NewsEdit Το «Adolescence», μια σειρά 4 επεισοδίων του Netflix έχει καταφέρει να καθηλώσει το κοινό με την ωμή και συγκινητική του αφήγηση του πώς τα σημερινά παιδιά βιώνουν την εφηβεία και τι καταστροφικές συνέπειες μπορεί να υπάρξουν, σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες όπως οι γονείς και το σχολείο
Το βρετανικό τηλεοπτικό πρότζεκτ των Στίβεν Γκράχαμ («Χίλια Χτυπήματα», «Venom: Let There Be Carnage») και Τζακ Θορν («His Dark Materials», «Enola Holmes») έκανε πρεμιέρα πριν λίγες ημέρες, είναι στο επίκεντρο της συζήτησης, έχοντας 24,3 εκατομμύρια προβολές μόλις τις πρώτες τέσσερις ημέρες.
Η σειρά δημιουργήθηκε από την εταιρεία παραγωγής Plan B Entertainment, την οποία ίδρυσε ο Μπραντ Πιτ. Η Plan B έχει στο ενεργητικό της βραβευμένες ταινίες, όπως Moonlight, 12 Years a Slave και The Departed, ενώ το Adolescence παρουσιάστηκε αρχικά στην εταιρεία πριν καταλήξει στο Netflix.
Η ιστορία εκτυλίσσεται σαν να βλέπει κάποιος ένα θεατρικό έργο, αφού ένας από τους παραγωγούς, ο Jack Thorne, έγραψε το «Harry Potter and the Cursed Child», το θεατρικό έργο που διαδραματίζεται στον ίδιο κόσμο με τη γνωστή σειρά ταινιών.
Σε αντίθεση με τα θρίλερ που κρατούν το ενδιαφέρον μέσα από ανατροπές και εξελίξεις, το «Adolescence» ή «Εφηβεία» όπως θα το βρούμε στα ελληνικά, χτίζει την ένταση μέσα από την αφήγηση. Ολόκληρο το «Adolescence» είναι γυρισμένο σε μονοπλάνο (εκτός από τα τελευταία λεπτά στο δεύτερο επεισόδιο όπου χρησιμοποιήθηκε drone για πανοραμική λήψη), με την κάμερα να πηγαινοέρχεται ακολουθώντας τρεις ή τέσσερις χαρακτήρες. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά δύσκολο εγχείρημα που σε αυτήν την περίπτωση λειτουργεί σωστά καθώς φαίνεται πως έχει γίνει άρτια και χρονοβόρα προετοιμασία.
Ένα ολόκληρο επεισόδιο είναι μια συζήτηση μεταξύ του Τζέιμι, του έφηβου πρωταγωνιστή και μιας παιδοψυχολόγου που έχει αναλάβει τον ρόλο να απαντήσει αυτό που οι γονείς και οι ντεντέκτιβ, δεν κατάφεραν: το γιατί.
Το αποτέλεσμα είναι ένα τηλεοπτικό επεισόδιο διάρκειας 52 λεπτών να είναι τόσο έντονο που σε κάνει να τρέμεις, να ιδρώνεις και στο τέλος να νιώθεις εξαντλημένος, όπως σχολιάζει το CNN.
Σύμφωνα με την κριτική του αμερικανικού δικτύου, η σειρά έχει ομοιότητες με το «Baby Reindeer», που είναι επίσης βρετανική και η οποία τάραξε επίσης τα νερά. Όσον αφορά το περιεχόμενο ωστόσο, το «Adolescence» είναι μια διαφορετική ιστορία.
Ενώ το «Baby Reindeer», ήταν το πορτρέτο ενός τραυματισμένου συναισθηματικά ανθρώπου, το «Adolescence» ζητά από τους θεατές να γίνουν μάρτυρες.
Όταν ο Τζέιμι συλλαμβάνεται ως ύποπτος για έγκλημα, οι σκηνές μοιάζουν σαν έναν αγώνα μπάσκετ, όπου η μπάλα περνάει από το ένα άτομο στο άλλο, ενώ το έργο συνεχίζεται με καθημερινές αλλά συγκλονιστικές λεπτομέρειες. Κανένας παίκτης δεν παρατείνει την παρουσία του, συμπεριλαμβανομένου του Τζέιμι, ο οποίος δεν εμφανίζεται καν στο συγκλονιστικό τελευταίο επεισόδιο της σειράς, που επικεντρώνεται στην οικογένεια και τους γονείς του.
Την σειρά ίσως είναι πιο δύσκολο να παρακολουθήσουν οι γονείς καθώς εκμεταλλεύεται το άγχος εκείνων που φοβούνται πως «αυτό θα μπορούσε να συμβεί στο παιδί μου».