ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Διαβάζεις τον τίτλο. Τρίβεις τα μάτια σου. Τον ξαναδιαβάζεις: «Έφτασε στη Θεσσαλονίκη η εμπορική αμαξοστοιχία από την Αθήνα».
Κοιτάζεις την ημερομηνία. Οχι. Δεν είναι Σεπτέμβριος του 1920. Είναι 30 Μαρτίου του 2023!
«Έφτασε στη Θεσσαλονίκη η εμπορική αμαξοστοιχία από την Αθήνα». Είναι είδηση. Στην ΕΡΤ και στα ιδιωτικά κανάλια. Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Στην «Ελλάδα 2.0»…
Συγγνώμη για την επανάληψη των λέξεων και του τίτλου. Ομως, πριν από δύο χρόνια στέλναμε SMS για να βγάλουμε το σκύλο βόλτα και σήμερα, 30 Μαρτίου του 2023, «έφτασε στη Θεσσαλονίκη η εμπορική αμαξοστοιχία από την Αθήνα». Κι αυτή την παράλογη αντίφαση δεν τη χωράει το μυαλό του ανθρώπου. Δεν χωνεύεται. Δεν αντέχεται.
Κάτι δεν πάει καλά με το χρόνο που έχει γυρίσει έναν αιώνα πίσω μέσα σε λίγα χρόνια. Ή πιο σωστά: Κάτι δεν πάει καλά με τη χώρα. Καθόλου καλά. Τη χώρα των ακαταδίωκτων επιτροπών λοιμωξιολόγων και εμπειρογνώμων και τραπεζιτών. Τη χώρα που η Δημοκρατία έχει συγκρουστεί μετωπικά με τη “Δικαιοσύνη” και τη λογική.
Τη χώρα που «οι εξαγωγές πάνε τρένο» -με το εμπορικό έλλειμα όμως να πηγαίνει κατά διαόλου. Κι αυτό να λέγεται από τα πλέον επίσημα λόγια όταν πριν ένα μόνο μήνα 57 ψυχές χάθηκαν σε ένα τρένο. Ισως η πιο μακάβρια ειρωνεία που έχει ποτέ ακουστεί…
Κατι δεν πάει καθόλου καλά όταν σήμερα είναι είδηση πψς «έφτασε στη Θεσσαλονίκη η εμπορική αμαξοστοιχία από την Αθήνα».
Κάτι δεν πάει καθόλου, μα καθόλου καλά με τη χώρα όταν πέφτουν τα ταβάνια σε κεντρικό νοσοκομείο της Αθήνας, μιας Αθήνας που καταστρέφει ιστορικούς κινηματογράφους οι οποίοι ανήκουν στον ΕΦΚΑ για να τους κάνει ξενοδοχεία.
Κάτι δεν πάει καθόλου καλά σε μία χώρα που είναι στη θέση 108 στην ελευθερία του Τύπου και στις τελευταίες θέσεις, με 36.000 νεκρούς, στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
Αλλά από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις με την κατάντια της χώρας μας. Της πατρίδας μας. Της Ελλάδας μας. Του σπιτιού μας.
Μια χώρα που αυτοί που την κυβερνούν που είτε διώχνουν στο εξωτερικό είτε δολοφονούν με την εγκληματική αδιαφορία τους είτε δέρνουν είτε αποκλείουν από την εκπαίδευση είτε κάνουν ό,τι μπορούν για να μην φτάσουν στις κάλπες οι νέοι.
Η Ελλάδα του 2023 είναι πλέον ένας εφιάλτης που δεν περιγράφεται με λόγια, που σε πλημμυρίζει οργή, φόβο, ανασφάλεια και απόγνωση. Ακινητοποιημένη σε ένα σκοτεινό τούνελ χωρίς ούτε μία ακτίνα φωτός στο βάθος του. Και το μόνο που σκέφτεσαι είναι «ας ξυπνήσουμε επιτέλους, φτάνει, δεν αντέχεται άλλο!». Πριν έλθουν τα ακόμη χειρότερα…