ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Το “φαινόμενο” Ζωή…
Ηγερία του αντιμνημονίου που γραπώνεται στην συγκυρία της οργής για το έγκλημα των Τεμπών ή μία εγχώρια έκφραση του νέου λαϊκισμού που συνεπαίρνει πλήθη σε ολόκληρη την Ευρώπη;
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου εξελίσσεται σε πολιτικό και δημοσκοπικό “φαινόμενο” σε μία εποχή που μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος αναζητά δικαιοσύνη και τιμωρία,αδιαφορώντας για το ζητούμενο της διακυβέρνησης.
Το ότι η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός την ενισχύουν πολιτικά …ενοχοποιώντας την ως την προσωποποίηση του “κακού” είναι προφανές. Όπως προφανής είναι και ο στόχος να παρασύρουν στο “σκοτεινό δωμάτιο” που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί και το “συστημικό” ΠΑΣΟΚ αλλά και το σύνολο της κεντροαριστεράς- παρότι είναι απολύτως σαφές πως πέραν της σύγκλισης στην πρόταση δυσπιστίας, καμμία άλλη πιθανότητα συνεργασιών δεν σκέπτονται μαζί της οι Ανδρουλάκης, Φάμελλος και Χαρίτσης.
Στο πολιτικό σκηνικό σήμερα, με τον βαρύ αχό του “Δεν έχω οξυγόνο” να διαπερνά τα πάντα, υπάρχουν δύο πραγματικότητες.
Η πραγματικότητα που βλέπουμε (ή προτιμούμε να βλέπουμε), αυτή, δηλαδή, της Ν.Δ υπό πίεση που,όμως, ανθίσταται ως η “μόνη λύση διακυβέρνησης” απέναντι σε μία πολυκεντρική αντιπολίτευση που δυσκολεύεται να συνεννοηθεί, και η πραγματικότητα που δεν βλέπουμε: η κίνηση του μάγματος στην κοινωνία με την εκτεταμένη αμφισβήτηση συνολικά του “συστήματος διακυβέρνησης”.
Αυτή η κίνηση οδηγεί σε “τυφλές” συμπεριφορές, στην κατάργηση των κομματικών συνόρων και στην βαθύτατη και μάλλον αξεπέραστη κρίση εμπιστοσύνης.
Ως προς την δημοσκοπική εκτόξευση του κόμματος της Ζωής Κωνσταντοπούλου είναι ενδεικτική η κάρτα των μετακινήσεων από την μέτρηση της MRB (Open).
Συνδυαστικά με την κάρτα της Πρόθεσης Ψήφου με Αναγωγή (επί των εγκύρων):
Το 9% των ψηφοφόρων της Ν.Δ μετακινείται απευθείας στην Πλεύση Ελευθερίας διατρέχοντας απνευστί το πολιτικό φάσμα από τα δεξιά σε μία έκφραση λαϊκιστικής αριστεράς. Με βάση τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών αυτό ισοδυναμεί με (εθνικό) ποσοστό περίπου 2,5%, με βάση, δε, εκείνα των εκλογών του 2023 πλησιάζει το 4%!
Άλλο ένα 9% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ μετακινείται προς το κόμμα Κωνσταντοπούλου, μπορεί να θεωρηθεί, ωστόσο, λογικό καθώς οι χώροι είναι σχετικά όμοροι, πρόκειται, δε, για ένα πολύ μικρότερο ποσοστό, ενώ ακόμα και το 7,4% των ψηφοφόρων του ΚΚΕ οδηγούνται στην πιό “ριζοσπαστική” εκδοχή της Πλεύσης Ελευθερίας.
Είναι αμφίβολο εάν αυτή η δυναμική θα αντέξει στον χρόνο, όμως τα πρόδρομα φαινόμενα είχαν φανεί από καιρό. Η δε τακτική της κυβέρνησης να της επιτίθεται (προκαλώντας και την εμπρηστική, χυδαία, και τοξική επίθεση του Δραμινού βουλευτή Κυριαζίδη), περισσότερο την ενισχύει και πολύ λιγότερο αποδυναμώνει την προοπτική συγκρότησης του λεγόμενου προοδευτικού μετώπου.
Αφενός επειδή, όπως είπαμε, η Πλεύση Ελευθερίας δεν θα ενταχθεί σε όποιο σχήμα συνεννόησης (εάν υπάρξει κάτι τέτοιο), αφετέρου επειδή, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, ένα σημαντικό ποσοστό νεοδημοκρατών την καθιστούν βασική επιλογή τους.
Από τη μία πλευρά του πολιτικού φάσματος,το 11,4% της Ελληνικής Λύσης, και από την άλλη το 12% της Πλεύσης Ελευθερίας, πιέζουν τον χώρο που κατέχουν σήμερα τα κόμματα που κυβέρνησαν σε άθροισμα μικρότερο του 50%.
Ταυτόχρονα, έχει ξεκινήσει να διαμορφώνεται το μοτίβο της κοινωνικής πίεσης για πρόωρες εκλογές. Τουλάχιστον ασύνηθες, δεδομένου ότι εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι ερωτώμενοι στις μετρήσεις αποστρέφονται την ιδέα της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, ακόμα και σε χρόνο πιό κοντά σε εκλογές.
Και είναι βέβαιο πως το γεγονός ότι περίπου 6 στους 10 θέλουν (άμεσα) κάλπες δεν το εκδηλώνουν επειδή σκοπεύουν να επιβραβεύσουν την κυβέρνηση.
Στην σύγχρονη πολιτική μας ιστορία υπήρξαν και άλλες περιπτώσεις που προσωποπαγή κόμματα ανέτειλαν εκθαμβωτικά και μετά έπεσαν ως διάττοντες αστέρες. Π.χ οι ΑΝ.ΕΛ από την δεξιά πλευρά με σημαία το σκληρό αντιμνημόνιο, και το Ποτάμι από το θολό κέντρο (με μία έκφραση και προς το “ακραίο κέντρο”). Ακολουθεί, ως φαίνεται από τις μετρήσεις, και το αλλοπρόσαλλο Κι.ΔΗ του Στέφανου Κασσελάκη.
Πριν εξαφανιστούν, ωστόσο, πρόλαβαν να διαμορφώσουν ή και να αλλάξουν τους πολιτικούς συσχετισμούς και να παίξουν τον ρόλο που απαιτούσε η συγκυρία. Εάν θα συμβεί το ίδιο και με την “one woman show” Πλεύση Ελευθερίας, θα το δούμε προσεχώς.