(Και) Φέτος τον Αύγουστο, ο Ουμπέρτο Έκο διαψεύστηκε παταγωδώς.

Παρότι ο άνθρωπος “πουλάει” τρελλά με το “Κοιμητήριο της Πράγας”, εκείνο το παλιό απόφθεγμα- τίτλος ότι “τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις” θα συνεχίσει να τον κυνηγάει, ως εφιάλτης, περισσότερο κι από το “Όνομα του Ρόδου”.

Ειδήσεις υπάρχουν, λοιπόν. Φροντίζουν γι’ αυτό ο Σαρκοζί και η Μέρκελ με την φαραονική ανικανότητά τους, οι αγορές που εσχατολογούν, ο παππούς Ντελόρ που, εν σοφία, προειδοποιεί πως “οι Γερμανοί θέλουν το τέλος του ευρώ”, ο Γιώργος που συσκέπτεται μέσω skype με τους συμβούλους του κι ο Ραγκούσης που “απολύει” τον Γενικό του Γραμματέα με e-mail επειδή κάτι είχε αναρτήσει στο twitter.

[ Καταπληκτικά πράγματα: αυτό, μάλλον, εννούσε ο πρωθυπουργός όταν έλεγε πως θα εφαρμόσει την …ηλεκτρονική διακυβέρνηση]

Διαβάζω σε περιοδικά και διαδίκτυο τις “λαμπερές” αντιστοιχίες της Τζούλια Ρόμπερτς, της Μαντόνα ή της Χάϊντι Κλουμ που “κοσμούν” τις ομοειδείς στήλες των διεθνών μέσων ενημέρωσης:

Ομολογώ πως έπρεπε να καταδυθώ στα βάθη των πιο εξειδικευμένων πολιτιστικών στηλών για να βρω μια ανάλυση για τον θρίαμβο του Κέβιν Σπέϊσι στην Επίδαυρο -έμαθα, όμως, αρκετά και εύκολα για τους κοσμικούς που βρέθηκαν εκεί, λίγο πριν πάνε για φαγητό στα γνωστά ταβερνάκια της περιοχής.

Μπορεί, λοιπόν, κύριε Έκο ο Αύγουστος να έχει ειδήσεις. Δυστυχώς, όμως, οι …ειδήσεις είναι αλλού. Αιωρούνται σαν πεφταστέρια και κρύβονται πίσω από τις πανσελήνους.

Κι αυτή η χώρα, η μικρή και χρεοκοπημένη, θα παραμείνει μια πλατινέ ψευτοξανθίά που δείχνει το μπούστο της στην παραλιακή επειδή φοβάται πως εάν κλείσει τα τριάντα δεν θα τη θέλει κανείς.