Το 1931 ανοίγει στα λεμονάδικα ο Μπάτης (Γιώργος Τσώρος 1885 – 1967) το ιστορικό καφενείο Οδός Απελπισίας –Ζωρζ Μπατέ, το οποίο αναδεικνύεται σε λίκνο του ρεμπέτικου.
Φιλοξενεί όλα τα μεγάλα ονόματα του ρεμπέτικου: Μάρκο Βαμβακάρη, Ανέστη Δελιά, Στράτο Παγιουμτζή, Μπαγιαντέρα (Δημήτρης Γκόγκος), Γιάννη Παπαϊωάννου, Νίκο Μάθεση (στιχουργός) και πολλούς άλλους όπως ο ποιητής Ναπολέων Λαπαθιώτης.
Περιοδικά περνούν και διάφοροι Σμυρνιοί καλλιτέχνες όπως οι Παναγιώτης Τούντας, Σπύρος Περιστέρης, Κώστας Σκαρβέλης, Βαγγέλης Παπάζογλου, Γιοβάν Τσαούς (Γιάννης Εϊτζιρίδης), Απόστολος Χατζηχρήστος, Ογδοντάκης (Γιάννης Δραγάτσης).
Ο Μπάτης γεννήθηκε στα Μέθενα (στη Μούσκα) και κατ άλλους στην Αθήνα, το 1886 ..Έμαθε μπαγλαμά κατά τη διάρκεια της θητείας του στο στρατό, η οποία διήρκεσε 12 χρόνια! (1908 – 1920), πράγμα όχι και τόσο ασυνήθιστο για εκείνη τη γεμάτη πολέμους εποχή.
Όταν απολύθηκε, άρχισε να κάνει δουλειές του ποδαριού: γιατρός (!) παλαιοπώλης, μικροπωλητής, μάγος/φακίρης(!) κ.α.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’20 άνοιξε χoροδιδασκαλείο το οποίο ονομαζόταν «Κάρμεν». Εργάστηκε ακόμη ως πωλητής αυτοσχέδιων φαρμάκων κατά του πονόδοντου, περιπλανώμενος οδοντογιατρός, μικροπωλητής και ενεχυροδανειστής. Το 1931 άνοιξε ένα καφενείο, το «Ζώρζ Μπατέ», το οποίο αποτέλεσε ένα από τα λίκνα του ρεμπέτικου. Στο καφενείο του σύχναζε και ο ποιητής Ναπολέων Λαπαθιώτης!.
Ανοιξε πολλα “καφενεια” (Coffe shop) κατα καιρους! Το ονόματα που εδινε.. ανάλογα με τα κέφια του!:
‘Οδός απελπισίας’, ‘Τά τέσσερα βάσανα-οι εξη πόνοι’, ‘Τό γλυκό ονειρον’. Ολα γεματα με μουσικα οργανα!. Είχε μεγάλη αγάπη για τη μουσική και διατηρούσε σημαντική συλλογή μουσικών οργάνων. Είχε μπουζούκια, μπαγλαμάδες, ένα μισομπούζουκο, κιθάρες, μια ρομβία-λατέρνα! κ.α!. Εκεί είχε πολλά όργανα, τόσα που κάποτε για τη μεταφορά τους στην Ασφάλεια χρειάστηκε χειράμαξο!. Πάντως, “όλως τυχαίως”, το 1937 πυρκαγιά κατέστρεψε την πλατεία Καραϊσκάκη και τα Λεμονάδικα, κι οι μάγκες ξεσπιτώθηκαν… Ο Μεταξάς κυνήγησε πολύ το μπουζούκι, το ρεμπέτικο και το “μαρκούτσι”! Το 1937 βγήκε νόμος που απαγόρευε τους αμανέδες, τους τεκέδες, τους μπαγλαμάδες και τους λουλάδες.