Όταν ο χρόνος κλείνει με τη μια επιστημονική έκθεση μετά την άλλη να ουρλιάζει «πάτα φρένο, θα σκοτωθείς» και «κάνε όπισθεν ολοταχώς» και η επόμενη χρονιά ξεκινάει με τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ να εκθειάζει τον «υγρό πλούτο» της χώρας και να υπόσχεται «drill, baby drill» και το τέλος των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, ε χειρότερα δεν γίνεται.
Γράφει ο Γιάννης Τσιπουρίδης*
Θυμίζω πως αυτό έγινε την περίοδο που το Λος Άντζελες δοκιμάζεται ακόμη από μια νέα μεγάλη φωτιά (αλήθεια πόσες βδομάδες;), η Φλόριντα θάφτηκε κάτω από πρωτοφανή χιονοθύελλα και η Ιρλανδία βίωσε μια μοναδική καταιγίδα που κατέρριψε ρεκόρ ταχύτητάς ανέμων από την εποχή του 2ου παγκόσμιου πολέμου. Είχα μάλιστα και την ατυχία να βιώσω τα αποτελέσματα της καταιγίδας στην Ιρλανδίας: σήμερα είμαστε πέμπτη μέρα χωρίς ηλεκτρική ενέργεια…..
Σε αυτήν την κλιματική συγκυρία η άφιξη ενός γνωστού και με προϊστορία αρνητή της κλιματικής αλλαγής στην ηγεσία των ΗΠΑ ήταν ότι χειρότερο μπορούσε να γίνει. Μάλιστα δεν έκρυψε τις προθέσεις του ούτε στιγμή. Η καταιγίδα των εκτελεστικών εντολών που υπόγραψε από την πρώτη μόλις ώρα ανάληψης των καθηκόντων του, περιλάμβανε, νωρίς στην αρχή, την αποχώρηση από τη συμφωνία του 2015 του Παρισιού για το κλίμα. Και είναι η 2η φορά που αποχωρούν οι ΗΠΑ. Ο Τραμπ απέσυρε τις ΗΠΑ και το 2017 όταν είχε εκλεγεί για πρώτη φορά.
Οι συνέπειες είναι τόσο προφανείς που δεν αξίζει να ξαναγραφτούν τώρα, γιατί θα γεμίζουν τα πρωτοσέλιδα και τις οθόνες μας μικρές και μεγάλες για τους επόμενους πολλούς μήνες.
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο
Όπως και ότι σίγουρο είναι ότι τα μέσα που ελέγχονται από τον Τραμπ και τους υποστηρικτές του θα θολώνουν τα νερά και θα ενοχοποιούν τους πάντες και τα πάντα πλην των πραγματικά υπευθύνων, όπως έκαναν πρόσφατα στο Λος Άντζελες.
Οι πρωταρχικά υπεύθυνοι για ότι συμβαίνει με το κλίμα είναι το λόμπι των ορυκτών καυσίμων, το Big Oil όπως λέγεται και οι επικεφαλής του, οι οποίοι πολύ έξυπνα αποκαλούνται oil–garchs αντί για oligarchs.
Είναι ξεκάθαρο πως έχουν πάρει την απόφαση ότι η συνέχιση του πλουτισμού τους είναι πιο σημαντική από τις ζωές των εκατομμυρίων που θα υποστούν τις καταστροφικές συνέπειες της επιδεινούμενης με μαθηματική ακρίβεια κλιματικής κρίσης.
Αν με ρωτήσετε γιατί διαλέγουν να αγνοούν τα επιστημονικά ευρήματα, δεν ξέρω τι να σας απαντήσω.
Το πιθανότερο είναι πως τα τρισεκατομμύρια των κερδών θολώνουν την κρίση τους και την ηθική τους.
Μόνο που όπως γίνεται συνήθως, άλλοι φταίνε και άλλοι πληρώνουν τα σπασμένα. Και γι’ αυτό και από καιρό λέγαμε ότι η κλιματική κρίση έχει ταξικό πρόσημο, μια και οι αναπτυγμένες χώρες προκαλούν την κλιματική κρίση αλλά τις συνέπειες τις πληρώνουν περισσότερο οι φτωχότερες χώρες και οι φτωχότεροι άνθρωποι σε κάθε χώρα.
Ταυτόχρονα, είναι ειρωνικό ότι ζούμε σε μια εποχή στην οποία έχουμε, ο καθένας και όχι μόνο οι λίγοι και εκλεκτοί, μοναδική πληροφόρηση διαθέσιμη κυριολεκτικά στις άκρες των δακτύλων μας, με το πάτημα ενός πλήκτρου….. και ταυτόχρονα ακόμη περισσότερη παραπληροφόρηση.
Πως αντιμετωπίζεται αυτό;
Μόνο αν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε μια κοινή βάση αρχών
Και ποια καλύτερη από την επιστημονική βάση
Και γιατί καλύτερη;
Γιατί όσα υποστηρίζει η επιστήμη αποδεικνύονται ξανά και ξανά με μετρήσεις και πειράματα. Και πάντα οι επιστήμονες έχουν το θάρρος να εκφράζονται με ποσοστά και ποτέ απόλυτα. Αν και αυτό γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης για αμφισβήτηση των αποτελεσμάτων.
Αναφέρομαι φυσικά στην αμφισβήτηση της επιστήμης της κλιματικής αλλαγής και την ευθεία τοποθέτηση εναντίον των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, την «πράσινη απάτη» όπως την αποκάλεσε ο μορφωμένος Προέδρος των ΗΠΑ, που παίζει την επιστήμη στα δάκτυλα.
Θυμίζω πως είχε προτείνει να πίνουμε αντισηπτικό για να καταπολεμήσουμε τον Covid[i], ενώ βγήκε με την καλή του να δει την ολική έκλειψη ηλίου χωρίς μαύρα γυαλιά[ii].
Την να την κάνεις την επιστήμη όμως, όταν έχεις τον ιδιοκτήτη του Χ στο πλευρό σου, ο οποίος εκτός από λάτρης της επιστήμης και της αλήθειας, ανακατεύεται και με την πολιτική κατάσταση άλλων χωρών, παρεμβαίνοντας π.χ. απροκάλυπτα υπέρ της ακροδεξιός στη Γερμανία.
Η ουσία είναι πως ο συνδυασμός ενός πολύ ισχυρού λόμπι της αγοράς, όπως αυτό των ορυκτών καυσίμων; με έναν αδίστακτο πολιτικό, όπως ο Τραμπ που την ημέρα της ορκωμοσίας του δεν δίστασε να απειλήσει την εθνική κυριαρχία του Καναδά, του Παναμά και της Γροιλανδίας; και μέσων ελέγχου της πληροφόρησης, όπως το Χ και πιθανόν σύντομα και το Τικ Τοκ του Μασκ, οδηγεί σε μια νέα πραγματικότητα, πρώτο θύμα της οποίας είναι η προσπάθεια αναχαίτισης της κλιματικής κρίσης.
Η εγκατάλειψη της κλιματικής δράσης από τις ΗΠΑ, η οποία είναι σίγουρο πως θα οδηγήσει και πολλές άλλες χώρες να χαλαρώσουν τις προσπάθειες τους (να το θυμάστε αυτό) δεν μπορεί να ισοσκελιστεί εύκολα.
Το 2024 έστειλε τόσο ξεκάθαρα κλιματικά μηνύματα που η ανθρωπότητά είχε μπροστά της ένα μονόδρομο.
Καμιά εναλλακτική επιλογή.
Μόνο τη μέγιστη τεχνικά δυνατή κλιματική δράση
Και αντί αυτού, έρχεται ο Τραμπ και δεν σταματάμε αλλά κάνουμε όπισθεν ολοταχώς.
Ε, χειρότερα δεν γίνεται.
Προετοιμαστείτε λοιπόν.
Δρ. Γιάννης Τσιπουρίδης
Σύμβουλος Μηχανικός Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας
Καθηγητής Πανεπιστημίου Technical University of Mombasa (TUM), Kenya
Ερευνητής Πανεπιστημίου Strathmore University, Nairobi, Kenya
Μέλος του Fossil Fuel Non Proliferation Treaty και του Loss and Damage Collaboration Group
Εκδότης e-mc2 (Energy Matters to Climate Change)
Εκδότης ΑΝΕΜΟλόγια
[i] https://www.bbc.com/news/world-us-canada-52407177
[ii] https://edition.cnn.com/2017/08/21/politics/trump-solar-eclipse/index.html