NewsEdit Η απόπειρα αυτοκτονίας του δράστη της γυναικοκτονίας έξω από το ΑΤ των Αγίων Αναργύρων αναδεικνύει με τον πιο δραματικό τρόπο αυτό που γράφει στο άρθρο της, στο Anatropinews, η εγκληματολόγος Μαρία Αλβανού:
«Οι αυστηρές ποινές για τέτοιας βαρύτητας και επικινδυνότητας εγκλήματα είναι αδιαμφισβήτητα σημαντικές, κυρίως γιατί εκφράζουν την απαξία και αποδοκιμασία της κοινωνίας και μπορούν-υπό προϋποθέσεις- να έχουν παιδαγωγικό ρόλο. Η αντιμετώπιση όμως της φονικής βίας κατά των γυναικών απλά σε τέτοιο επίπεδο είναι και ανεπαρκής και κυρίως φανερώνει άγνοια του φαινομένου. Για παράδειγμα συχνά στις γυναικοκτονίες το μοτίβο δράσης του αυτουργού ολοκληρώνεται με τη δική του αυτοκτονία».
Βρισκόμαστε σε μία τέτοια ακριβώς περίπτωση. Ψυχικά διαταραγμένος ή όχι, ο δολοφόνος της Κυριακής Γρίβα έχει ήδη «καταδικάσει» τον εαυτό του σε θάνατο. Όπως τονίζει η Μ. Αλβανού:
«Σε τέτοιες περιπτώσεις η ποινή όσο και αυστηρή να είναι δεν μπορεί να έχει κανένα αποτέλεσμα και έτσι και αλλιώς καμία καταδικαστική απόφαση δεν αποκαθιστά στην προηγούμενη κατάσταση το τρωθέν έννομο αγαθό της ζωής».
Δεν είναι όμως μόνο το μοτίβο δράσης που καταλήγει στην αυτοκτονία του δράστη, είναι και η αδιαφορία για τη φυλάκιση:
«Κάποιοι δράστες μάλιστα δεν αποτρέπονται από την προοπτική της φυλακής. Την βλέπουν ως ένα τίμημα που είναι έτοιμοι να πληρώσουν, προκειμένου να αποκαταστήσουν τον «θιγμένο» πολύτιμο «ανδρισμό» τους, σκοτώνοντας τη γυναίκα που θεωρούν ιδιοκτησία τους, επειδή τόλμησε να αμφισβητήσει και «αψηφήσει» την εξουσία του, διεκδικώντας την αυτονόητη ελευθερία της ως ανθρώπινο πρόσωπο».
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο καθίσταται αναγκαίο, όπως γράφει η Μ. Αλβανού, «το βάρος της αντιμετώπισης να πέσει πρώτα από όλα σε κάθε μέτρο (τεχνολογικό, επαρκούς στελέχωσης, εκπαίδευσης, επιμόρφωσης, και ελέγχου αποτελεσματικής απόδοσης του ανθρώπινου δυναμικού της Αστυνομίας, κλπ.) που θα εξασφαλίζει ορθή αξιολόγηση του κινδύνου, παροχή κάθε δυνατής προστασίας στη γυναίκα που απειλείται και έγκαιρη επέμβαση των αστυνομικών αρχών για να εμποδίσουν τον δράστη να φέρει σε πέρας το έγκλημα του».
Με άλλα λόγια, η ποινική αντιμετώπιση των γυναικοκτονιών αφού γίνουν, αποτελούν ένα μικρό, ένα ελάχιστο κομμάτι της αντιμετώπισης του φαινομένου. Ελάχιστη είναι, όπως αποδεικνύεται τελικά, η παράθεση «μέτρων» που έχει πάρει η Πολιτεία όταν αυτά δεν εφαρμόζονται με ευθύνη της πολιτικής και υπηρεσιακής ηγεσίας τόσο της αστυνομίας όσο και της δικαιοσύνης.