NewsEdit Η απληστία, οι θεσμοί, ο καπιταλισμός, η ανάγκη λειτουργίας ελεγκτικών μηχανισμών και εν τέλει το πλήγμα στην καρδιά της δημοκρατίας της Ε.Ε., ήταν τα βασικά σημεία στα οποία αναφέρθηκε ο Νίκος Σεβαστάκης, καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Το GPS της Επικαιρότητας» με τον Θάνο Σιαφάκα, με άξονα το σκάνδαλο Qatargate.
Εξετάζοντας την απληστία περισσότερο σαν έναν ηθικό προβληματισμό και συγκεκριμένα την απληστία του ανθρώπου, διότι πολλές φορές το επεκτείνουμε και σε εταιρείες, σε οργανώσεις ακόμα και σε κράτη ολόκληρα, ο κ. Σεβαστάκης σημείωσε ότι εδώ υπάρχουν πολύ συγκεκριμένα γεγονότα που φέρνουν συγκεκριμένους κινδύνους.
«Δηλαδή, η απληστία κάποιων ατόμων μεμονωμένων, με θέσεις θεσμικές όμως, μέσα σε έναν πολύτιμο μηχανισμό, το Ευρωκοινοβούλιο που είναι, κατά κάποιο τρόπο, το πιο δημοκρατικό μέρος του μηχανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτό που επικοινωνεί περισσότερο με τους πολίτες, ενώ οι άλλοι μηχανισμοί, τα άλλα όργανα είναι πιο γραφειοκρατικά, πιο απομακρυσμένα. Γι’ αυτό λοιπόν είναι μεγάλο το πλήγμα, γιατί αυτή η απληστία γίνεται σαν ένα στίγμα για όλον αυτό τον θεσμό, σε μια συγκυρία ιστορική, όπου ξανά η Δύση και η Ευρώπη αντιμετωπίζει έναν πόλεμο, μια πολύ μεγάλη πρόκληση, μία πολλαπλή κρίση, ενεργειακή, μοντέλου ανάπτυξης και ούτω καθεξής, έρχεται λοιπόν αυτό το πράγμα και συντείνει ακόμα περισσότερο στην απονομιμοποίηση ή στην απαξίωση κάποιων θεσμών μέσα από τη δράση κάποιων προσώπων» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Σεβαστάκης.
Η ίδια η πολιτική δημοκρατία βάζει όρια στην απληστία ή θέλει να βάλει όρια ή μπορεί να βάλει όρια στην απληστία, επισήμανε ο κ. Σεβαστάκης, στην απληστία που προέρχεται είτε από τις ιδιωτικές πρακτικές, από τις ατομικές επιλογές είτε από πλευρές αυτού που λέμε καπιταλισμό, σε αυτό το οικονομικό σύστημα, το οποίο έχει μια δυναμική να υπερβαίνει τα όρια πάντα και κυρίως στη σύγχρονη περίοδο.
«Χρειάζονται οι θεσμοί, χρειάζονται οι έλεγχοι. Χρειάζονται μορφές ελέγχου πολιτικού και λογοδοσίας, πιο αυστηρές, βλέπουμε το Βέλγιο πώς κινείται. Χρειάζεται δηλαδή μια άλλη δημόσια στάση επίσης απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα. Δηλαδή και ιδεολογικά και πολιτιστικά να απονομιμοποιηθούν περισσότερο αλλά και θεσμικά και αστυνομικά να ελεγχθούν. Αυτό το ζητάει αυτή η συνθήκη» τόνισε ο κ. Σεβαστάκης.
Στην χώρα μας συζητούμε την περίπτωση Καϊλή που έχει εθνικό ενδιαφέρον, σημείωσε ο καθηγητής του ΑΠΘ, ωστόσο την ίδια ώρα το συγκεκριμένο σκάνδαλο αγγίζει πολιτικούς και το Δημοκρατικό Κόμμα της Ιταλίας, «το διάδοχο του ιστορικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας, το ανανεωτικό αυτό κεντροαριστερό κόμμα, αγγίζει δηλαδή μια δύναμη η οποία ήταν η πιο φιλοευρωπαϊκή ή από τις πιο φιλοευρωπαϊκές».
«Δηλαδή ένας κόσμος που συνδέεται με την υπεράσπιση του ευρωπαϊσμού, της ευρωπαϊκής ιδέας βρίσκεται στα κάγκελα κατά κάποιον τρόπο ή βρίσκεται ένοχος για διαφθορά από αυτές τις ομάδες, από αυτούς τους χώρους και αυτό επιτείνει ακόμα περισσότερο και κάνει την πιο εύκολη τη δουλειά αυτού που υπάρχει σήμερα ως σύγχρονη, ακροδεξιά, αντιευρωπαϊκή, εθνικιστική, που θέλει κατά κάποιον τρόπο να αναιρέσει αυτό το ευρωπαϊκό εγχείρημα» τόνισε ο κ. Σεβαστάκης.