία που βιώσαμε από το 1974. Αυτή η δημοκρατία τώρα, σε αυτό τον χώρο, καταλύεται. Και με την πανεπιστημιακή αστυνομία, με την κατάργηση των εκλογών για τις πρυτανικές αρχές, με την κατάργηση δια νόμου του φοιτητικού κινήματος και την επιβολή ασφυξίας στην πολιτική και ιδεολογική έκφραση των φοιτητών. Με όλα όσα μηχανεύονται στο Υπουργείο και στην Κυβέρνηση.
Πρόκειται για επέλαση σε αυτόν τον θεσμό που καλλιεργεί γνώση και δημοκρατικές αξίες. Η ίδια η καλλιέργεια της γνώσης δεν θα μείνει ανεπηρέαστη από αυτή την τροπή. Συντηρητική γνώση σημαίνει αποστεωμένη γνώση, σημαίνει καθυστέρηση.
Θέλω να εκφράσω τη μεγαλύτερη αλληλεγγύη μου στους φοιτητές. Δεν αγωνίζονται μόνο για τον εαυτό τους. Ο αγώνας τους μας αφορά όλους.