NewsEdit Αντισυστημισμός: Ένα σημαντικό ποσοστό των πολιτών σε σχετική δημοσκοπική έρευνα της GPO, συγκεκριμένα το 39,8% εμφανίζεται να τη θεωρεί θετική έννοια, ένα 35,9 θα ήθελε διακυβέρνηση από αντισυστημικούς, το 25,9 τον θεωρεί πολιτική πρόταση και το 54,3% τον αποδίδει σε κοινωνικά αντανακλαστικά.
Τι σημαίνουν όλα αυτά εξήγησε ο διευθυντής ερευνών της GPO Αντώνης Παπαργύρης, μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8 .
Καταρχήν ο κ. Παπαργύρης σημείωσε ότι σε ερευνητικό επίπεδο υπάρχει η εγγενής δυσκολία ότι δεν υπάρχουν προηγούμενες μετρήσεις για αυτή τη συγκεκριμένη έννοια. Είναι μάλλον μια καινούργια έννοια, εξήγησε, έχει μπει πρόσφατα στο πολιτικό μας λεξιλόγιο και ο καθένας μπορεί να ερμηνεύει την αντισυστημικότητα με έναν διαφορετικό τρόπο.
«Ωστόσο, είναι σίγουρο ότι βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε μια άνοδο όλο αυτό το πράγμα, το οποίο ονομάζεται αντισυστημισμός και μπορεί να παίρνει διαφορετικές μορφές που εκτοξεύεται στη συγκεκριμένη περίοδο από την υπόθεση των Τεμπών. Ωστόσο, θεωρώ ότι η αφετηρία της είναι διαφορετική, έχει μεγαλύτερες ρίζες» επισήμανε.
Ως προς τι θεωρούν οι ερωτηθέντες ότι αντιπροσωπεύει ο αντισυστημισμός, ο κ. Παπαργύρης ανέφερε τα εξής.
«Εγώ αυτό που καταλήγω ότι είναι, στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων αντισυστημισμός, είναι το έλλειμμα εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς, προς την εκτελεστική εξουσία, τη δικαστική, τη νομοθετική, τις ανεξάρτητες αρχές, τα μέσα ενημέρωσης, οποιονδήποτε τέλος πάντων ασκεί οποιαδήποτε μορφή εξουσίας. Υπάρχει λοιπόν ένα έλλειμμα εμπιστοσύνης, ότι αυτοί οι άνθρωποι κάνουν καλά τη δουλειά τους, όλοι αυτοί που υπάρχουν εκεί. Επειδή, όλο το τελευταίο διάστημα έχω ανατρέξει και σε βιβλιογραφικές αναφορές, δεν υπάρχει καταχωρημένος ένας σαφής ορισμός στην πολιτική για τη συγκεκριμένη έννοια. Ωστόσο, καταλαβαίνω από τις απαντήσεις των πολιτών ότι έχει διαμορφωθεί η αντίληψη ότι η συγκεκριμένη έννοια αναφέρεται στο έλλειμμα εμπιστοσύνης των θεσμών. Ο αντισυστημισμός μπορεί να παίρνει πολλές μορφές, δηλαδή μπορεί να είναι απλά δυσφορία απέναντι στην απόφαση ενός θεσμικού οργάνου, σε μια απόφαση της κυβέρνησης. Μπορεί να είναι πολιτική ανυπακοή. Συνειδητά δηλαδή κάποιος να μην εφαρμόζει τους νόμους. Καταλήγει στο ανώτερο επίπεδό της, στην πολιτική βία. Δεν βρισκόμαστε εκεί. Τα έχουμε ζήσει όμως αυτά πριν 15 χρόνια» ανέφερε ο κ. Παπαργύρης.
«Αυτό που καταλαβαίνω με βάση και την εμπειρία των τελευταίων δύο, τριών ημερών και αυτά τα οποία γίνονται στη Βουλή γιατί έχει σημασία τι γίνεται σε όλα τα υπόλοιπα επίπεδα αλλά ο καθρέφτης είναι η Βουλή. Εγώ αυτό το οποίο βλέπω αυτή τη στιγμή είναι μία αναβίωση ενός λόγου διχαστικού και μιας ρητορικής μίσους. Δεν εξετάζω από πού πορεύεται, ποιος ευθύνεται, ποιος δεν ευθύνεται. Βλέπω ότι και οι δύο πλευρές αυτή τη στιγμή αναπτύσσουν ένα αρκετά έντονο διχαστικό λόγο και αυτό δημιουργεί μια καινούργια διαιρετική τομή μέσα στην ελληνική κοινωνία. Φαίνεται να δημιουργείται μια τέτοια διαχωριστική γραμμή. Δεν ξέρω αν θα έχει βάθος πολιτικό. Αυτό θα πρέπει να το δούμε μέσα στο επόμενο διάστημα. Πάντως η αλήθεια είναι ότι η χώρα είχε απομακρυνθεί και η ελληνική κοινωνία από όλες αυτές τις διαιρέσεις που ήταν πολύ έντονες στα χρόνια του μνημονίου και επανέρχεται με αφορμή την υπόθεση των Τεμπών, στην οποία τι γίνεται; Η κυβέρνηση προσπαθεί προφανώς να μειώσει όσο μπορεί το πολιτικό κόστος. Η αντιπολίτευση προσπαθεί να το μεγιστοποιήσει το πολιτικό όφελος και όλο αυτό δημιουργεί μια κομματική σύγκρουση αρκετά πολωτική και ακραία» συμπλήρωσε ο κ Παπαργύρης.
Όπως χαρακτηριστικά προσέθεσε, δεν μπορεί η κυβέρνηση να θεωρεί ότι οποιοδήποτε εύλογο ερώτημα προκύπτει από αυτή την υπόθεση είναι εργαλειοποίηση του πόνου ούτε μπορεί να θεωρείται οποιαδήποτε κυβερνητική αστοχία ως απόπειρα συγκάλυψης. «Δεν μπορεί να κινείται σε αυτό το ακραίο δίπολο η συζήτηση. Πάντως γίνεται αυτή τη στιγμή και αυτό δημιουργεί μια ρητορική, δεν θα έλεγα μίσους, αλλά διχαστική» τόνισε.
«Δεν θεωρώ ότι είναι μόνο η υπόθεση των Τεμπών που τροφοδοτεί αυτή τη συζήτηση. Νομίζω ότι πρέπει να πάμε πολύ πιο πίσω και να δούμε όλα αυτά. Θεωρώ ότι έχει ξεκινήσει η συζήτηση από την εκλογή Τραμπ και μετά. Έχουμε μια κανονικοποίηση της αντισυστημικότητας. Όταν πλέον στη θέση του προέδρου της ισχυρότερης χώρας του κόσμου βρίσκεται ένας άνθρωπος ο οποίος έχει πλασάρει τον εαυτό του ως αντισυστημικό και αντισυμβατικό, από εκεί και πέρα βλέπουμε ότι αρχίζουν και αναδύονται δυνάμεις όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη που παίζουν πάνω σε αυτό το αντισυστημικό. Νομίζω ότι και χωρίς να το καταλαβαίνουμε, θεωρώ ότι αρχίζει και επιδρά σε πολλαπλά επίπεδα σε πάρα πολλούς ανθρώπους που βλέπουν ότι μπορεί και ένας άλλος τρόπος πολιτικής να είναι αποδεκτός και να θεωρείται κανονικός και όχι κάτι περίεργο ή έξω από αυτό που έχουμε συνηθίσει» ανέφερε ο κ. Παπαργύρης.
Ο πρόεδρος Τραμπ, καταλύει οποιαδήποτε θεσμικότητα γνωρίζαμε μέχρι τώρα, εξήγησε ο κ. Παπαργύρης. «Δεν χρειάζεται να μιλάω με αυτόν, θα επιλέγει με ποιους θα μιλάει, επιλέγει με ποιον τρόπο θα παίρνει αποφάσεις. Όλα αυτά τι σημαίνουν; Ότι καταλύεται ένα σύστημα. Καταλύονται οι βασικές αρχές τις οποίες γνωρίζαμε μέχρι τώρα» περιέγραψε.
«Να σημειώσω και να ξεκαθαρίσω ότι όταν κάποιος τοποθετείται στον αντισυστημισμό, μην το συγχέουμε με την αναρχία και το χάος, όπως τέλος πάντων αρχίζει η άλλη πλευρά να το παρουσιάζει. Σημαίνει ότι δεν συμφωνεί με την παρούσα μορφή του συστήματος. Δεν σημαίνει ότι δεν θέλει να υπάρχει κάποιο οργανωμένο σύστημα. Δεν επιθυμεί ωστόσο και δυσφορεί με τη λειτουργία του παρόντος συστήματος» προσέθεσε.