NewsEdit Στέκεται όρθιος σε μια έξοδο κινδύνου του δεύτερου ορόφου και ένας φωτογράφος εν ονόματι Ormond Gigli δίνει οδηγίες μέσω μιας ντουντούκας.
Σαράντα μοντέλα ποζάρουν στα παράθυρα των ορόφων της East 58th Street στο Upper East Side του Μανχάταν, δημιουργώντας ένα σύνολο από πολύχρωμα φορέματα και βραδινές τουαλέτες. Δύο ακόμη γυναίκες βρίσκονται στο πεζοδρόμιο, πλάι σε μια ασημένια Rolls-Royce.
Βρισκόμαστε στο καλοκαίρι του 1960 και ο Gigli είναι εξαιρετικά βιαστικός. Η κατεδάφιση των ορόφων έχει μόλις ξεκινήσει – γι’ αυτό δεν φαίνονται τζάμια στα παράθυρα – και την επομένη των λήψεων, τα κτίρια, πρόκειται να «εξολοθρευτούν».
Photo: © 2023 Ormond Gigli
«Εάν έρθετε στη γκαλερί, έχουμε πολλά έργα κρεμασμένα και αυτό είναι το μοναδικό που πάντοτε σταματούν μπροστά του»
Όμως ο επικεφαλής της κατεδάφισης συμφώνησε να αφήσει τον Gigli να «καταλάβει» το μέρος για δύο ώρες κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού τους διαλείμματος, υπό έναν όρο: Ο επόπτης θέλει τη γυναίκα του στη φωτογραφία. (Βρίσκεται στον τρίτο όροφο, είναι η τρίτη από αριστερά).
Φόρος τιμής στα κτήρια της γειτονιάς
Κανείς δεν προσέλαβε τον Gigli, τον 35χρονο ανεξάρτητο επαγγελματία φωτογράφο προκειμένου να δημιουργήσει το «Κορίτσια στα παράθυρα». Δούλεψε χωρίς ανάθεση, επειδή ήθελε να τιμήσει αυτά τα κτίρια, τα οποία βρίσκονται ακριβώς απέναντι από το στούντιο του σπιτιού του. Αυτό που δεν γνωρίζει ακόμα, είναι ότι η εικόνα θα γίνει μια από τις πιο περιζήτητες φωτογραφίες στην ιστορία του μέσου.
Τα τελευταία τριάντα χρόνια έχουν πωληθεί περίπου εξακόσια αντίτυπα, υπογεγραμμένα και αριθμημένα, σε τιμές που ανέρχονται συνήθως μεταξύ 15.000 και 30.000 δολαρίων. Η εικόνα φιλοξενείται σε γκαλερί σε όλο τον κόσμο – στη Νέα Υόρκη, το Λος Άντζελες, το Παλμ Μπιτς, το Κλίβελαντ, την Ατλάντα, τη Βοστώνη, τη Σάντα Φε, το Λονδίνο, το Παρίσι και, μέχρι την εισβολή στην Ουκρανία, στη Μόσχα. Οι ενδιαφερόμενοι που θέλουν να παρακάμψουν τους μεσάζοντες μπορούν να αγοράσουν κατευθείαν από την «ιδιοκτησία» του καλλιτέχνη.
Το «Κορίτσια στα παράθυρα» είναι επίσης ένας από τους αγαπημένους της αγοράς των δημοπρασιών. Σύμφωνα με το Artnet, τα τελευταία χρόνια έχουν προσφερθεί περισσότερα από 160 έργα στους οίκους Phillips, Christie’s, Sotheby’s και σε άλλους φορείς. Μόνο το 2017 βγήκαν στο σφυρί δεκατρία εντυπωσιακά αντίγραφα και αντί να ρίξουν τις τιμές, ένα από αυτά κατέγραψε ρεκόρ στο κλάδο της φωτογραφίας, με 56.906 δολάρια. Επτά έχουν ήδη πουληθεί σε δημοπρασίες φέτος, και πρόσφατα ένα ακόμη πωλήθηκε στον οίκο Phillips στο Λονδίνο για 30.480 βρετανικές λίρες.
Ένας «αγέρωχος» συνδυασμός γοητείας και «αστικής βρωμιάς» με μια πινελιά νοσταλγίας της εποχής του «Mad Men»
Οι καθιερωμένοι κανόνες της αγοράς τέχνης για την προσφορά και τη ζητηση απλά δεν μπορούν να εφαρμοστούν στο «Κορίτσια στα παράθυρα». Αν αθροίσετε όλα τα αντίτυπα που έχουν ήδη πουληθεί και πολλαπλασιάσετε τον αριθμό αυτό με την τιμή κάθε αντιτύπου, καταλήγετε σε έναν αριθμό της τάξης των 12.000.000 δολαρίων.
«Η φωτογραφία με τα υψηλότερα έσοδα όλων των εποχών»
«Έχουμε συζητήσει για αυτό το θέμα εντός της ομάδας μας», δήλωσε η Caroline Deck, επικεφαλής του τμήματος φωτογραφίας της Phillips στη Νέα Υόρκη. «Πρέπει να είναι η φωτογραφία με τα υψηλότερα έσοδα όλων των εποχών».
Ωστόσο, είναι αδύνατο να γνωρίζουμε με βεβαιότητα αν αυτό είναι αλήθεια. Λίγες φωτογραφίες έχουν εμφανιστεί σε δημοπρασία περισσότερες φορές από το «Κορίτσια», μεταξύ των οποίων η «Rue Mouffetard» του Henri Cartier-Bresson, μια ασπρόμαυρη εικόνα του 1954 με ένα νεαρό αγόρι να κουβαλάει με καμάρι δύο μπουκάλια κρασί σε έναν δρόμο. Και μια σειρά από μεμονωμένες φωτογραφίες έχουν αποσπάσει τεράστια ποσά, συμπεριλαμβανομένων των έργων του Man Ray (Le Violon d’Ingres), που πωλήθηκε για 12,4 εκατομμύρια δολάρια) και του Edward Steichen (The Flatiron, 11,8 εκατομμύρια δολάρια).
Photo: © 2023 Ormond Gigli | Girls in the Windows: And Other Stories
Το γεγονός όμως ότι το «Κορίτσια» θα μπορούσε κάλλιστα να συμπεριλαμβάνεται σε μια συζήτηση για τις πιο ακριβές φωτογραφίες της ιστορίας δημιουργεί ένα ερώτημα: Πώς ένας κατά τα άλλα αφανής φωτογράφος για διαφημίσεις, ο οποίος πέρασε μεγάλο μέρος της καριέρας του φωτογραφίζοντας διασημότητες και πολιτικούς για περιοδικά όπως το Parade και το Life, «βρέθηκε» σε ένα μέρος γεμάτο με ορισμένους από τους πιο διάσημους καλλιτέχνες στον κόσμο;
«Αστική βρωμιά»
Η απάντηση βρίσκεται στην εικόνα, ασφαλώς, η οποία είναι ένας «αγέρωχος» συνδυασμός γοητείας και «αστικής βρωμιάς» με μια πινελιά νοσταλγίας της εποχής του «Mad Men». Το κτίριο αντιπροσωπεύει μια ένδοξη – πλέον υπό εξαφάνιση – Νέα Υόρκη, με τις γυναίκες που απεικονίζονται να είναι έτοιμες να ξεκινήσουν να τραγουδούν.
«Εάν έρθετε στη γκαλερί, έχουμε πολλά έργα κρεμασμένα και αυτό είναι το μοναδικό που πάντοτε σταματούν μπροστά του», δήλωσε η Etheleen Staley, συνιδρύτρια της Staley-Wise, μιας γκαλερί στο SoHo, η οποία πούλησε το πρώτο αντίτυπο του «Κορίτσια». «Το ερωτεύονται και καταβάλλουν πολλά χρήματα γι’ αυτό και αδιαφορούν για το γεγονός ότι υπάρχουν ένα εκατομμύριο εκεί έξω».
Ένα «εκατομμύριο» ίσως να είναι υπερβολή, αλλά υποδηλώνει το άλλο μυστικό της μεγάλης επιτυχίας του έργου «Κορίτσια» – μια πολύ ρωμαλέα προσφορά. Ξεκινώντας γύρω στο 2010 και πριν από τον θάνατο του το 2019, ο Gigli δημιούργησε, τύπωσε και υπέγραψε εκατοντάδες αντίγραφα της φωτογραφίας, σε διάφορα μεγέθη και σε διάφορα φωτοτυπικά φύλλα. Το έκανε με εντολή του γιου του, του Ogden, 63 ετών, ενός φωτογράφου που τώρα διαχειρίζεται την περιουσία του πατέρα του και ο οποίος οργάνωσε τη στρατηγική των πωλήσεων που μετέτρεψε τη φωτογραφία σε ένα παγκόσμιο φαινόμενο.
«Ήταν αποκλειστικά δική μου ιδέα, καθώς είπα στον πατέρα μου: «Ό,τι κι αν κάνουμε, όσες εκδοχές κι αν φτιάξουμε, μπορώ να τις πουλήσω, μην φοβάσαι», δήλωσε ο νεότερος Gigli, από το εργαστήριο του στο Pittsfield της Μασαχουσέτης, έδρα της εταιρείας που θα μπορούσε να ονομαστεί «Κορίτσια στα παράθυρα». «Είδα ότι θα πρέπει να αποκτήσουμε αποθέματα για την ημέρα που θα πεθάνει ο πατέρας μου και ήταν πεποίθηση μου ότι η απήχηση αυτής της εικόνας θα συνεχίζονταν αιώνια».
*Με πληροφορίες από ΝYT | Κεντρική φωτογραφία θέματος: © 2023 Ormond Gigli