panos_drivas Χαμηλούς τόνους τηρεί η κυβέρνηση ως προς την καθοριστική διαπραγμάτευση που αρχίζει την ερχόμενη εβδομάδα με το κουαρτέτο στην Αθήνα, ενώ για το χρονικό της ορίζοντα θα υπάρξει ξεκάθαρη εικόνα μετά τις πρώτες συναντήσεις.
Το εύρος των μεταρρυθμίσεων (συνταξιοδοτικό και αφορολόγητο) που ζητεί το ΔΝΤ από τη μία και τα αντίμετρα από την άλλη πλευρά, θα αρχίσουν να μπαίνουν στο τραπέζι των συζητήσεων, με απροσδιόριστα «αποτελέσματα».
Πάντως όπως δηλώνει κυβερνητικό στέλεχος στο iefimerida «θα θέλαμε να κλείσουμε στις 20 Μαρτίου». Εφόσον το επόμενο άμεσο διάστημα υπάρξει Staff Level agreement, είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο να έχουμε ένα εμβόλιμο eurogroup.
Από εκεί και πέρα είναι πολύ πιθανό η ΕΚΤ σε μία από τις επόμενες συνεδριάσεις να αποφασίσει ένταξη στο QE.
Το ζήτημα του χρέους
Ουδείς στην ελληνική πλευρά ανέμενε να ανακοινωθούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα μετά τη συνάντηση Μέρκελ-Λαγκάρντ και η διαφαινόμενη συμμαχία των δύο, είναι ουσιαστικά προσπάθεια να βρεθεί λύση στο επόμενο eurogroup.
Οι δύο συμφώνησαν να ξεχάσουν το χρέος μέχρι και το 2018 για να μην επηρεαστεί αρνητικά η προεκλογική εκστρατεία και αποφάσισαν να ρίξουν το βάρος στον λογαριασμό που θα πρέπει να πληρώσει η Ελλάδα, δηλαδή το πακέτο των μεταρρυθμίσεων που ζητά από το καλοκαίρι το Ταμείο.
Όπως είναι φανερό, η μεγάλη μάχη θα δοθεί στο πεδίο της μείωσης του αφορολόγητου και την περικοπή των συντάξεων. Το Ταμείο θεωρεί ότι και τα δύο μέτρα δεν είναι μόνο δημοσιονομικού χαρακτήρα, αλλά θα είναι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που λείπουν από το ελληνικό πρόγραμμα.
Στην κατεύθυνση αυτή δεν βλέπει με καθόλου καλό μάτι και τα αντίμετρα που έχει διαφημίσει εδώ και κάποιες μέρες η Κυβέρνηση και αφορούν μείωση των συντελεστών ΦΠΑ και των ασφαλιστικών εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών.
Έτσι κι αλλιώς, η εφαρμογή τους αλλά και η τελική ανταπόδοση τους σε σχέση με τα υφεσιακά μέτρα που θα έχουν μόνιμο χαρακτήρα θα εξαρτηθεί όχι από την επίτευξη, αλλά από την υπέρβαση του πρωτογενούς πλεονάσματος από το 2019 και μετά.
Εκτός, όμως, από τα πρόσθετα μέτρα το ΔΝΤ θα πρέπει να βάλει τη σφραγίδα του και στα άλλα θέματα της δεύτερης αξιολόγησης, πολλά από τα οπαία παραμένουν κόκκινες γραμμές της Κυβέρνησης.
Στις αλλαγές στο εργασιακό όπου το υπουργείο Εργασίας θέλει να επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και να μην αλλάξει τίποτα στο υφιστάμενο καθεστώς για τις ομαδικές απολύσεις.
Ωστόσο, η ατζέντα του Ταμείου είναι απελευθέρωση του ποσοστού των απολύσεων με άρση της διοικητικής ρύθμισης (δηλαδή της υπουργικής έγκρισης), διατήρηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε επιχειρησιακό επίπεδο, επαναφορά της ανταπεργίας και ελεύθερη διαπραγμάτευση για τον καθορισμό του κατώτερου μισθού.
Στη διαχείριση των τεσσάρων εμπορικών τραπεζών, μετά την αύξηση των κόκκινων δανείων κατά 1,5 δισ. ευρώ από την αρχή του χρόνου και τη μετανάστευση καταθέσεων ύψους 2,4 δισ. ευρώ, παρότι οι έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων συνεχίζουν να ισχύουν θα ζητήσει μέτρα.
Επίσης, θα ζητήσει επιτάχυνση της εκκαθάρισης των κόκκινων δανείων που δείχνει να έχει καθυστερήσει μέσω επιτάχυνση των πλειστηριασμών και της πώλησης κόκκινων δανείων σε distress funds.
Στην απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας το Ταμείο θα πιέσει για την πώληση του 17% της ΔΕΗ επιπλέον ποσοστού 25% από τον ΑΔΜΗΕ και ταχεία ιδιωτικοποίηση σε ΔΕΠΑ ΔΕΣΦΑ και ΕΛΠΕ.
Στο δημόσιο θα ζητήσει παρεμβάσεις στα ειδικά μισθολόγια αξιολόγηση του προσωπικού και μόνιμη κινητικότητα που θα οδηγεί σε απολύσεις.
Στις απελευθερώσεις των αγορών προϊόντων θα πιέσει ξανά για το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές την πώληση ΜΗΣΥΦΑ εκτός φαρμακείου και νέο κύκλο απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων.
ΠΗΓΗ: enikonomia.gr, iefimerida.gr