Ο αιφνιδιασμός υπήρξε πλήρης και τα αποτελέσματά του ανατρεπτικά. Από ανιαρή κομματική διαδικασία περιορισμένου πολιτικού ενδιαφέροντος η υπόθεση της διαδοχής του Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσέλαβε διαστάσεις μείζονος εθνικού διακυβεύματος.
Συνετέλεσε βέβαια σε αυτό και το γεγονός ότι η εισβολή του Στέφανου Κασσελάκη στην ελληνική πολιτική σκηνή πραγματοποιήθηκε με αστραπιαία ταχύτητα και σε πρόσφορο χρόνο. Ακριβώς, δηλαδή, τη στιγμή που άρχιζε να συγκρούεται με την πραγματικότητα το αφήγημα περί επιτελικού κράτους, να θαμπώνει η εικόνα του πρωθυπουργού ως του καταλληλότερου διαχειριστή κρίσεων και να σκοτεινιάζει ο ορίζοντας των υπεραισιόδοξων κυβερνητικών σεναρίων για την πορεία και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.
Η εθνική κατήφεια που είχε προκαλέσει κατακαλόκαιρα το θέαμα των κατακαμμένων δασών και των πνιγμένων στις λάσπες του Ντάνιελ θεσσαλικών πεδιάδων ήταν απλώς ένα, μόνο, από τα σημεία του σκοτεινού ορίζοντα που ξεπρόβαλε αίφνης στο βάθος του μετεκλογικού τοπίου, θέτοντας εν αμφιβόλω τη διάρκεια της κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη και κάνοντας το άστρο του Στέφανου Κασσελάκη να φαίνεται ακόμα πιο λαμπερό και ελπιδοφόρο.
Ο ισχυρισμός του, εξάλλου, ότι μπορούσε να νικήσει τον Μητσοτάκη λειτούργησε σαν λυτρωτικό βάλσαμο στις ψυχές των -πικραμένων από τις δυο αλλεπάλληλες συντριπτικές και ταπεινωτικές εκλογικές ήττες- οπαδών της αξιωματικής αντιπολίτευσης και έδωσε σε μια ευρύτερη κοινωνική βάση ένα επιπλέον κίνητρο να συμμετάσχει σε μια διαδικασία που μέχρι τότε την είχε αφήσει ασυγκίνητη. Κάτι που, άλλωστε, φάνηκε τόσο από τον αριθμό των ανθρώπων που προσήλθαν στις κομματικές κάλπες την περασμένη Κυριακή, όσο και από το πλήθος των ατόμων που έσπευσαν να εγγραφούν στους κομματικούς καταλόγους ως μέλη για να αποκτήσουν ρόλο, λόγο και δικαίωμα ψήφου εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Το μήνυμα Κασσελάκη ήταν απλό και καθαρό. Γι’ αυτό και υπήρξε αποτελεσματικό. Όσο για το πρόσωπο ήταν μεν άγνωστο, αλλά και γι’ αυτό έγινε συνάμα τόσο γρήγορα ελκυστικό. Πολύ περισσότερο που ήταν ένα πρόσωπο νέο, φρέσκο και άφθαρτο και, το κυριότερο, διαφορετικό. Διαφορετικό από τα κλασικά ηγετικά πρότυπα της Αριστεράς. Διαφορετικό και το από τα ηγετικά στελέχη της κομματικής νομενκλατούρας. Αυτά που δεν είχαν ακόμα ούτε αντιληφθεί ούτε εξηγήσει σε τι οφειλόταν η πολιτική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά που συνέχιζαν ακόμα να διαφωνούν για την φυσιογνωμία του κόμματος και για την οριοθέτηση των ακροατηρίων στα οποία θα έπρεπε να απευθυνθεί. Δεν έδειχναν καν να πιστεύουν σε μια ταχεία ανάκαμψή του. Πολύ, δε, λιγότερο έδειχναν να έχουν μια σαφή στρατηγική για την διεύρυνση της εκλογικής του επιρροής.
Σε αντίθεση μαζί τους ο Στέφανος Κασσελάκης εμφανίστηκε να ενσαρκώνει ένα νέο ηγετικό πρότυπο συμβατό με τις απαιτήσεις της σύγχρονης αισθητικής και τις προσδοκίες ενός εκλογικού σώματος που έχει μεν σε μεγάλο βαθμό αποϊδεολογικοποιηθεί, αλλά δεν έχει καθόλου συμβιβαστεί ούτε με τη συνεχή διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων ούτε με την παντοδυναμία μιας κυβέρνησης χωρίς ισχυρό και αξιόπιστο αντίπαλο δέος, και μάλιστα σε μια εποχή αυξανόμενης κοινωνικής ανασφάλειας και μείζονος κρίσης εμπιστοσύνης προς τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς και τους κρατικούς μηχανισμούς.
Το πόσο ανθεκτικό σε βάθος χρόνου θα αποδειχθεί το πρότυπο Κασσελάκη μένει να φανεί. Γεγονός, πάντως, παραμένει ότι σε αυτή την φάση δεν υπήρξε τελικώς στον δεύτερο γύρο ούτε καν η αντισυσπείρωση των παλαιότερων κομματικών μελών για την οποία μόχθησαν και στην οποία ήλπιζαν οι ανταγωνιστές του.
Πολλοί έχουν ήδη αρχίσει να μιλούν για μια μεταπολιτική μετάλλαξη του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Το πιθανότερο όμως είναι να πρόκειται για την ωρίμανση μιας νέας πολιτικής ζήτησης και ταυτόχρονα ενός νέου εκλογικού σώματος που τελεί εν αναμονή της υποβολής ανταγωνιστικών εναλλακτικών προσφορών. Αυτές πάντως που υπέβαλε η παλιά φρουρά των επίγονων του Αλέξη Τσίπρα απορρίφθηκαν ως εκτός θέματος και πνεύματος των νέων καιρών. Είναι προτιμότερη η κατανόηση των λόγων αυτής της απόρριψης παρά η απαξίωσή της ως παγκόσμιας πρωτοτυπίας που ήρθε από το πουθενά και κατέληξε στο τίποτα.
(Ο Γιώργος Σεφερτζής είναι πολιτικός επιστήμονας-αναλυτής- Το άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από το K-Report)