NewsEdit Χαζοπαρατηρώ τη Μαρίνα Σάττι και την γιουροβιζιονική “περιπέτεια” της. Και οφείλω να αναγνωρίσω πως είναι από τους λίγους μετέχοντες (από ελληνικής πλευράς) που έχει καταλάβει τι σημαίνει αυτός ο διαγωνισμός. Το οποίο είναι το εξής: “Αρμεξε” τον όσο μπορείς περισσότερο για να προβάλλεις τον εαυτό σου και την όποια καλλιτεχνική σου πρόταση.
Έτσι η πράγματι ταλαντούχα αοιδός δεν δίνει δεκάρα για το τι πιστεύουν οι όποιοι χαχόλοι φανατικοί ή οπαδοί της πολιτικής ορθότητας θεατές. Επελέγη με απευθείας ανάθεση η ίδια όπως γίνεται τα τελευταία χρόνια από την ΕΡΤ (το λες και κονέ αλλά είχαμε και τόσες κακές επιλογές οπότε μπορεί να είναι και απλώς τυχαίο) και τι έκανε;
Μάζεψε όλο το παρεάκι της, τις προσωπικές θεάσεις στη μουσική, τις αισθητικές εμμονές της, την έμφαση που δίνει να εκφράσει συγκεριμένες μουσικές κουλτούρες, την ανάγκη της να εισπράξει κάπως αφ’υψηλού μερικά εύσημα “συμπερίληψης” και έφτιαξε ένα τραγούδι. Δικό της 100% και του κύκλου της. Το οποίο θα αποτελέσει μετά το διαγωνισμό, κάποιο intro σε μια πιο ολοκληρωμένη δουλειά.
Τι της αρέσει της ίδιας; Λίγο ελληνικό λούμπεν; Λίγο βαλκανικός ήχος αλλά και Ρομά τραπ και μιμητικό φολκλορ, στο μίξερ; Λίγο “συμπάσχω αλλά και κράζω” στο θανατηφόρο ελληνικό επαρχιωτισμό που φυσικά τον συναντάς και στο κέντρο της Αθήνας; Λίγο ειρωνεία στη λαικάντζα; Λίγο LGTBQ για εσάνς, μιας και η κοινότητα αυτή κολακεύει και αναζητά με άγχος “εκπροσώπους on stage” μετά την Φουρέιρα και τη Βίσση; Ολα συνδυάζονται.
Τι αισθητική μεταφέρει τα τελευταία χρόνια; Καυλόγκαζο φτιαγμένο, να κάνει ντόνατς στη σκόνη; Μέσα. Βαρύγδουπες γκόμενες δυτικών συνοικιών; Μέσα. Γλυκανάλατο στίχο Τάσου Κωστόπουλου; Μέσα. Χορευτικά Περιστέρι κλαμπ; Μέσα. Δείχνω τον πάτο μου σε στόρι; Μέσα για πολλές καρδούλες και παραγωγή haters γιατί “κράζεις; Θαυμάζεις”. Ρούχα γκλάμ μπαζάρ ινδουιστάν; Μέσα. Εγχώριο αθηναικό κιτς στο οποίο μπορείς να γίνει queen, καλύτερα από κάθε πλάστικ-φαντάστικ τηλεπαρουσιάστρια; Μέσα. Γενικώς “ανοίξαμε και σας περιμένουμε”, σε σχεδόν κάθε φωναχτή αποκλεισμένη μειονότητα, που όμως είναι στιβαρό και κυρίως πιστό κοινό.
Ξαναλέω, τα παραπάνω με φανερή μέθοδο, με ταλέντο πηγαίο και χωρίς κάποια συστολή, γιατί η γιουροβιζιονική δημοσιότητα θα είναι σύντομη.
Πραγματικά της βγάζω το καπέλο, γιατί σε μια εποχή μπαλαφάρας καταλαβαίνει τι πουλά και μπορεί μελετώντας το, να το ανασυσκευάζει με μεγάλη δόση ειρωνείας αλλά ίσως και συμπάθεια και να το επαναλανσάρει. Αυτό είναι μεγάλη τέχνη, το να πουλάς παγάκια σε εσκιμώους, δηλαδή με προιόν που έχει αποκοπεί από το περιβάλλον, έχει μπει μια κορδέλα επάνω και προβάλλεται ως “δώρο”.
Οχι “ζάρι” λοιπόν, τίποτα “τυχαίο”. Αλλά μια ευφυέστατη καλλιτέχνης που έχει μάθει το μυστικό της Χαράς Βέρρα και του Κώστα Σαφέτη. Οτι δηλαδή δεν έχει καμμία σημασία τι τραγουδάς, αλλά πόσο είναι έτοιμο το κοινό να ξεχυθεί σε κυκλωτικό χορό για να εκτονωθεί. Με σένα επάνω στην πίστα.
Χρήστος Κτενάς