NewsEdit «Η Μεσόγειος είναι μια θάλασσα χιλιάδων νεκρών ανθρώπων όλα αυτά τα χρόνια που προσπαθούν να περάσουν απέναντι διότι πιστεύουν ότι είναι ένα πιο εύκολο ταξίδι και ανάμεσά τους βρίσκονται άνθρωποι από διαφορετικές συνθήκες, με διαφορετικό τρόπο, με άλλες επιδιώξεις και πάει λέγοντας». Με αυτή την περιγραφή, ο Νικήτας Κανάκης, Αντιπρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου, μίλησε στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Καθρέφτης» με τον Χρήστο Μιχαηλίδη για την πραγματικότητα στα νερά της Μεσογείου.
Ο κ. Κανάκης, ανέφερε ότι οι μετανάστες φεύγουν από διάφορα λιμάνια. «Να θυμίσουμε ότι η Λιβύη δεν είναι ένα κράτος οργανωμένο, στην πραγματικότητα ανά πόλεις είναι διαφορετικοί τοπάρχες, λειτουργεί λιγάκι με έναν φεουδαρχικό τρόπο. Άρα, όπου υπάρχουν δίκτυα τα οποία μπορούν να ναυλώσουν ένα σαπιοκάραβο, ένα ψαράδικο σαν αυτό που ήταν, για να κάνει το ταξίδι, φορτώνουν όσους περισσότερο μπορούνε, είναι εμπόρευμα, μη μας φοβίζουν οι λέξεις, όσο και αν ακούγεται σοκαριστικό, αλλά για τους διακινητές οι άνθρωποι είναι εμπόρευμα, τίποτα περισσότερο και πολλές φορές με κάποιον “καπετάνιο”, κάποιον που ξέρει λίγο καλύτερα από τους άλλους ή πολλές φορές με αντίτιμο το να μην πληρώσει για κάποιον από τους ανθρώπους που θέλουν να μετακινηθούν, ξεκινάει ένα ταξίδι στην πρακτικότητα προσπαθώντας να πάει μέσα από τους διεθνείς δρόμους μέσω θάλασσας και να φτάσει απέναντι» περιέγραψε.
Μόλις τα πράγματα δυσκολεύουν, οι διακινητές εγκαταλείπουν το σκάφος, προσέθεσε.
«Μιλάμε για ένα διεθνές δίκτυο το οποίο είναι πάρα πολύ καλά οργανωμένο. Μιλάνε με κινητά, υπάρχουν δορυφορικά τηλέφωνα, με τον ίδιο τρόπο που βρέθηκε το στίγμα του τηλεφώνου από κάποια ακτιβίστρια από την Ιταλία και η οποία ειδοποίησε, όχι δυστυχώς πολύ έγκαιρα. Είναι ένα οργανωμένο πράγμα, ώστε το πλοίο να μπορέσει να μπει σε διεθνή νερά και αν μετά για κάποιο λόγο κάτι στραβώσει ή υπάρχει κίνδυνος να εντοπιστούν και να συλληφθούν, εγκαταλείπουν το πλοίο. Είναι πολύ συνηθισμένο, δεν μας κάνει καμία εντύπωση» είπε χαρακτηριστικά.
Αναφορικά με τις αιτίες βύθισης του σκάφους, ο κ. Κανάκης σημείωσε ότι μπορούμε να κάνουμε μόνο υποθέσεις, καθώς πιθανόν δεν θα βρεθεί ποτέ το σκάφος, αφού βυθίστηκε στο βαθύτερο σημείο της Μεσογείου.
Τεχνικό θέμα χαρακτήρισε τα αίτια της βύθισης του αλιευτικού, καθώς, επισήμανε, το πρόβλημα δεν είναι αν το χειρίστηκαν λάθος και βυθίστηκε. «Έχουν βυθιστεί κατ’ επανάληψη, έχουν εγκαταλειφθεί κατ’ επανάληψη, υπάρχουν σκάφη που μπορούν να πέσουν σε θαλασσοταραχή και πάει λέγοντας. Το θέμα είναι ότι συνεχίζεται μια αθρόα μετακίνηση ανθρώπων μέσα από διεθνή κέντρα δουλεμπορίου. Η Λιβύη είναι ένα από αυτά και παλιότερα είχαν αναδειχθεί και σε ρεπορτάζ ότι κρατούνται άνθρωποι με τη μορφή δουλεμπορίου και για πάρα πολλούς μήνες ή χρόνια, οι οποίοι πολλές φορές επειδή η διακίνηση συνδέεται και με το trafficking και ας μη θέλουμε να το λέμε, όπου στην πραγματικότητα πουλιούνται ως φτηνοί σκλάβοι, άρα συνεχίζεται μια ιστορία και πρέπει να μας προβληματίζει το αν όντως αυτή η σκληρή γραμμή που έχουμε και έχει υιοθετήσει η Ευρώπη «φρούριο» λειτουργεί» τόνισε ο κ. Κανάκης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η ευρωπαϊκή γραμμή δεν λειτουργεί. «Η μετανάστευση είναι ένα φυσικό φαινόμενο στην πραγματικότητα. Εμείς συνεχίζουμε σε ένα βαθμό να τρέφουμε αυταπάτες αφενός μεν, πιστεύοντας ότι αποτρέποντάς τους θα τους σταματήσουμε. Δεν σταματάς απελπισμένους ανθρώπους και κάθε φορά θα υπάρχει ένα μεγάλο ναυάγιο είτε μια μεγάλη καταστροφή να μας το υπενθυμίζει αυτό, ακόμα και όταν δεν θέλουμε να το κουβεντιάσουμε. Σας θυμίζω πόσες φορές μέσα στην Ευρώπη έχουν βρεθεί φορτηγά που άνθρωποι έχουν πεθάνει, μέσα στα ψυγεία. Όλα αυτά είναι ψηφίδες του ίδιου ακριβώς προβλήματος. Άρα ή θα συζητήσουμε πραγματικά σοβαρά σε ευρωπαϊκό επίπεδο και όχι μόνο στο ευρωπαϊκό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, γιατί δεν είναι μόνο αποκλειστικά ευθύνη της Ευρώπης, τι κάνει τους ανθρώπους να φεύγουνε γιατί κάποιος δεν σηκώνεται να φύγει και να βάλει τον εαυτό του σε κίνδυνο ή τα παιδιά του απλά γιατί δεν έχει τι άλλο να κάνει ή θα διαπιστώσουμε ότι ο κόσμος είναι ένας πλανήτης και άρα ό,τι κάνουμε θα πρέπει να αφορά όλους ή θα συνεχίζουμε κάθε φορά να βλέπουμε καταστροφές σαν αυτές, να δακρύζουμε και να κλαίμε» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Κανάκης.
Οι συγκεκριμένοι μετανάστες, προσέθεσε, ξεκίνησαν από το Τομπρούκ. δεν είναι Λίβυοι και εδώ είναι ένα ενδιαφέρον στοιχείο που συναντάται πολύ συχνά στους δρόμους της μετανάστευσης.
«Είναι άνθρωποι που προέρχονται από την Ασία, πρόκειται για Αφγανούς, ακόμα και για Παλαιστίνιους, Πακιστανούς. Πάρτε για παράδειγμα κάποιος ο οποίος φεύγει κυνηγημένος ή προσπαθώντας να βρει μια καλύτερη ζωή. Καμιά φορά το ένα δεν αποκλείει το άλλο από αυτά. Το πρώτο είναι ότι πηγαίνει στην επόμενη χώρα, ας πούμε από το Αφγανιστάν στο Ιράν να δουλέψει κάποια χρόνια ώστε να μπορέσει να εξασφαλίσει τα λεφτά και το ταξίδι. Τα δύο και τρία χιλιάρικα που μπορεί να απαιτούνται, για ανθρώπους που δουλεύουν στην πραγματικότητα για ένα κομμάτι ψωμί, μπορεί να σημαίνει μια δουλειά δύο, τριών, τεσσάρων χρόνων και στη συνέχεια πάντα σε συνεννόηση με διεθνή κέντρα διακίνησης κι αυτό πρέπει να θυμόμαστε, του δίνεται η δυνατότητα γι’ αυτό που μοιάζει εκείνη τη στιγμή να είναι το πιο εύκολο ή το πιο φθηνό. Έτσι λοιπόν, ένα αεροπορικό εισιτήριο μπορεί να τον φέρει στη Λιβύη, γιατί από εκεί θα μπορούσε πολύ πιο εύκολα να φτάσει στη Δυτική Ευρώπη ή αντίστοιχα, κάποια στιγμή από τα παράλια της Μικράς Ασίας κάτω από άλλες διαδικασίες, να περάσει σε κάποιο ελληνικό νησί» εξήγησε ο κ. Κανάκης.