ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Το χειρότερο από όλα όσα έπαθε τα τελευταία 15 χρόνια η κοινωνία μας είναι ότι συντηρητικοποιήθηκε, ξίνισε, μούχλιασε σαν τυρί σε χαλασμένο ψυγείο.
Ιδιαίτερα η γενιά των άνω των 50. Έκανε τη φτώχεια και τη στέρηση που της επέβαλαν σαράκι. Έκανε την πίκρα και τη ματαίωσή της, άποψη.
Την άποψη μιάς γεροντοκόρης που ήταν «καν και καν» στα νιάτα της αλλά ατύχησε… Ασχημη, γραία και ατυχής.
Τώρα έχει πάρει το καρεκλάκι της, έκατσε στη ρούγα του Facebook (τρομάρα της!) και κουτσομπολεύει.
Και “τσκ, τσκ, τσκ” και “ψου, ψου, ψου” και “Σόδομα και Γόμορρα! “. Και εκεί, καθισμένη, γερνά και ρεύεται και κλάνει. Και δεν περνάει κι η ζωή για να πεθάνει… Να λυτρωθεί και να μας λυτρώσει.
Αυτή την γερασμένη και ξινή κοινωνία ένα φιλί την σκανδαλίζει περισσότερο κι από τα σκάνδαλα της Νικολάου ή του Πάτση ή του Predator…
Και σε αυτή την κοινωνία αξίζει μόνο μπουρλότο. Γιατί αυτή η κοινωνία μπορεί να ανεχτεί μία παρακμιακή κυβέρνηση αλλά δεν ανέχεται δύο ανθρώπους που φιλιούνται!
Μπορεί να μη φταίει αυτή που κατάντησε έτσι. Ούτε που δεν είχε τα κότσια να αντισταθεί. Ούτε που βολεύτηκε στον καναπέ της. Αυτό όμως δεν την κάνει συμπαθέστερη.
Όσο κακογερνάει, ανέραστη και ξινή, τόσο πιο υποκριτική, τόσο πιο σιχαμένη δείχνει…
Γιατί δεν της ζήτησε κανείς να κάνει καμιά επανάσταση.
Να μείνει ανθρώπινη μόνο. Να αγαπήσει και να αγαπηθεί ή έστω να αποδεχτεί χωρίς ξινίλα την αγάπη των άλλων.
Μόνο. Τίποτα άλλο