NewsEdit Κάπου το 2011, βρέθηκα καλεσμένος σε ένα σπίτι για δείπνο. Όσο η οικοδέσποινα σέταρε το τραπέζι έκανα μια βόλτα στο διαμέρισμα, μινιμαλιστικά διακοσμημένο και φροντισμένο (είχε χρήμα από την οικογένεια της), αυστηρό σε παλέτα αλλά φωτεινό -μου άρεσε.
Περιφερόμενος στα δωμάτια βρέθηκα στην κρεβατοκάμαρα, όπου εκεί, αφημένη με σελιδοδείκτη επάνω στο γκρι κομοδίνο ήταν μια έκδοση ιστορική αν και εξαιρετικά κακογραμμένη. Ο Αγών Μου, η αυτοβιογραφία του Χίτλερ.
Τη ρώτησα αν το διάβαζε, μου είπε ναι. Τη ρώτησα αν ήταν νεοναζί και δεν το ήξερα, μου είπε όχι. Δεν έφυγα τρέχοντας, ήταν ευγενική και φιλόξενη, φάγαμε, είδαμε ταινία, ήπιαμε ποτό, χαιρέτησα. Στα χρόνια που ακολούθησαν την είδα ακόμη δυο φορές. Στην τελευταία συνάντηση μας κάπου το 2018 μου ανακοίνωσε ότι συμμετέχει στην προεκλογική εκστρατεία ενός τσαρλατάνου της πολιτικής σκηνής (λαλίστατος και εξαιρετικά τραγελαφικός δημαγωγός στη στάνη που βρεθήκαμε να συγχρωτιζόμαστε) και συμφωνήσαμε ότι αυτή θα ήταν και η τελευταία φορά που θα βρισκόμασταν.
Σήμερα, βλέποντας το ντοκιμαντέρ The Meaning of Hitler που έχει αφετηρία το ομότιτλο βιβλίο του ιστορικού και δημοσιογράφου Sebastian Haffner κατάλαβα περισσότερα από όσα αποσπασματικά υπέθετα για την επιλογή της να συνταχθεί με περσόνες και μελάνια που επιμένουν να ψάχνουν εχθρούς.
Αναζητήστε το βιβλίο.
Δείτε την ταινία.
Βοηθούν και τα δύο με το δικό τους τρόπο -λειτουργούν άλλωστε συμπληρωματικά- να διακρίνουμε πολλά από όσα συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας όπως αυτή την πνιγηρή κοινωνιοπάθεια ας πούμε που ώρες ώρες μοιάζει να κολλάει επάνω μας σαν υγρασία, αφόρητο.
Μας υπενθυμίζουν ότι θα παραμείνουμε εσαεί όμηροι των Χίτλερ και των κλώνων του όσο αποφεύγουμε να αντιμετωπίζουμε το τραύμα της ιστορίας και κυρίως όσο δεν ανιχνεύουμε τον εντυπωμένο στην ανθρώπινη φύση φασισμό -ας μη φοβόμαστε τις λέξεις. Τότε και έτσι μπορούμε να τον ξορκίσουμε και να περάσουμε απέναντι, στην όχθη της συνεργατικότητας και της αλληλεγγύης για να πέσει κάνας επίλογος σε αυτό το αέναο μίσος και να κερδίσει το φως.
Να το αναζητήσετε
Του Λουκά Καρνή στο Facebook