ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Είναι απολύτως προφανές πώς ο Αλέξης Τσίπρας διανύει την πιο ευνοϊκή, γι’ αυτόν, πολιτική περίοδο.Η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός βρίσκονται στα σχοινιά, με το σκάνδαλο των υποκλοπών να παράγει καθημερινά νέες αποκαλύψεις και να διαψεύδει την (δημοσκοπική) αδιαφορία των πολιτών, μετά το ξέσπασμά του με την δημοσιοποίηση της “νόμιμης επισύνδεσης” του Νίκου Ανδρουλάκη.
Αλλά και από το γεγονός ότι τα πιο ισχυρά φιλοκυβερνητικά μίντια τελούν, είτε σε αμηχανία, είτε έχουν ανοίξει πόλεμο με τον πρωθυπουργό- όπως συμβαίνει με εκείνα που ελέγχονται από τον Βαγγέλη Μαρινάκη.
Είναι, επίσης, προφανές πως η κοινή γνώμη έχει αρχίσει να μεταστρέφεται και η απορία να μεταβάλλεται σε απαρέσκεια, ακόμα και σε απαξίωση. Βασικό μέλημα των πολιτών, όμως, είναι η επιβίωση και η (οικονομική) ασφάλεια.
Έτσι, η αντιπολίτευση δεν μπορεί με βεβαιότητα να αναμένει θεσμική απάντηση στο σκάνδαλο, ώστε να χυθεί φως (όπως λέει το γνωστό φλύαρο σλόγκαν). Κι αυτό διότι:
–Η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου επιδεικνύει προκλητικά αργά αντανακλαστικά, αποφεύγοντας μέχρι τώρα να πράξει ακόμα και το αυτονόητο: να ενοποιήσει, δηλαδή, τις διάσπαρτες δικογραφίες και να ορίσει εφέτη ανακριτή, με επαρκή συνδρομή και τεχνολογική υποστήριξη.
–Οι εταιρείες Intellexa και Krikel δεν έχουν ερευνηθεί σε βάθος ώστε να αποκαλυφθούν οι ροές του χρήματος -σύμφωνα με την αποκάλυψη του InsideStory- και η σύνδεση της ΕΥΠ με την αγορά του κακόβουλου λογισμικού.
–Όσοι και όσες κατονομάσθηκαν ότι παρακολουθούνταν και προέρχονται από το κυβερνητικό στρατόπεδο αποφεύγουν να προσφύγουν στην ΑΔΑΕ, ώστε να κινηθεί η διαδικασία προς τους παρόχους τηλεπικοινωνιών.
–Ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, παρότι αφήνει ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο να παρακολουθήθηκε, εμφανίζεται σε κατάσταση (εσωκομματικής) αναμονής και μάλλον προσβλέπει σε πολιτική δικαίωση (…) στο μέλλον.
–Το “απόρρητο” διευκολύνει και θα συνεχίσει να διευκολύνει την κυβέρνηση και τους πρωταγωνιστές του σκανδάλου. Αυτό θεωρητικά μπορεί να σπάσει μόνον εφόσον κάποιο από τα κεντρικά πρόσωπα (π.χ Γρηγόρης Δημητριάδης) θεωρήσει ότι σύρεται ανάμεσα στα καυδιανά δίκρανα και οδηγείται σε επαγγελματική και πολιτική εξόντωση, ακόμα και σε απόδοση ποινικών ευθυνών.
–Η Ν.Δ, και κυρίως οι ισχυροί “προύχοντες” (Καραμανλής, Σαμαράς) δεν φαίνονται διατεθιμένοι να ρίξουν την χαριστική πολιτική βολή στον πρωθυπουργό. Θα αναμένουν, επικαλούμενοι την θεσμική και συνταγματική προσέγγιση, αλλά -εκτός εκπλήξεως- όχι κάτι περισσότερο.
Τούτων δοθέντων, θα ήταν σοβαρό λάθος για την αξιωματική αντιπολίτευση να περιμένει πως θα πέσει η κυβέρνηση. Όχι γιατί αποκλείεται αν συμβεί, αλλά διότι είναι το μικρότερο ενδεχόμενο. Το κυβερνών κόμμα νέμεται την εξουσία χάρη στον Κυριάκο Μητσοτάκη, απολαμβάνει τα προνόμια επειδή της χαρίστηκαν, και είναι ανθρωπίνως αδύνατο να τα εγκαταλλείψει για λόγους πολιτικής ηθικής και αξιοπιστίας. Ποιός νοιάστηκε;
Δημοσκοπικά ο ΣΥΡΙΖΑ “τροχίζει” την διαφορά από τη Ν.Δ και ανακτά ελπίδες επιστροφής. Με την τελευταία ομιλία του στην Π.Ε της Ν.Δ, ο πρωθυπουργός έθεσε, άλλωστε, με σαφήνεια το δίλημμα “Μητσοτάκης ή Τσίπρας”, κάτι που απέφευγε μέχρι τώρα, κι αυτό σε αυτή τη φάση διευκολύνει τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Ακόμα, όμως, δεν έχει διαβεί την κρίσιμη γραμμή. Δεν πρέπει να επαναπαυτεί στην ραγδαία φθορά που υφίσταται η κυβέρνηση, διότι δεν πρέπει να επιδιώκει επάνοδο λόγω κατάρρευσης του αντιπάλου. Χρειάζεται και την θετική ψήφο των πολιτών. Σε αυτό θα κριθεί εάν, τελικά, σταθεί εφικτό να ξανακυβερνήσει. Και επιπλέον, δεν μπορεί να στηρίζεται στο σκάνδαλο των υποκλοπών, διότι εάν συντρέξουν προϋποθέσεις η Ν.Δ μπορεί να κάνει αυτό που υπονόησε ο Νικήτας Κακλαμάνης. “Θα το λύσουμε μόνοι μας στην παράταξη”, είπε όταν ρωτήθηκε τι θα συμβεί εάν έχει παρακολουθηθεί υπουργός. Άπαντες κατανοούν τι σημαίνει αυτό, και πώς μπορεί να απελευθερώσει εκείνους -ο κ. Ανδρουλάκης είναι μεταξύ αυτών- που θα συνδράμουν σε μία κυβερνητική λύση (με συνεργασία) εάν λείψει ο παράγοντας που την καθιστά σήμερα απαγορευτική.
Ο κ. Τσίπρας χρειάζεται, λοιπόν, παράλληλα, να προβάλλει σχέδιο διακυβέρνησης στο τρίπτυχο προστασία της κοινωνίας (ακρίβεια, ενεργειακή κρίση, πληθωρισμός)-δικαιοσύνη και αποκατάσταση της λειτουργίας των θεσμών- εθνικά θέματα (ελληνοτουρκικά). Διάσπαρτες προτάσεις υπάρχουν, λείπει, όμως, μία ενιαία πρόταση με κοστολογημένες δεσμεύσεις και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.
Όπως, επίσης, έχει καθυστερήσει στην ανάδειξη των νέων προσώπων που μπορούν να πλαισιώσουν μία κυβέρνηση συνεργασίας. Πρόσωπα υπάρχουν, συζητήσεις έχουν γίνει, πρέπει, όμως, να σταθούν δίπλα στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε μία γενική εικόνα διακυβέρνηση με ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις. Όσο δεν το κάνει, καλλιεργείται η εντύπωση πως θα επανέλθουν στην πρώτη γραμμή εκείνα τα πρόσωπα που συνδέθηκαν με τις αρνητικά φορτισμένες στιγμές της περιόδου ’15-’19.
Και να αποφευχθούν τα λάθη. Παράδειγμα: γιατί αφήνει η Κουμουνδούρου να καλλιεργείται η εντύπωση πως θα ακυρωθεί η προμήθεια των Belharra και Rafale; Γιατί δεν επικοινωνεί με σαφήνεια ότι καμία ακύρωση δεν θα γίνει αλλά το μόνο που θα επιδιωχθεί είναι η διαπραγμάτευση του όρου για την συμμετοχή της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, προκειμένου να επιβιώσει, να αναπτυχθεί, και να υπάρξουν περσσότερες θέσεις εργασίας; Επικοινωνιακά, πρόκειται για φάουλ.