Μία προσωπική μαρτυρία-καταγραφή για όσα συνέβησαν χθες τη νύχτα στη Θεσσαλονίκη κάνει ο δημοσιογράφος Γιώργος Τούλας:
«Θα μου επιτρέψετε να πω μια μικρή προσωπική ιστορία σήμερα το πρωί. Ένα μήνα πριν στον Κίσσαβο. Κουβεντιάζουμε ένα βράδυ σε ένα τραπέζι με το Θανάση, τη Φανούλα και την Κατερίνα. Ο Θανάσης μας αναφέρει την επερχόμενη συναυλία στο ΑΠΘ για να του πούμε τη γνώμη μας.
Μόλις το άκουσα η σκέψη μου πήγε στα χειρότερα. Θα βρουν μια αφορμή του είπα τότε να διαλύσουν την συναυλία. Από την πρώτη στιγμή βαθιά μέσα μου πίστευα πως θα μετατραπεί σε επίδειξη δύναμης. Γιατί απλά φοβούνται φωνές σαν του Θανάση που δεν μασάνε τα λόγια τους, γιατί απλά τρέμουν στη θέα 5000 ανθρώπων που μαζεύονται για να τραγουδήσουν τραγούδια που δεν είναι του γούστου τους. Οι άνθρωποι αυτοί είναι αδίστακτοι. Έπνιξαν χθες βράδυ μια πόλη στα δακρυγόνα χωρίς καμία απολύτως αιτία. Δυστυχώς δικαιώθηκα σε κείνη την πρόβλεψη.Είμασταν 5000 αυτόπτες μάρτυρες του τι συνέβη. Κανείς δεν μπορεί να διαψεύσει τα μάτια μας. Η Ελλάδα ολισθαίνει κάθε μέρα και περισσότερο. Δεν θέλει φαντασία για να αντιληφθείς τι συμβαίνει στη χώρα. Που γλιστρά κάθε μέρα.
Θα βρείτε εδώ όσα έγραψα, τα συναισθήματα μου για μια μέρα που βρέθηκα στο ΑΠΘ δυο φορές. Το πρωί και το βράδυ. Και για όσα θα θυμόμαστε πια για πάντα. Διαβάστε το. Την εικόνα με το φίλο μου βγάλαμε αναμνηστικά λίγο πριν ανέβει στη σκηνή. Και θα τη θυμάμαι και αυτή σαν μια στιγμή ευτυχίας λίγο πριν την καταιγίδα.
Δυστυχώς η Θεσσαλονίκη ήταν πάντα μια πρόβα τζενεράλε του παρακράτους για τα χειρότερα. Εδώ και έναν αιώνα. Χθες βράδυ ζήσαμε πράγματα που ανήκουν σε άλλες εποχές. Ζήσαμε όσα έρχονται. Οι ψύχραιμες φωνές της πόλης, οι πνευματικοί της άνθρωποι, οι πανεπιστημιακοί δεν πρέπει να μείνουν σιωπηλοί μπροστά σε αυτά.»