ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Δυστυχώς κινδυνεύουμε να γίνουμε, αν δεν έχουμε ήδη γίνει, η χώρα της σαχλαμάρας και της απιθανολογίας.
Έσχατο παράδειγμα η περί “δύο 8ώρων εργασίας την ημέρα” συζήτηση όπου ο μεν αρμόδιος υπουργός είπε πως «μπορεί κάποιος εργαζόμενος να δουλεύει δύο 8άωρα σε δύο διαφορετικούς εργοδότες και να είναι αυτό απολύτως νόμιμο» ή δε αντιπολίτευση πήρε αυτή την κουβέντα τοις μετρητοίς κάνοντας λόγο για “16 ώρες δουλειά κι όποιος αντέξει”.
Προφανώς απιθανολογούν και οι δύο πλευρές διότι η κύρωση της κοινοτικής οδηγίας -περί αυτής πρόκειται- που θα εμπεριέχεται στο σχέδιο νόμου και η οποία περιγράφει αυτό το καθεστώς απασχόλησης, θα λειτουργεί στη βάση όσων ήδη εφαρμόζονται στην αγορά εργασίας. Δηλαδή: Με δεδομένο ότι υπάρχει θεσμοθετημένο το 11άωρο της ανάπαυσης για κάθε εργαζόμενο σε ημερήσια βάση, ακόμα και αν η εργασία σε δύο εργοδότες δεν είναι ταυτόχρονη (πχ πλατφόρμες, λογιστήρια), αλλά παράλληλη, αυτό σημαίνει ότι θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να υπάρξει εργασία έως 13
ώρες ημερησίως, το πολύ.
Πράγμα που σημαίνει πως αν ίσχυε αυτό που είπε αρχικά ο Υπουργός εργασίας για δύο 8ωρα την ημέρα τότε θα έπρεπε να υπάρξει μία νομοθετική (και… αστρονομική) διάταξη όπου το 24ωρο θα έπρεπε να γίνει… 27ωρο (8+8+11 ώρες)!
Αντιλαμβανόμενος όμως τη δική του απιθανολογία ο ο κ. Γεωργιάδης έσπευσε να προβεί σε διευκρινιστική δήλωση, ώστε να περιοριστεί ο σάλος που ξέσπασε περί κινδύνου 16άωρης εργασίας, σε ημερήσια βάση. Όπως τόνισε ο υπουργός Εργασίας, «στο Σχέδιο Νόμου που θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση, την επόμενη εβδομάδα, ρητώς διευκρινίζεται η δυνατότητα της εργασίας σε πολλαπλούς εργοδότες, όπως ορίζει η ευρωπαϊκή νομοθεσία. Σε καμία όμως περίπτωση δεν σταματά να εφαρμόζεται το ΠΔ88/1999 περί των ελαχίστων περιόδων ανάπαυσης που αποτελεί υπερεθνικό δίκαιο και όπου εκεί ορίζεται ρητώς ότι για κάθε περίοδο 24 ωρών η ελάχιστη ανάπαυση δεν μπορεί να είναι κατώτερη των 11 συνεχών ωρών, το οποίο συνεχίζει να ισχύει για κάθε εργοδότη στον οποίο εργάζεται ο εργαζόμενος». Πάντως πρέπει να επισημανθεί ότι η παράλληλη απασχόληση δεν απαγορεύεται λόγω της υποχρέωσης για 11άωρη ανάπαυση.
Τι πραγματικά λέει η ευρωπαϊκή οδηγία;
Η κοινοτική οδηγία (2019/1152) περί «διαφανών και προβλέψιμων όρων εργασίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση» τονίζει τα εξής στο άρθρο 9 για την παράλληλη απασχόληση:
«Τα κράτη μέλη εξασφαλίζουν ότι ο εργοδότης δεν πρόκειται να απαγορεύσει σε εργαζόμενο να αναλάβει εργασία σε άλλους εργοδότες, εκτός του ωραρίου εργασίας που καθορίζεται με τον εν λόγω εργοδότη, ή να επιφυλάξει δυσμενή μεταχείριση σε εργαζόμενο για τον λόγο αυτό.
Τα κράτη μέλη μπορούν να ορίζουν προϋποθέσεις για τη χρήση των περιορισμών περί ασυμβίβαστου από εργοδότες για αντικειμενικούς λόγους, όπως η υγεία και η ασφάλεια, η προστασία του επιχειρηματικού απορρήτου, η ακεραιότητα του δημοσίου τομέα ή η αποφυγή της σύγκρουσης συμφερόντων».
Σε άλλο σημείο σημειώνει ότι «οι εργοδότες δεν θα πρέπει να απαγορεύουν σε έναν εργαζόμενο να αναλαμβάνει απασχόληση σε άλλους εργοδότες, εκτός του χρόνου εργασίας του ή να επιφυλάσσουν δυσμενή μεταχείριση σε εργαζόμενο για τον λόγο αυτό. Θα πρέπει να είναι δυνατόν τα κράτη μέλη να προβλέπουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις για τη χρήση περιορισμών λόγω ασυμβίβαστου, οι οποίοι πρέπει να νοούνται ως περιορισμοί στην εργασία για άλλους εργοδότες για αντικειμενικούς λόγους, όπως η προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων μεταξύ άλλων με την επιβολή ορίων στον χρόνο εργασίας, η προστασία του επιχειρηματικού απορρήτου, η ακεραιότητα του δημοσίου τομέα ή η αποφυγή της σύγκρουσης συμφερόντων».
Δηλαδή η Ευρωπαϊκή Οδηγία δεν υποστηρίζει ότι μπορεί κάποιος να εργαστεί δύο οκτάωρα σε δύο εργοδότες και μάλιστα την ίδια ημέρα. Αναφέρει ότι δεν μπορεί να του απαγορευτεί η απασχόληση εκτός ωραρίου, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Λογική λοιπόν η ευρωπαϊκή οδηγία και λογικότατη η κύρωσή της από την Ελλάδα. Οπως άλλωστε και το ότι απλή λογική λέει πως ΚΑΝΕΝΑΣ λογικός εργοδότης δεν πρόκειται να προσλάβει έναν εργαζόμενο για να του δουλέψει για επιπλέον 8 ώρες διότι πολύ απλά ένας τέτοιος εξουθενομένος εργαζόμενος δεν μπορεί να αποδώσει τα αναμενόμενα.
Εκείνο που σε καμιά περίπτωση δεν είναι λογικό είναι το να συζητάει κανείς σοβαρά για επιπλέον ώρες εργασίας πέραν του 8ώρου όταν παγκοσμίως έχει ανοίξει η συζήτηση και σε πολλές χώρες έχει αρχίσει να εφαρμόζεται η εργασιακή εβδομάδα των 4 ημερών.
Ο κόσμος δεν μπορεί να γυρίσει ούτε στο 1932 όταν ψηφίστηκε και εφαρμόστηκε ο πρώτος νόμος για το εργασιακό ωράριο, ούτε στο 1999.
Αντί λοιπόν κυβέρνηση και αντιπολίτευση να αναλίσκονται σε απιθανολογίες περί 16ώρου καλό θα ήταν, αν το τολμούν, να συγχρονιστούν με την πραγματικότητα.
Μέχρι τότε καλό θα ήταν να ασχοληθούν αμφότερες οι πλευρές με την αδήλωτη εργασία, την ανασφάλιστη εργασία, την ελαστική εργασία, την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 1.100 ευρώ, την πληρωμή των υπερωριών, τα εργασιακά δικαιώματα.
Κάτι που δυστυχώς φαίνεται απίθανο για τη χώρα της σαχλαμάρας!