NewsEdit Ο Allan Lichtman έχει σχεδόν τέλειο ρεκόρ στην πρόβλεψη των αποτελεσμάτων των αμερικανικών εκλογών από το 1984 έχοντας “πέσει έξω” μία μόνο φορά.
Ο Lichtman είναι Αμερικανός ιστορικός και πολιτικός αναλυτής, περισσότερο γνωστός για το μοντέλο πρόβλεψης προεδρικών εκλογών που έχει αναπτύξει, γνωστό ως “The Keys to the White House”. Πρόκειται για ένα σύστημα που βασίζεται σε 13 «κλειδιά» που αφορούν την πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση της χώρας, τα οποία βοηθούν στην πρόβλεψη του αν το κυβερνών κόμμα θα διατηρήσει την προεδρία ή αν θα κερδίσει η αντιπολίτευση.
Το μοντέλο αυτό έχει θεωρηθεί αρκετά επιτυχημένο, καθώς ο Lichtman έχει προβλέψει σωστά το αποτέλεσμα σχεδόν όλων των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ από το 1984. Μάλιστα, είναι γνωστός επειδή προέβλεψε τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ το 2016, όταν οι περισσότεροι δημοσκόποι και αναλυτές προέβλεπαν νίκη της Χίλαρι Κλίντον.
Ο Lichtman είναι καθηγητής ιστορίας στο American University στην Ουάσινγκτον και έχει γράψει εκτενώς για την πολιτική ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την εκλογική πολιτική, την κοινωνική αλλαγή και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εκτός από το μοντέλο πρόβλεψης εκλογών, έχει συγγράψει βιβλία που εστιάζουν σε θέματα όπως η ιστορία του φιλελευθερισμού και η πολιτική των πολιτικών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ.
«Ξεχάστε τις δημοσκοπήσεις, ξεχάστε τα δεδομένα και σταματήστε να στέλνετε δημοσιογράφους σε δείπνα των κρίσιμων για τις εκλογές πολιτειών, για να πάρουν συνεντεύξεις από αναποφάσιστους ψηφοφόρους» υπογραμμίζει ο Lichtman, ο οποίος δηλώνει ότι γνωρίζει ήδη ποιος θα κερδίσει τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ.
«Η Χάρις θα κερδίσει» ανακοίνωσε με σιγουριά ο Lichtman στο AFP, αναφερόμενος στην υποψήφια των Δημοκρατικών.
Από την Ουάσιγκτον, όπου διαμένει, ο επιφανής ιστορικός αναφέρθηκε στη μέθοδό του, η οποία συμπυκνώνεται σε «13 κλειδιά» που του δίνουν τη δυνατότητα να προβλέψει το εκλογικό αποτέλεσμα.
Μπορεί να είναι εύκολο να απορρίψει κανείς τη μεθοδολογία που εφαρμόζει ο Lichtman ως ένα ακόμη τέχνασμα στην ατελείωτη, παρατεταμένη κάλυψη των αμερικανικών εκλογών που θυμίζει «ιπποδρομίες» -όπου δημοσιογράφοι, δημοσκόποι και ειδικοί προσπαθούν συνεχώς να δουν ποιος είναι μπροστά κάθε στιγμή- αλλά ο ίδιος στηρίζεται στην ακρίβεια των προβλέψεών του, όπως δηλώνει.
Στηριζόμενος σε ένα ρεκόρ που δύσκολα θα ξεπεραστεί, αφού έχει προβλέψει σωστά όλες τις εκλογές από το 1984, εκτός από μία, ο Lichtman δεν δίνει σημασία στις δημοσκοπήσεις.
Αντίθετα, οι προβλέψεις του βασίζονται σε μια σειρά από προτάσεις που χαρακτηρίζονται ψευδείς ή αληθείς και εφαρμόζονται στην τρέχουσα κυβέρνηση των Δημοκρατικών υπό την ηγεσία του Τζο Μπάιντεν και την εκλογική κούρσα.
Εάν έξι ή περισσότερα από αυτά τα σημεία-κλειδιά είναι ψευδή, οι εκλογές θα πάνε στον διεκδικητή από την αντιπολίτευση -στην προκειμένη περίπτωση, τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο, Τραμπ, επισημαίνει το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων.
13 σημεία-κλειδιά δίνουν αποτέλεσμα
Το σύστημα πρόβλεψης εκλογών του Allan Lichtman, γνωστό ως “The Keys to the White House”, βασίζεται σε 13 «κλειδιά» (factors) που αξιολογούν την πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση στις ΗΠΑ, για να προβλέψουν αν το κυβερνών κόμμα θα κερδίσει ή θα χάσει τις προεδρικές εκλογές. Κάθε «κλειδί» είναι διατυπωμένο με τρόπο που το απαντάς είτε με “αληθές” είτε με “ψευδές”. Αν έξι ή περισσότερα από τα κλειδιά είναι ψευδή, τότε το κυβερνών κόμμα χάνει τις εκλογές. Αν έξι ή περισσότερα είναι αληθή, το κυβερνών κόμμα διατηρεί την προεδρία.
Τα 13 «κλειδιά» είναι τα εξής:
- Mandate (Εντολή): Το κόμμα που κατέχει την εξουσία κέρδισε περισσότερες έδρες στις ενδιάμεσες εκλογές του Κογκρέσου σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές.
- Contest (Αντίπαλος): Δεν υπάρχει έντονη εσωκομματική διαμάχη για την υποψηφιότητα του κόμματος που κατέχει την εξουσία.
- Incumbency (Εν ενεργεία Πρόεδρος): Ο υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος είναι ο εν ενεργεία πρόεδρος.
- Third party (Τρίτο κόμμα): Δεν υπάρχει ισχυρή τρίτη υποψηφιότητα στις εκλογές.
- Short-term economy (Βραχυπρόθεσμη Οικονομία): Η οικονομία δεν βρίσκεται σε ύφεση κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.
- Long-term economy (Μακροπρόθεσμη Οικονομία): Η οικονομία έχει σημειώσει σημαντική ανάπτυξη κατά τη διάρκεια της προεδρικής θητείας.
- Policy change (Αλλαγές Πολιτικής): Η κυβέρνηση του κυβερνώντος κόμματος έχει προωθήσει σημαντικές αλλαγές πολιτικής.
- Social unrest (Κοινωνική αναταραχή): Δεν υπάρχει μεγάλης κλίμακας κοινωνική αναταραχή στη χώρα κατά τη διάρκεια της προεδρικής θητείας.
- Scandal (Σκάνδαλο): Το κυβερνών κόμμα δεν έχει εμπλακεί σε σημαντικά σκάνδαλα.
- Foreign/military failure (Αποτυχία σε εξωτερική πολιτική ή στρατιωτική επέμβαση): Η κυβέρνηση δεν έχει αποτύχει σε σημαντική εξωτερική πολιτική ή στρατιωτική αποστολή.
- Foreign/military success (Επιτυχία σε εξωτερική πολιτική ή στρατιωτική επέμβαση): Η κυβέρνηση έχει πετύχει σε σημαντικές εξωτερικές πολιτικές ή στρατιωτικές αποστολές.
- Incumbent charisma (Χαρισματικός Εν ενεργεία Πρόεδρος): Ο υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος είναι χαρισματική προσωπικότητα.
- Challenger charisma (Χαρισματικός Αντίπαλος): Ο υποψήφιος του αντιπολιτευόμενου κόμματος δεν είναι χαρισματική προσωπικότητα.
Αυτά τα 13 κλειδιά εστιάζουν λιγότερο στις δημοσκοπήσεις και περισσότερο στις ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που διαμορφώνουν το αποτέλεσμα μιας προεδρικής εκλογής.
Ένα από τα σημεία-κλειδιά της μεθόδου του, για παράδειγμα, αφορά στις πρόσφατες ενδιάμεσες εκλογές.
Οι Δημοκρατικοί έχασαν στην πραγματικότητα τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων στις ενδιάμεσες εκλογές του 2022, πράγμα που σημαίνει ότι το συγκεκριμένο σημείο χαρακτηρίζεται «ψευδές», γέρνοντας την πλάστιγγα προς τον Τραμπ.
Μερικά ακόμη σημεία-κλειδιά «δείχνουν» τον Τραμπ: ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν παραιτήθηκε, πράγμα που σημαίνει ότι οι Δημοκρατικοί έχασαν το σημείο που καθορίζει την «κατεστημένη εξουσία», ένα ζωτικό πλεονέκτημα, λέει.
Η αντιπρόεδρος του Μπάιντεν και αντικαταστάτριά του ως υποψήφια, η Κάμαλα Χάρις, «κερδίζει» με αισιοδοξία μεταξύ των πιστών του κόμματος. Αλλά ο Lichtman αποφαίνεται ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις για ένα άλλο από τα σημεία-κλειδιά, να υπάρχει ένας χαρισματικός «μια φορά σε κάθε γενιά» υποψήφιος, στο στιλ του Ρόναλντ Ρίγκαν ή του Φραγκλίνου Ρούσβελτ. Περισσότεροι πόντοι για τον Τραμπ και εκεί.
Αλλά από εκεί και πέρα ο Τραμπ αρχίζει να χάνει στα υπόλοιπα σημεία απέναντι στη Χάρις.
Για παράδειγμα, το μεγάλο νομοθετικό έργο της κυβέρνησης Μπάιντεν για το περιβάλλον και τις υποδομές δίνει στη Χάρις το σημείο-κλειδί που απαιτεί μια «σημαντική αλλαγή πολιτικής» από την αμερικανική κυβέρνηση.
Ένα άλλο «κλειδί» νίκης για τη Χάρις είναι η αποχώρηση του ανεξάρτητου υποψηφίου Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζ.
Επίσης, κερδίζει και σε ένα άλλο σημείο, αυτό της απουσίας ενός μεγάλου σκανδάλου κατά την περίοδο της διακυβέρνησης Μπάιντεν.
Σύμφωνα με τον ίδιο, από τα 13 σημεία-κλειδιά για την προεδρική κούρσα, ο Τραμπ κερδίζει μόλις στα τρία. Αλλά, όπως λέει ο Lichtman, για να ανακηρυχθεί ο πιθανός νικητής θα χρειαζόταν τουλάχιστον έξι.
Και υπάρχει ένα ακόμη σημείο-κλειδί που θα μπορούσε να πάει υπέρ της Χάρις. Αυτό αφορά στο αν η κυβέρνηση πετύχει εκεχειρία και απελευθέρωση ομήρων στη Γάζα. Πρόκειται για μια κίνηση που πιθανότατα θα απαιτούσε από τους Δημοκρατικούς να πιέσουν περισσότερο εναντίον της ισραηλινής κυβέρνησης – κάτι που σίγουρα θα προκαλούσε ένταση στους εμμονικούς με τις δημοσκοπήσεις συμβούλους ενός κόμματος που προσπαθεί να ακροβατήσει ανάμεσα σε μια βάση που είναι πολύ διχασμένη σε αυτό το θέμα.
Ωστόσο, μια κατάπαυση του πυρός θα σήμαινε ότι οι Δημοκρατικοί θα έφερναν στην πραγματικότητα ένα πολιτικό επίτευγμα, υποστηρίζει ο Lichtman, και θα παρέδιδαν ένα από τα σημεία-κλειδιά της εξωτερικής πολιτικής. «Δεν μου αρέσει να κάνω εικασίες, γιατί ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, αλλά αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί μεγάλη επιτυχία», δήλωσε.
«Αγνοήστε τον θόρυβο»
Οι επικριτές της μεθόδου του Αμερικανού ιστορικού επικεντρώνονται στον χαρακτήρα ορισμένων προτάσεων που πρέπει να χαρακτηρίζονται αληθείς και ψευδείς. Τι είναι ένας χαρισματικός ηγέτης, για παράδειγμα;
Ωστόσο, ο Lichtman, λέει: «Το κάνω αυτό εδώ και 40 χρόνια. Νομίζω ότι έχω ακούσει κάθε πιθανή ερώτηση». Και επισημαίνει ότι «έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους. Οι ιστορικοί κάνουν συνεχώς κρίσεις, και οι κρίσεις αυτές είναι πολύ αυστηρά περιορισμένες».
Μέσα στον «θόρυβο» της εθνικής πολιτικής ειδημοσύνης, ο Lichtman εστιάζει στον τομέα της διακυβέρνησης και όχι στις προεκλογικές εκστρατείες, αφού στην πραγματικότητα με τη μέθοδό του «ξεχνάμε σχεδόν οτιδήποτε έχει να πει ένας υποψήφιος», τονίζει το γαλλικό μέσο.
Εν κατακλείδι, η μόνη εκλογική αναμέτρηση όπου οι υπολογισμοί του Lichtman έπεσαν έξω ήταν στη νίκη του Τζορτζ Μπους το 2000. Ο Lichtman μπορεί να υπερασπιστεί το ρεκόρ του επισημαίνοντας ότι επρόκειτο για μια νομικά περίπλοκη μάχη, στην οποία ο Δημοκρατικός Αλ Γκορ κέρδισε τη λαϊκή ψήφο, αλλά ο Μπους πήρε τη νίκη χάρη σε μια απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου.
Στις προεδρικές εκλογές του 2000, ο Γκορ κέρδισε τη λαϊκή ψήφο με διαφορά περισσότερων από 500.000 ψήφων. Όμως, τελικά έχασε στο Εκλεκτορικό Κολέγιο (267 έναντι 271), όταν το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών διευθέτησε τη νομική αμφιβολία για την επανακαταμέτρηση στην εκλογή της Φλόριντα με ψήφους 5-4 υπέρ του Μπους.
Ήταν η μόνη φορά στην ιστορία που το Ανώτατο Δικαστήριο καθόρισε το αποτέλεσμα μιας προεδρικής αναμέτρησης και η μόνη φορά που ο Lichman έπεσε έξω.