ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΟΛΙΑΣ σα σήμερα στα 1996 πεθαίνει ο Ανδρέας Παπανδρέου,
μια απ τις σημαντικότερες προσωπικότητες που κυβέρνησαν την Ελλάδα
………………………………………..
ο Ανδρέας όταν ανέλαβε την κυβέρνηση στα 1981 έφερε για πρώτη φορά στη χωρά,
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ τη δημοκρατία.
Μέχρι τότε έμπαινε στο καφενείο ο χωροφύλακας και σηκωνόντουσαν οι γέροντες να κάτσει
………………………………………..
δε φοβήθηκε να κάνει ριζικές αλλαγές που μέχρι τότε μπορεί να υπήρχαν παντού στη δυτική Ευρώπη,
αλλα στην Ελλάδα ήταν θέματα ταμπού
………………………………………..
οπως:
η θέση της γυναίκας,
το οικογενειακό δίκαιο,
η πρόσβαση ολόκληρου του πληθυσμού στις τράπεζες και στην χρηματοδότηση
(μεχρι τότε για να πάρεις δάνειο έπρεπε να έχεις χαρτάκι από δεξιό πολιτευτή)
η θέση του αγρότη που μέχρι τότε ήταν πολίτης τρίτης κατηγορίας
η θέση του ηλικιωμένου
η θέση των αγωνιστών της εθνικής αντίστασης που πολέμησαν στα βουνά τους Γερμανούς,
με μοναδικό γνώμονα την αγάπη για την πατρίδα.
(για χρόνια ολόκληρα το δεξιό κράτος τους αντιμετώπιζε ως προδότες)
η θέση της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό στερέωμα οχι σαν δουλικό ή υποανάπτυκτο κράτος, αλλά σαν ισότιμο μέλος
………………………………………..
για να δώσω όμως ολόκληρη τη ζωή του Ανδρέα θέλω να γράφω για βδομάδες
………………………………………..
Μόνο τα νεανικά του χρόνια είναι ένα ολόκληρο ξεχωριστό ποστ
η γνωριμία του με τον τροτσκιστή και μετέπειτα ηγέτη της 4ης Διεθνούς, Μιχάλη Ράπτη («Πάμπλο»)
η σύλληψη και η κακοποίηση του απ τη δικτατορία Μεταξά
η μετανάστευση του στην Αμερική
η εκεί ακαδημαϊκή του καριέρα
η επιστροφή του στην Ελλάδα
η συνεχόμενη λάσπη της δεξιάς στο πρόσωπο του απ τα προπολεμικά ακόμα χρόνια, που συνεχίστηκε αμείωτη και επί Καραμανλή και επι δικτατορίας
και φυσικά οι συνεχείς συγκρούσεις με τον πάτερα του
………………………………………..
Σήμερα όμως θα σταθώ σε κάτι άλλο
στην εξωτερική του πολιτική και στο εύρος της πολικής του δεινότητας που κατάφερνε, δύσκολες πολιτικές εξισώσεις,
οχι μόνο να τις λύνει,
αλλα να βγαίνει και κυρίαρχος μέσα απ αυτές, ο ίδιος και η χώρα του
………………………………………..
πολυ σύντομα δυο γεγονότα
………………………………………..
μόλις 40 μέρες μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις 18 Οκτωβρίου του 1981,
ο Ανδρέας Παπανδρέου αναγνωρίζει επίσημα την P.L.O.
(Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης)
και σοκάρει την τοτε ΕΟΚ που θεωρούσαν την P.L.O. τρομοκρατική οργάνωση.
………………………………………..
αφηγείται ο ηγέτης της PLO Γιάσερ Αραφάτ:
«Την ίδια νύχτα που ανακοινώθηκε η νίκη του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές
εκλογές, το 1981,
ο Ανδρέας Παπανδρέου μου απηύθυνε επίσημη πρόσκληση να επισκεφθώ την Ελλάδα.
Εγώ ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση
του αδελφού μου,
του φίλου μου και συναγωνιστή μου, το Δεκέμβρη του 1981.
Και έτσι ήμουν ο πρώτος ξένος ηγέτης που είχα την τιμή να επισκεφθώ την Ελλάδα μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981.
Λίγους μήνες αργότερα,
στις πιο δύσκολες συνθήκες πολέμου και πολιορκίας που γνώρισε η επανάστασή μας και ο λαός μας, όταν αντιμετωπίζαμε την ισραηλινή εισβολή και την πιο σύγχρονη πολεμική μηχανή του Ισραήλ,
το 1982,
ο ηγέτης Παπανδρέου απηύθυνε και πάλι πρόσκληση σε μένα, στην PLO και
στους Παλαιστίνιους αντάρτες,
να έρθουμε στην Ελλάδα, και ανακοίνωσε ότι η Ελλάδα ήταν έτοιμη να φιλοξενήσει τους Παλαιστίνιους αγωνιστές σε ένα ελληνικό
νησί.
Η πρόσκληση αυτή του Ανδρέα Παπανδρέου, τη στιγμή που βρισκόμασταν στην
πολιορκημένη και συνεχώς βομβαρδιζόμενη Βηρυτό,
αναπτέρωσε το ηθικό μας και αγαλλίασε την ψυχή μας.
Και πράγματι αποχωρήσαμε από τη Βηρυτό με προορισμό την Ελλάδα[…]
Στο λιμάνι του Πειραιά μας υποδέχτηκε ο ηγέτης Παπανδρέου με τους
υπουργούς της κυβέρνησής του και ένα τεράστιο πλήθος Ελλήνων.
Σε εκείνη την υποδοχή ο Ανδρέας Παπανδρέου με τύλιξε με
τη ζεστασιά, την αγάπη και τη φιλία του.
Με έκανε να νιώθω ότι η Ελλάδα είναι πατρίδα μου και οι Έλληνες είναι η οικογένειά μου και συμπατριώτες μου[…]
Η γενναία στάση του Ανδρέα Παπανδρέου στη διάρκεια της ισραηλινής
εισβολής στο Λίβανο, το 1982,
θα μείνει αξέχαστη στον παλαιστινιακό λαό και στο αραβικό έθνος.
Ο Παπανδρέου είχε δηλώσει τότε ότι η Ελλάδα στέκεται στο
πλευρό μας.
Οργάνωσε αμέσως μια εκστρατεία για την αποστολή ιατροφαρμακευτικής
βοήθειας στους πολιορκημένους μαχητές μας[…]»
………………………………………..
και το δεύτερο
………………………………………..
στα 1984 ο πόλεμος μεταξύ Γαλλίας – Λιβύης στο Τσαντ, μια κεντροαφρικανική χώρα, έδειχνε αναπόφευκτος.
ηδη ειχαν ξεκινήσει κάποιες αψιμαχίες…
………………………………………..
το Τσαντ αποτελούσε μόνιμη εστία διαμάχης ανάμεσα στη Γαλλία και τη Λιβύη, και τροφοδότησε μια σειρά από εμφύλιους πολέμους για χρόνια…
Ο σοσιαλιστής πρόεδρος της Γαλλίας, Φρανσουά Μιτεράν είχε ζητήσει από τον Παπανδρέου
(που ειχε προσωπική σχέση με τον Καντάφι)
να βοηθήσει στην κρίση με τη Λιβύη.
Ο Παπανδρέου τούς καλεί στην Ελούντα τον Νοέμβριο που είχε τελειώσει η τουριστική περίοδος και τα ξενοδοχεία ήταν κλειστά,
χωρίς να ενημερώσει τον έναν για την παρουσία του άλλου.
Η συνάντηση έγινε κάτω από απόλυτη μυστικότητα.
Πρώτος έφτασε στην Ελούντα ο Γάλλος πρόεδρος
και ακολούθησε, με μια επεισοδιακή έλευση, ο Μουαμάρ Καντάφι.
………………………………………..
στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων Ο Καντάφι τα έχωνε συνεχώς τον Μιτεράν
με καρφιά τύπου:
«Εσύ δηλώνεις σοσιαλιστής,
αλλά φαίνεται ότι ακόμα και ο Πομπιντού ήταν πιο σοσιαλιστής από εσένα που υποστηρίζεις τους φασίστες στο Τσαντ»
………………………………………..
τελικά,
στη συνάντηση της 15ης Νοεμβρίου 1984 ο Ανδρέας, καταφέρνει να γεφυρώσει τις διαφορές Γαλλίας και Λιβύης,
και ο συμβιβασμός που επετεύχθη ονομάστηκε
“συμφωνία της Ελούντας”.
Μετά το τέλος της συνάντησης, ο Καντάφι μοίραζε παντού χαμόγελα,
ενώ ο Μιτεράν δήλωσε στους δημοσιογράφους:
«Ζήτω η Ελλάδα»!
………………………………………..
ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ένας μεγάλος πολιτικός, ένας απ τους 3-4 μεγαλύτερους που κυβέρνησαν την Ελλάδα σε ολόκληρη την ιστορία της