NewsEdit Αυτοδιοίκηση, δέσμια των σημαντικών παθογενειών του πολιτικού συστήματος;
Της Άννας Παπαδημητρίου Τσάτσου *
Παραδοχή πρώτη: Είναι αλήθεια πως η συζήτηση για την αυτοδιοίκηση πάντοτε είναι ελλιπής στο δημόσιο διάλογο.
Παραδοχή δεύτερη: Υπήρξαν σοβαρές μεταρρυθμίσεις είτε ως εκφρασμένη πολιτική βούληση είτε ως ευρωπαϊκή επιταγή (Καποδίστριας, Καλλικράτης) φυσικά με τα όποια προβλήματα η καθεμία από αυτές. Έτσι λοιπόν με καθυστέρηση η αιρετή περιφέρεια αντικατέστησε την Νομαρχία (Καλλικράτης) όταν εκτός των άλλων η νομοθετική μεταρρύθμιση συνέπεσε με την οικονομική κρίση και τα κονδύλια από τον ΦΠΑ που προορίζονταν για τον καινούργιο σημαντικό θεσμό σύμφωνα και με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, ποτέ δεν φτάσανε σε αυτή.
Παραδοχή Τρίτη: Δυστυχώς η πολυπόθητη αυτονομία της τοπικής αυτοδιοίκησης όπως διατυπώθηκε από την θεωρία και την πράξη καθώς και από το κομματικό σύστημα δεν έγινε ποτέ πράξη λόγω της βούλησης τόσο των κομμάτων όσο και της εκτελεστικής εξουσίας για πλήρη χειραγώγησή της.
Παραδοχή Τέταρτη: Η Αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού είναι μέρος του διοικητικού και πολιτικού συστήματος της χώρας και διαπερνάται οριζόντια και κάθετα από τις παθογένειες ετών που συμπυκνώνονται στο πελατειακό κομματικό σύστημα και στο απαράδεκτο θεσμικό πλαίσιο που χαρακτηρίζεται από συναρμοδιότητες και μια απίστευτη δόλια θεσμική θολούρα.
Είναι δέσμια η αυτοδιοίκηση από τα παραπάνω προβλήματα;
Υπάρχουν λύσεις αρκεί να βρίσκεται η βούληση να στραφούμε προς άλλες κατευθύνσεις.
Ενόψει και των επερχόμενων εκλογών είναι ευκαιρία να προσπαθήσουμε να σκεφτούμε διαφορετικά. Όσο και όπου μπορούμε να επιλέξουμε υποψήφιους που παρουσιάζουν ανεξάρτητα ψηφοδέλτια, ευρείων συναινέσεων, με ικανούς υποψήφιους με αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά και γνώσεις ώστε να μπορούν να προσφέρουν. Σημαντική παράμετρος είναι η ύπαρξη σχεδίου συνολικού, όχι γενικόλογου, ώστε ο πολίτης να γνωρίζει πώς θα δαπανηθούν τα χρήματα και πάντως όχι σε αποσπασματικές επιλογές προς εξυπηρέτηση επιμέρους συμφερόντων και όχι όπως επιβάλλεται του γενικότερου δημόσιου συμφέροντος.
Επειδή ως κοινωνία βγαίνουμε από παρατεταμένη εκλογική περίοδο και νομίζω κουρασμένη και κορεσμένη κομματικά θα μπορούσαμε, αφού εκφραστήκαμε για την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση με δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις, στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές να υποβληθούμε στη δημιουργική βάσανο να επιλέξουμε ανθρώπους που έδειξαν την αφοσίωσή τους στο λειτούργημα τους με τον τρόπο που πορεύτηκαν, την επιτυχία τους στον τόπο τους, την ανεξαρτησία τους στις επιλογές τους, την εντιμότητά τους και την δυνατότητά τους να διεκδικούν την εξυγίανση στον χώρο της αυτοδιοίκησης, τον εκσυγχρονισμό της και την αυτονόμησή της από το κομματικό σύστημα αλλά και τη δυνατότητά τους να συνεργάζονται με την συντεταγμένη πολιτεία για την ευόδωση των στόχων τους που δεν μπορεί να είναι άλλοι από την εξυπηρέτηση των πολιτών και του δημοσίου συμφέροντος.
Κάπως έτσι σκεπτόμενοι οι πολίτες μπορούν να κάνουν οι ίδιοι την ανατροπή στον τρόπο που λειτουργεί το πολιτικό σύστημα σταδιακά από έναν χώρο που τους συνδέει η εγγύτητα και τους αφορά άμεσα. Γιατί χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών αλλαγές δεν είναι δυνατές.
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΛΟΥΜΕ; Μετά από τόσες καταστροφές θα έλεγα εάν όχι τώρα, τότε πότε;
*Δικηγόρος- υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος Κεντρικού Τομέα Αθηνών με τον συνδυασμό «Αττικός Κύκλος Συνεργασίας και Εμπιστοσύνης» του Γιώργου Ιωακειμίδη