ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Αυτό που συμβαίνει αυτές τις ώρες στην Αθήνα λόγω του τελικού του Conference League είναι πρωτοφανές. Δεν έχει ξανασυμβεί ούτε με την επίσκεψη Κλίντον, το 1999, την πρώτη φορά που αποκλείστηκε ολόκληρο το κέντρο από τον φόβο επεισοδίων ούτε με την επίσκεψη Ομπάμα ούτε με τη Μέρκελ ούτε με τον Μακρόν αλλά ούτε και με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
Είναι πραγματικά αδιανόητο να νεκρώνει μία ευρωπαϊκή πρωτεύουσα εξ’ αιτίας ενός ποδοσφαιρικού παιχνιδιού όσο σπουδαίο και αν είναι. Περιοχές ολόκληρες δεν θα είναι προσβάσιμες και οι κάτοικοί τους θα κυκλοφορούν μόνο με… διαπιστεύσεις και ειδικές άδειες, κεντρικοί δρόμοι, μεταξύ των οποίων και ο μεγαλύτερος σε μήκος, αυτός της Λεωφόρου Ηρακλείου, θα κλείσει για αρκετές ώρες, όπως και η γραμμή του Ηλεκτρικού που θα μεταφέρει μόνο φιλάθλους, ακόμη και πολλά σχολεία δεν θα λειτουργήσουν. Χιλιάδες πολίτες θα υποστούν απίστευτη ταλαιπωρία για να πάνε στις δουλειές τους και ακόμη περισσότερη για να επιστρέψουν σπίτια τους λόγω των μέτρων που ξεκίνησαν από τα ξημερώματα και θα ενταθούν κλιμακωτά μέχρι αργά τη νύχτα, μετά το τέλος του αγώνα.
Κάποιοι θα πουν «έλα μωρέ, μία μέρα είναι, θα περάσει». Κάποιοι άλλοι θα σχολιάσουν πως «αυτό συμβαίνει καθημερινά στη λεωφόρο Αθηνών και στον Κηφισό» και κάποιοι πάλι θα θυμηθούν την Αττική οδό που έκλεισε λόγω χιονόπτωσης εγκλωβίζοντας εκατοντάδες οδηγούς. Και έχουν όλοι δίκιο καθώς πίσω από όλα αυτά κρύβεται ουσιαστικά το ίδιο πρόβλημα: Η έλλειψη σύγχρονων υποδομών με τις παλιές να σηκώνουν δυσανάλογο βάρος σε σχέση με τον αρχικό σχεδιασμό τους πριν από δεκαετίες. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τους μεγάλους άξονες και το αστικό οδικό δίκτυο. Αφορά τους σιδηροδρόμους, τα λιμάνια, τα γεφύρια, τα αεροδρόμια μέχρι και τα… πεζοδρόμια. Ακόμη και τα έργα που έγιναν λόγω Ολυμπιακών Αγώνων (μετρό, προαστιακός, Αττική οδός, αεροδρόμιο Σπάτων, περιφερειακός Υμηττού) έχουν προ πολλού ξεπεράσει τα όρια τους ενώ από τότε δεν έχει υπάρξει κάποιο σημαντικό έργο βελτίωσης και επέκτασης των δυνατοτήτων τους, παρά μόνο μπαλώματα.
«Μα, περάσαμε κρίση και μνημόνια» είναι η βολική δικαιολογία-καραμέλα της νυν και των προηγούμενων κυβερνήσεων, ίσως μάλιστα οι νυν να προσθέσουν και το χιλιοφορεμένο “δεν υπάρχουν λεφτόδεντρα” για να χρηματοδοτήσουν τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη νέων υποδομών. Υπήρχαν όμως πόροι για να χρηματοδοτηθεί ο αποτυχημένος “μεγάλος περίπατος” και να τσιμεντωθεί η Ακρόπολη ή ο Λόφος του Στρέφη. Βρεθήκαν χρήματα για εκατοντάδες προσλήψεις στην πανεπιστημαική αστυνομία που έμεινε στον πάγο και για τη δικαστική αστυνομία, το νέο φρούτο που σχεδιάζεται τώρα με κι άλλες εκατοντάδες προσλήψεις. Και βέβαια κανένας δεν αναλογίζεται το κόστος που συνεπάγονται οι πολύωρες καθυστερήσεις στην Αθηνών, στην Κηφισίας, στην Μεσογείων, στην Ποσειδώνος για τους πολίτες, για τις επιχειρήσεις, για το δημόσιο.
Τέλος, κάποιοι θα δικαιολογήσουν αυτή την “κατάσταση πολιορκίας” λόγω του φόβου επεισοδίων μεταξύ φιλάθλων έχοντας καεί στο χυλό και φυσώντας το γιαούρτι με αποκορύφωμα την εισβολή, κάτω από τυ μύτης της αστυνομίας, κροατών οπαδών και τη δολοφονία ενός ανθρώπου, πριν ένα χρόνο, έξω από το γήπεδο όπου απόψε διαξάγεται ο τελικός του Conference League. Ο ίδιος φόβος που είχε ως αποτέλεσμα τη διεξαγωγή του τελικού του Κυπέλου Ελλάδας σε ένα περιφερειακό γήπεδο κεκλεισμένων των θυρών. Δείγμα κι αυτό της κατάντιας όχι μόνο του ποδοσφαίρου αλλά του ίδιου του κράτους που ομολογεί πως αδυνατεί να αντιμετωπίσει την αθλητική βία.
Ευτυχώς δηλαδή που κάθε τέσσερα χρόνια έχουμε ευρωεκλογές, όπως φέτος καλή (;) ώρα. Ετσι, για να θυμόμαστε ότι τυπικά ζούμε σε ευρωπαϊκή χώρα και όχι σε ένα failed state της Αφρικής ή της Λατινικής Αμερικής.