ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Τι θα συμβεί εάν το ΔΝΤ επιμείνει πως δίχως γενναία απομείωση του ελληνικού χρέους δεν συντρέχουν επαρκείς λόγοι για τη συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα;
Πως μπορεί να πεισθεί το Ταμείο όταν ο Πολ Τόμσεν επιμένει πως ακόμα κι αν εφαρμοστούν πλήρως όσα προβλέπονται από το υφιστάμενο πρόγραμμα το ελληνικό χρέος παραμένει “εξαιρετικά μη βιώσιμο”;
Με αυτό τον κίνδυνο περισσότερο ορατό από ποτέ και με το Ντόναλντ Τραμπ να μην πείθεται, προσώρας, ότι η Ελλάδα (και η Ευρώπη) πρέπει να μπει ψηλά στη νέα αμερικανική ατζέντα, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ενδέχεται να εγκλωβιστεί στην “παγίδα” που είχε στήσει.
O Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, επιμένοντας στις θέσεις του, δεν άδραξε την ευκαιρία που του έδωσε το νομικό τμήμα της Μπούντεσταγκ: να θεωρήσει, δηλαδή, πως παραμονή του ΔΝΤ μόνο με το ρόλο του τεχνικού συμβούλου δεν συνιστά αλλαγή του προγράμματος και ως εκ τούτου δεν απαιτείται ψήφιση από τη Γερμανική Βουλή. “Δίχως ΔΝΤ δεν υπάρχει πρόγραμμα”, είπε ο Σόϊμπλε.
Έτσι, εάν το Ταμείο επιμείνει και διαρρεύσει πολύτιμος χρόνος, ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε κινδυνεύει μαζί με την ασφυξία της ελληνικής οικονομίας (λόγω καθυστέρησης της ολοκλήρωσης της αξιολόγησης) να υποστεί κι εκείνος πολιτική ασφυξία λίγο πριν τις Γερμανικές εκλογές.
Τι θα επιλέξει; Να αποδεχθεί το ΔΝΤ ως τεχνικό σύμβουλο και να υποχωρήσει από τη σημερινή εμμονική του θέση; Να δρομολογήσει ένα Grexit και να υποστεί τις συνέπειες της αποτυχίας του ελληνικού προγράμματος, δεχόμενος τη σκληρή κριτική του SPD που ανακάμπτει, από τη μία, και του AfD που συσπειρώνει την κλειστοφοβική γερμανική κοινωνία, από την άλλη; Να ανακρούσει πρύμναν; Η κατάσταση δεν προδιαγράφεται εύκολη για τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών που διακατέχεται, συν τοις άλλοις, από το σύνδρομο της επιδιωκόμενης υστεροφημίας του, καθώς γνωρίζει πως πιθανότατα δεν θα βρίσκεται στην ίδια θέση μετά της Γερμανικές εκλογές (όρος των σοσιαλδημοκρατών εάν σχηματίσουν κυβέρνηση με το CDU).
Εάν ο Σόϊμπλε σύρει την Ελλάδα στη δίνη μιας περιορισμένης έστω επανάληψης του 2015, μπορεί να την “σκοτώσει”, θα υποστεί, όμως, κι εκείνος τις συνέπειες. Και θα βρεί απέναντί του την Κομισιόν, ευρωπαϊκές χώρες, την ΕΚΤ του Μάριο Ντράγκι, ακόμα και το ΔΝΤ.
Δεν είναι τυχαίες οι περιγραφές του Γερμανικού τύπου.
Η Sueddeutsche Zeitung (SZ) βλέπει τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να απειλείται με πολιτική ήττα στο επιχείρημά του πως μη συμμετοχή του Ταμείου θα έπρεπε αναγκαστικά να οδήγησει σε νέα ψηφοφορία στο Μπούντεσταγκ. Παράλληλα, η Handelsblatt υπογραμμίζει πως «το ευρώ είναι πιο σημαντικό από ποτέ», με αφορμή την επέτειο του Μάαστριχτ.
«O Βόλφγκανγκ Σόιμπλε απειλείται με ήττα στη διαμάχη γύρω από το δανειακό πρόγραμμα της Ελλάδας. Ο υπουργός Οικονομικών, διδάκτωρ Νομικής, αρέσκεται να χρησιμοποιεί -στη συζήτηση που αφορά τη δανειακή βοήθεια- ειδικές νομικές γνώσεις προκειμένου να καταστήσει τα επιχειρήματά του τόσο σημαντικά, ώστε τα αντεπιχειρήματα να μοιάζουν ανώφελα» γράφει η SZ.
Ο χριστιανοδημοκράτης πολιτικός ισχυρίζεται ότι «το τρέχον τρίτο πρόγραμμα δανεισμού στην πράξη τελειώνει αυτομάτως σε περίπτωση που το ΔΝΤ δεν συμμετάσχει σε αυτό» υπενθυμίζει η εφημερίδα του Μονάχου, επισημαίνοντας όμως ότι η γνωμοδότηση της Βουλής διαψεύδει τον ισχυρισμό του Σόιμπλε.
Όπως επισημαίνει τέλος το δημοσίευμα, «το πρόγραμμα θα μπορούσε θεωρητικά να συνεχιστεί – κάτι που ενδέχεται όμως να απορρίψει η Χριστιανική Ένωση (CDU/CSU). Πολλοί βουλευτές είχαν εγκρίνει την παροχή βοήθειας, επειδή ο Σόιμπλε είχε υποσχεθεί ότι το ΔΝΤ θα συμβάλει οικονομικά».
Handelsblatt: Το ευρώ πιο σημαντικό από ποτέ
Από την πλευρά της, η Handelsblatt αναφέρει την Τρίτη, με αφορμή την επέπειο του Μάαστριχτ, πως σήμερα για την Ευρώπη το ευρώ είναι «πιο σημαντικό από ποτέ». Ο Μπερτ Ρίρουπ, πρόεδρος του Ινστιτούτου Έρευνας της εφημερίδας Handelsblatt, υποστηρίζει ότι η ΕΕ, πολιτικά και οικονομικά, θα πρέπει να συσπειρωθεί και να αποτελέσει αντίβαρο στον αμερικανικό εθνικισμό.
«Βέβαια, το ευρώ δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες, ωστόσο αποτελεί βασικό πυλώνα του αντίβαρου, είναι τόσο πολύτιμο στην Ευρώπη όσο ποτέ άλλοτε. Για αυτό θα πρέπει να ενισχυθεί και να καθιερωθεί ως ένα παγκόσμιο νόμισμα. Εάν δεν γίνει, τότε η Ευρώπη απειλείται να πέσει σε πολιτική και οικονομική ασημαντότητα» τονίζει ο εμπειρογνώμων.
Η Frankfurter Allgemeine Zeitung υπενθυμίζει τους 60 οικονομολόγους που εξέφρασαν τους ενδοιασμούς τους τον Ιούνιο του 1992, λίγους μήνες μετά την υπογραφή της Συμφωνίας του Μάαστριχτ, υπό μορφή μανιφέστου με τον τίτλο «Οι πολιτικές και νομισματικές αποφάσεις του Μάαστριχτ: ένα κίνδυνος για την Ευρώπη».
Στο άρθρο γίνεται αναδρομή των θέσεων που υποστήριζαν τότε σε αναφορά με τη σημερινή πραγματικότητα 25 χρόνια μετά. Τι αποδείχθηκε σωστό, και τι όχι; Ο οικονομολόγος Νόρμπερτ Μπέρτχολντ, που ανήκει στους ευρωσκεπτικιστές του μανιφέστου, σήμερα πιστεύει ότι «παρά τις εντάσεις η νομισματική ένωση θα διατηρηθεί, γιατί είναι καταρχήν ένα πολιτικό πρότζεκτ. Η περαίτερω εξέλιξη της ευρωζώνης σε μια ένωση μεταφοράς κεφαλαίων είναι τόσο βέβαιη, όσο το αμήν στην εκκλησία», υποστηρίζει.
Η “άλλη άποψη” στην Αθήνα
Κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες θεωρούν πως αυτή η πίεση που μεταφέρεται, πλέον, (και) στον Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε ίσως αποτελέσει τη λύση για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Θεωρητικά εάν η ελληνική οικονομία μπορούσε να αντέξει μέχρι τον Σεπτέμβριο, ίσως έβρισκε απέναντί της στο Βερολίνο κάποιες ηπιότερες απόψεις. Κι έναν υπουργό Οικονομικών που να ανήκει στο SPD ή ακόμα και μια άλλη κυβέρνηση στην οποία οι Σοσιαλδημοκράτες, ίσως και οι Πράσινοι (μαζί ή χωρίς το CDU) θα είχαν βαρύνοντα λόγο. Φυσικά, κάτι τέτοιο θα είχε προκαλέσει στο μεταξύ ανυπολόγιστες ζημίες στην ελληνική οικονομία…
Σ.Κ