NewsEdit Ο Sixto Diaz Rodriguez, ο μουσικός από το Ντιτρόιτ που απέκτησε διεθνή φήμη μέσα από το βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ “Searching for Sugar Man” το οποίο παρουσίαζε την ιστορία του, πέθανε το βράδυ της Τρίτης. Ήταν 81 ετών.
Ο θάνατός του επιβεβαιώθηκε από την κόρη του, Regan, και την επίσημη ιστοσελίδα του.
Το ντοκιμαντέρ του 2012 “Searching for Sugar Man” παρακολούθησε τη σχεδόν απίστευτη ιστορία της διαδρομής του μουσικού της φολκ από την αφάνεια στη διεθνή επιτυχία. Η ταινία, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Malik Bendjelloul, κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ στην 85η τελετή απονομής των βραβείων το 2013.
Η μουσική του Rodriguez, η οποία δεν είχε γνωρίσει ποτέ επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες, είχε γίνει πολύ δημοφιλής στη Νότια Αφρική, αν και ελάχιστα ήταν γνωστά γι’ αυτόν στη χώρα αυτή.
Ο Rodriguez ηχογράφησε δύο άλμπουμ στις αρχές της δεκαετίας του 1970 στο Ντιτρόιτ: “Cold Fact” (1970) και “Coming From Reality” (1971). Και τα δύο απέτυχαν εμπορικά στις ΗΠΑ.
Ο ίδιος πίστευε ότι αυτό ήταν το τέλος της μουσικής του ιστορίας. Δούλευε μεροκάματα και έκανε οικογένεια. Πήρε πτυχίο φιλοσοφίας από το Wayne State University και δραστηριοποιήθηκε πολιτικά. Έβαλε ανεπιτυχώς υποψηφιότητα για δήμαρχος, δημοτικός σύμβουλος και γερουσιαστής.
Η μόνη ένδειξη ότι η μουσική του είχε αναγνωριστεί από κάποιον ήρθε το 1979, όταν του ζητήθηκε να εμφανιστεί στην Αυστραλία. Πήγε ξανά το 1981.
“Νόμιζα ότι ήταν περίεργα περιστατικά”, δήλωσε ο Ροντρίγκεζ, ο οποίος επίσης θεώρησε ότι ήταν ιδιαίτερα γλυκό και παράξενο που πολλοί άνθρωποι γνώριζαν τους στίχους των τραγουδιών του.
Επέστρεψε για να επιβιώσει στο Ντιτρόιτ. Αλλά η άφιξη του διαδικτύου άλλαξε τη ζωή του. Η κόρη του Εύα βρήκε ιστοσελίδες αφιερωμένες σε εκείνον στη Νότια Αφρική. Μία από αυτές έλεγε ότι αυτοπυροβολήθηκε στη σκηνή. Ένας άλλος δήλωνε ότι πήρε υπερβολική δόση ηρωίνης. Οι ιδρυτές ενός από αυτούς τους ιστότοπους, ένας δημοσιογράφος με το όνομα Craig Bartholomew, κατέληξε να τηλεφωνήσει στον Rodriguez αφού τον αναζητούσε για χρόνια. Λίγο αργότερα, ένας άλλος αφοσιωμένος θαυμαστής του, ο Stephen Segerman, του τηλεφώνησε.
“Του είπα: “Στη Νότια Αφρική, είσαι μεγαλύτερος από τον Έλβις””, δήλωσε ο Segerman στο The News το 2008.
Τα θέματα των τραγουδιών του καλλιτέχνη άγγιξαν πολλούς καταπιεσμένους νεαρούς Νοτιοαφρικανούς που προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν τη βίαιη κυβέρνηση απαρτχάιντ της χώρας τους, η οποία αντιμετώπιζε τους μαύρους και άλλους μη λευκούς ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
“Όπως πολλοί άνθρωποι εδώ, ανακάλυψα τον Rodriguez ενώ ήμουν στο στρατό, κάτι που κάθε 18χρονος έπρεπε να κάνει”, δήλωσε ο Σέγκερμαν. “Ήταν στις κασέτες όλων μας. Είναι σπουδαία ποπ μουσική. Αλλά αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι είναι ωμή, βάναυσα ειλικρινής – και αυτή είναι η χορδή που χτύπησε. Ήμουν στο στρατό, αλλά δεν ήθελα να γίνω στρατιώτης. Δεν υποστήριζα το απαρτχάιντ. Η ωμή, βάναυση ειλικρίνεια είχε μεγάλη απήχηση”.
Γύρω στο 2008, τα άλμπουμ του επανακυκλοφόρησαν και αυτό του χάρισε ένα κύμα αναγνώρισης ενώ άρχισε να περιοδεύει. Όμως η επιτυχία του “Searching for Sugar Man” οδήγησε σε μεγάλη επιτυχία στο τέλος της καριέρας του. Εμφανίστηκε σε μεγάλους χώρους σε πολλές χώρες και σε κορυφαία μουσικά φεστιβάλ όπως το Coachella.
Η κόρη του δήλωσε ότι ανάμεσα στους θαυμαστές του ήταν ο θρυλικός κιθαρίστας Κάρλος Σαντάνα, το συγκρότημα Los Lobos και ο ηθοποιός Ράσελ Κρόου.
Πηγή: The Detroit News