ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ «Πόσοι από εσάς που -δικαίως- βρίζετε τον Μπέο γνωρίζετε το όνομα του αντιπάλου του; Πόσοι θα τον αναγνωρίσετε έτσι και τον δείτε στον δρόμο; γράφει σε ανάρτησή του ο σκηνοθέτης Νικόλας Σταμπουλόπουλος στο Facebook με αφορμή την θριαμβευτική επανεκλογή του δημάρχου Βόλου. Και συνεχίζει:
«Πόσοι ξέρετε αν είναι συριζαίος, πασόκος ή κάτι άλλο, και ποια κόμματα ακριβώς τον στήριξαν; Ακόμα και το Left τον έγραφε “Παπαπέτρου”, ενώ τον άνθρωπο τον λένε Παπαπέτρο. Και ειλικρινά δεν ξέρω τίποτα περισσότερο γι’ αυτόν. Όχι επειδή δεν ψηφίζω στον Βόλο, αλλά επειδή σε όλη την προεκλογική περίοδο δεν συζητήθηκε καθόλου το ποιος είναι ο επικρατέστερος αντίπαλος του ακροδεξιού και ομοφοβικού τραμπούκου. Ούτε τι πρεσβεύει μάθαμε, ούτε από πού βαστάει η σκούφια του, ούτε αν είναι έντιμος ή λαμόγιο, ούτε αν είναι ικανός ή βύσμα, ούτε αν έχει σχέδιο για την πόλη του, τίποτα.»
Τα ίδια λίγο-πολύ ισχύουν για μια σειρά υποψηφίων επιλέχθηκαν από τα κόμματά τους ως αντι-πρότυπα των αντιπάλων τους, με μοναδική αποστολή εκθρονίσουν τον “μισητό” δήμαρχο. Μεταξύ αυτών και η αδύναμη, όπως αποδείχτηκε, υποψηφιότητα του Κώστα Ζαχαριάδη από τον ΣΥΡΙΖΑ, ως αντίπαλο δέος του Κώστα Μπακογιάννη. Καλός, χρυσός και συμπαθέστατος ο Ζαχαριάδης αλλά όπως είχε πει κάποια στιγμή, επαναλαμβάνοντας την ιστορική ρήση του Κατσιφάρα, «αν δεν ήταν ο Αλέξης, δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας μας».
Μόνο στα κόμικ ο άγνωστος, μασκοφόρος Batman προσγειώνεται από το πουθενά και νικάει τον Πιγκουίνο, τον Τουφέις και τον Τζόκερ. Και σίγουρα, στην πραγματική πολιτική αρένα δεν κερδίζει κανείς με αφηγήματα “αντι-Μπέος”, “αντι-Μπακογιάννης” όπως βέβαια δεν περπάτησε και το αφήγημα “αντι-Μητσοτάκης” ούτε το 2019 ούτε το 2023. Ίσα-ίσα, μάλλον είχε το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα λειτουργώντας ως μπούμερανγκ.
Και για να το πάμε ακόμη παραπέρα, ποτέ κανείς δεν κέρδισε τον αντίπαλό του χωρίς πολύμηνη, μην πούμε πολύχρονη, προετοιμασία και όταν επιλέγει υποψήφιους ένα, ενάμιση μήνα πριν ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος. Το 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε το όνομα του Νάσου Ηλιόπουλου δύο μήνες και το 2023 του Ζαχαριάδη 30 μέρες πριν.
Μπορεί να γραφτούν πτυχιακές για το γιατί υπάρχουν και υπερψηφίζονται “φαινόμενα” τύπου Μπέου ή του άλλου, του δημάρχου Ναυπλίου που εκτόξευε ακαθαρσίες στην πόρτα του αντιπάλου του. Μπορεί να κάνουν κάποιοι τα διδακτορικά τους στην Κοινωνιολογία, τις Πολιτικές Επιστήμες ή την Κοινωνική Ψυχολογία για το θεσμό των αυτοδιοικητικών φυλάρχων στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Μπορεί επίσης κάποιοι να βρίζουν και να καταριούνται όσους ψήφισαν τον τάδε ή τον δείνα. Εκείνο που δεν μπορεί να κάνει όμως ένα σύγχρονο κόμμα που διεκδικεί την εξουσία είτε σε τοπικό είτε σε εθνικό επίπεδο είναι να αγνοεί την επικοινωνία, τον σχεδιασμό, την προετοιμασία.
Διότι, όπως κλείνει την ανάρτησή του ο Νικόλας Σταμπουλόπουλος:
«Κάπου φτάνει πια με την αυτοκτονική βλακεία του “εμείς είμαστε με την πολιτική και όχι με την επικοινωνία”, μόνο και μόνο επειδή το έγραψε κάποιος αριστερός διανοούμενος που έχει πεθάνει εδώ και 50 χρόνια. Αν δεν σε ξέρει ούτε η μάνα σου, δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσεις εκλογές, όποιον κι αν έχεις για αντίπαλο. Ιδίως αν όλοι μα όλοι ασχολούνται με εκείνον, κι εσένα δεν σε αναφέρουν καν».
Υ.Γ. Επίσης κανείς δεν κέρδισε ποτέ επειδή ξέρει καλύτερα αγγλικά από τον αντίπαλό του ή επειδή είναι Κριός με ωροσκόπο Υδροχόο! Αλλά αυτό είναι θέμα για άλλη πτυχιακή.