ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ του Παναγιώτη Περπερίδη
(από το Real.gr)
Για τον Λεμπέση σας τα γράψαμε εγκαίρως. Τώρα το ανακάλυψαν κι οι υπόλοιποι. Για τη διαδρομή, τα προβλήματα, αλλά κυρίως την προσωπικότητά του. Ασύλληπτα μεστός λόγος, τετράγωνη σκέψη…
και παράπονο με μέτρο. Μεγάλος αθλητής, υπέροχος άνθρωπος. Μπράβο στην οικογένειά του, μπράβο και σ΄ αυτό το λιοντάρι. Δεν ήταν έκπληξη ο Σπύρος.
Παρεμπιπτόντως, θα ήθελα να καταθέσω ότι από τους 105 Έλληνες αθλητές δύο μόνο είχαν τόσο σταθερό, σίγουρο βλέμμα. Αυτοπεποίθηση, τσαμπουκά και συγκέντρωση. Ο Κώστας Φιλιππίδης προχθές κι ο Σπύρος Λεμπέσης χθες. Περήφανοι Έλληνες και σίγουροι γι΄ αυτό που μπορούν να κάνουν. Κι οι δύο στο Ρίο θα είναι στα μετάλλια. Να είμαστε καλά να τους απολαύσουμε και τους δύο.
Να είμαστε καλά και να αλλάξουν ρότα οι κυβερνώντες. «Αν δεν αλλάξουμε πολιτική στον αθλητισμό, έρχεται η καταστροφή». Πόσο πιο απλά να σας το πει ο Λεμπέσης για να το καταλάβετε. Το τέλος είναι κοντά, πάρτε το χαμπάρι. Κι ο Σπύρος, ο οποίος έκανε προπόνηση σε συνθήκες που σας περιγράψαμε πριν τα πει ο ίδιος από την τηλεόραση, θα εγκαταλείψει αν συνεχιστεί αυτή η απάνθρωπη κατάσταση.
Η τελευταία ημέρα του στίβου μας επιφύλασσε κι ένα μυθικό παγκόσμιο ρεκόρ στα 4Χ100. Για την ακρίβεια το παγκόσμιο ρεκόρ δεν το έκανε καμία Τζαμάικα. Το έκανε ο Μπολτ. Χωρίς αυτόν οι ΗΠΑ θα ήταν πρώτες. Ο Γιουσέιν πιέστηκε πρώτη φορά, διότι έπρεπε να καλύψει ένα μικρό χάντικαπ. Ως εκ τούτου έκανε ένα θαυμάσιο και ασύλληπτο ρεκόρ. Το ίδιο θα συνέβαινε και στα 100 και στα 200. Ειλικρινά πάντως όλο αυτό το «πανηγυράκι» του Μπολτ με ενοχλεί. Και με ενοχλεί γιατί συνιστά ύβρη…
Σε λίγες ώρες η φλόγα των αγώνων θα σβήσει. Ας μην σβήσει μαζί της κι ο αθλητισμός αυτής της χώρας. Τα δύο χάλκινα μετάλλια είναι το τελευταίο καμπανάκι. Εύχομαι να μην είναι και πάλι «εις ώτα μη ακουόντων». Αλλάξτε λογική. Είναι ήδη αργά.