ΑΝΤΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ Το φανταστικό δουκάτο του Γκραν Φενγουίκ, ένα μικροσκοπικό και φτωχό κρατίδιο στις Γαλλικές Άλπεις, βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο επειδή οι εξαγωγές του μοναδικού προϊόντος του, του κρασιού, έχουν καταρρεύσει λόγω της αντιγραφής του από μια αμερικανική εταιρεία. Σε μια απελπισμένη προσπάθεια να λύσουν το πρόβλημα, οι ηγέτες του δουκάτου καταστρώνουν ένα «σατανικό» σχέδιο: Να κηρύξουν πόλεμο στις Ηνωμένες Πολιτείες, να ηττηθούν και αμέσως και στη συνέχεια να ζητήσουν και να λάβουν μία γενναιόδωρη οικονομική βοήθεια από τις… ίδιες τις ΗΠΑ για την ανοικοδόμηση – όπως είχε συμβεί με τις χώρες που ηττήθηκαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αυτή είναι η υπόθεση της ταινίας «Το Ποντίκι που Βρυχάται» (The Mouse That Roared – 1959), μίας από τις καλύτερες σατιρικές κωμωδίες του παγκόσμιου κινηματογράφου με πρωταγωνιστή τον Πίτερ Σέλερς και σκηνοθέτη τον Τζακ Άρνολντ. Μία υπόθεση που ζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας 65 χρόνια μετά καθώς η Ιστορία μοιάζει να αντιγράφει τη Τέχνη. Μόνο που τώρα δεν πρόκειται για ένα μικρό και φτωχό δουκάτο αλλά για την άλλοτε κραταιά Ευρωπαϊκή Ένωση στην οποία όμως πλέον ηγούνται μικροσκοπικοί και «πτωχοί τω πνεύματι» δούκες και δούκισσες, βαρόνοι και ανθυποκαγκελάριοι.
Είναι αυτά τα «ποντίκια» που κάποια ωραία ημέρα αποφάσισαν να προκαλέσουν την «αρκούδα» υποσχόμενοι πως η «αυλή» της, η Ουκρανία, θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με αποτέλεσμα αυτή να εισβάλει, όπως είχε προειδοποιήσει και να ζήσουμε αυτό που ζούμε εδώ και τρία χρόνια με πρώτο μεγάλο θύμα τον τον Ουκρανικό λαό και στη συνέχεια τις ευρωπαϊκές χώρες που βυθίστηκαν στην ενεργειακή και οικονομική κρίση επιβάλλοντας κυρώσεις και στέλνοντας δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για τη συνέχεια ενός καταστροφικού πολέμου.
Το σχέδιό τους ήταν παρόμοιο με αυτό του δουκάτου του Γκραν Φενγουίκ: «Χάσουμε, κερδίσουμε θα έχουμε από πίσω μας τις ΗΠΑ που θα στηρίξουν την ανοικοδόμηση μίας νέας Ουκρανίας και θα αποζημιώσουν και εμάς, τους Ευρωπαίους, για τα έξοδα που κάνουμε ενώ παράλληλα θα αντικαταστήσουμε το ρωσικό φυσικό αέριο με το αμερικάνικο LNG».
Σατανικό σχέδιο! Έπιασαν λοιπόν να πυροβολούν τα… πόδια τους με αποτέλεσμα, αντί να καταρρεύσει η Ρωσία η οποία μετέτρεψε την οικονομία της σε πολεμική, να καταρρεύσει πρώτα η Ουκρανία χάνοντας το 25% του ΑΕΠ αλλά και το μεγαλύτερο μέρος των υποδομών της μαζί με μισό εκατομμύριο ανθρώπους και στη συνέχεια να τρίζουν τα θεμέλια της Γερμανίας και της Γαλλίας που βλέπουν τις βιομηχανίες τους να καταρρέουν λόγω ενεργειακού κόστους. Κι όσο από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού «βασίλευε» ένας «γάιδαρος» (ο Δημοκρατικός Τζο Μπάιντεν) οι δούκες και οι δούκισσες των Βρυξελλών διατηρούσαν την ελπίδα πως στο τέλος το σχέδιο θα πετύχει και πως θα καταφέρουν ακόμη και να διαμελίσουν τη Ρωσία όπως έλεγε η «Υπουργός Εξωτερικών» της ΕΕ, η Εσθονή Κάγια Κάλλας σε ένα από τα πολλά παραληρήματα μεγαλείου.
Τέτοια ήταν η τύφλωση των ευρωπαίων μικροηγετών και των ελίτ που τους στηρίζουν που δεν είχαν δει -όταν όλοι μας τον βλέπαμε- τον «ελέφαντα» (ο Ρεπουμπλικάνος Ντόναλντ Τραμπ) να έρχεται «απειλώντας» να τελειώσει αυτόν τον πόλεμο «που ήταν λάθος να ξεκινήσει» όπως έλεγε. Πολύ δε περισσότερο δεν έβλεπαν ότι ο «ελέφαντας» θα τα βρει με την «αρκούδα». Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Τραμπ απειλεί το ευρωπαϊκό «δουκάτο» ΚΑΙ με δασμούς οι οποίοι θα ξεκινήσουν από την 1η Απριλίου.
Πανικόβλητοι πλέον, τη μία καταγγέλλουν τον Τραμπ ότι εγκαταλείπει την Ουκρανία και τους αφήνει να πληρώσουν οι ίδιοι το «λογαριασμό» με ο,τι αυτό συνεπάγεται, την άλλη λένε ότι θα αυξήσουν τις αμυντικές τους δαπάνες κατά 700 δις και θα αντιμετωπίσουν μόνοι τους τον Πούτιν. Τη μία στέλνουν το Ζελένσκι να εκστρατεύσει κατά του Λευκού Οίκου και να υποστεί ένα πρωτοφανές bulling και την άλλη τον καλούν στο Λονδίνο για να του πως «εμείς είμαστε μαζί σου αλλά πήγαινε να ζητήσεις και μία συγγνώμη από τον Τραμπ». Κωμωδία ίσως ανώτερη και από αυτή του Πίτερ Σέλερς. Έλα όμως που εδώ δεν πρόκειται για κινηματογραφική ταινία αλλά για τη σκληρή πραγματικότητα, μία ανάσα πριν από το ξέσπασμα ενός πραγματικού πολέμου. Μία πραγματικότητα που λέει πως οι πραγματικοί εχθροί της Ευρώπης και των λαών της είναι οι δούκες και οι δούκισσες Μακρόν, Στάρμερ, Σολτς, Κόστα, Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν και Κάγια Κάλας μαζί με όλη την κουστωδία των ακόμη πιο μικρών και ασήμαντων Ευρωπαίων ηγετών που ούτε καν καλούνται στις συνόδους των “προθύμων” την ίδια στιγμή που έχουν να αντιμετωπίσουν και τα δικά τους ΜΕΓΑΛΑ γεωπολιτικά προβλήματα και τις απειλές: Τα ποντίκια που βρυχώνται!
ΥΓ: Η υπόθεση φυσικά δεν είναι για γέλια όμως θυμίζει, εκτός από την ταινία, κι εκείνο το ανέκδοτο με τα μυρμήγκια που ήθελαν να εκδικηθούν τον ελέφαντα επειδή καταστρέφει τις μυρμηγκοφωλιές τους και αποφασίζουν τα του επιτεθούν όλα μαζί. Ο ελέφαντας τα τσαλαπατάει αλλά ένα μυρμηγκάκι -ο Μήτσος!- καταφέρνει να σκαρφαλώσει στην πλάτη του όποτε όλα τα μυρμήγκια μαζί αρχίζουν και φωνάζουν: “Μήτσο! Πνίξτον!”