panos_drivas Τα υπέρ και τα κατά των αποτελεσμάτων στις ολλανδικές εκλογές άρχισαν ήδη να καταγράφονται από τους αναλυτές. Ο Μαρκ Ρούτε έχασε- έδρες- αλλά κέρδισε- τις εκλογές- κάτι που μπορεί να οφείλει εν μέρει στον Ταγίπ Ερντογάν, τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα είχαν τα μεγαλύτερα κέρδη και οι Πράσινοι Αριστεροί μετά το πάρτι θα μπουν στο μεγάλο δίλημμα.
Σύμφωνα με το Politico:
- Το δράμα με την Τουρκία πιθανότατα βοήθησε τον Ρούτε
Αυτές οι εκλογές δεν είχαν αφήγημα, μέχρι που εμφανίστηκε ο Ταγίπ Ερντογάν. Ενάντια στις επιθυμίες της ολλανδικής κυβέρνησης, ο Τούρκος πρόεδρος προσπάθησε να στείλει τον υπουργό Εξωτερικών του για να μιλήσει σε συγκέντρωση στο Ρότερνταμ, ώστε να ενθαρρύνει την τουρκική κοινότητα στην Ολλανδία να του δώσει μεγαλύτερες εξουσίες στο δημοψήφισμα του Απριλίου. ι Ολλανδοί εμπόδισαν τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου, όπως και μία ακόμη Τουρκάλα υπουργό που προσπάθησε να φτάσει στο τουρκικό προξενείο, την οποία έστειλαν πίσω στη Γερμανία. Ακολούθησαν επεισόδια και οι φωτογραφίες έκαναν τον γύρο των εξαγριωμένων τουρκικών ΜΜΕ. Ο Ερντογάν αποκάλεσε τους Ολλανδούς απομεινάρια των Ναζί και επιτέλους οι βαρετές ολλανδικές εκλογές είχαν ένα θέμα. Και ο Ρούτε μπορούσε να απευθυνθεί στους ψηφοφόρους που είχαν προσελκύσει οι λαϊκιστές υποψήφιοι.
«Είχε την ευκαιρία να πετάξει έξω μία γυναίκα με μαντίλα. Είναι η απόλυτη εκλογική απόλαυση. Δεν θα μπορούσες να το σχεδιάσεις», σχολίασε ο Αντρέ Κρουβέλ, πολιτικός επιστήμονας στο Free University του Αμστερνταμ.
Επιτέλους, οι λέξεις «σαν πρωθυπουργός», που επέμενε να τονίζει ο Ρούτε δίνοντας έμφαση στην εμπειρία του, φάνηκε να έχουν νόημα. Ο Ρούτε μπορεί να οφείλει στον Ερντογάν μερικούς επιπλέον ψηφοφόρους.
- Τώρα αρχίζει η πραγματική μάχη
Το αποτέλεσμα είναι ακατάστατο. Οι ψηφοφόροι έφυγαν από τα παραδοσιακά μεγάλα κόμματα και κινήθηκαν προς όλες τις κατευθύνσεις. Με 31-32 έδρες, ο Ρούτε απέχει πολύ από την κυβερνητική πλειοψηφία. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα αρχίσει να φλερτάρει τους στενότερους πολιτικούς «γείτονές» του, τους Χριστιανοδημοκράτες όπως και τους «φιλικούς» κεντρώους του D66. Αλλά ακόμη και με αυτούς δεν μπορεί να φτάσει τις 76 έδρες. Θα πρέπει να προσεγγίσει ένα κόμμα της αριστεράς για να καλύψει το κενό. Μπορεί να είναι οι Πράσινοι Αριστεροί ή το Εργατικό Κόμμα, το οποίο μπορεί να θέλει να κρυφτεί κάτω από έναν βράχο για να γιατρέψει τις πληγές του.
- Βάναυση συντριβή για τους Εργατικούς
Ο παλιός «τιτάνας» της ολλανδικής πολιτικής φαίνεται πως θα περιοριστεί από τις 38 στις 10 έδρες. Είναι η μεγαλύτερη ήττα στην ολλανδική πολιτική ιστορία, σύμφωνα με το NOS. Πρόκειται για μία βάναυση ετυμηγορία για την απόφασή του να μπει στον συνασπισμό με τον Ρούτε το 2012. Επίσης, αντικατοπτρίζει το δίλημμα που στοιχειώνει αυτά τα κόμματα στην Ευρώπη. Οταν κινούνται προς το κέντρο, τα εγκαταλείπουν παραδοσιακοί υποστηρικτές. Αν κινηθούν προς τα αριστερά, χάνουν τους μετριοπαθείς.
- Τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα είχαν τα μεγαλύτερα κέρδη
Στο εξωτερικό, οι ολλανδικές εκλογές αντιμετωπίστηκαν ως ένα είδους δημοψήφισμα για την ΕΕ. Είναι μία απλοϊκή άποψη, αλλά το αποτέλεσμα δείχνει ότι σίγουρα δεν υπήρξε απόρριψη της Ενωσης. Τα δύο κόμματα που είχαν σημαντικά κέρδη σε έδρες, οι Πράσινοι Αριστεροί και το D66, ήταν ανοιχτά φιλοευρωπαϊκά στην προεκλογική καμπάνια τους. Τουλάχιστον ένα από αυτά θεωρείται ότι θα είναι στην επόμενη κυβέρνηση. Οι Βρυξέλλες μπορούν να υπολογίζουν σε έναν σταθερό σύμμαχο καθώς πλησιάζουν οι συζητήσεις για το Brexit.
- Πρώτα το πάρτι, μετά το δίλημμα για τους Πράσινους
Οι Πράσινοι Αριστεροί πέτυχαν ένα ιστορικό αποτέλεσμα, με το κόμμα να φτάνει στο πιο υψηλό ποσοστό της ιστορίας του, πιθανόν τετραπλασιάζοντας τις έδρες του σε 16. Ομως, ακόμη και αυτή η επίδοση δεν είναι αρκετή για να τους κάνει βασικό παίκτη. Ο 30χρονος ηγέτης του, Γιέσε Κλαβέρ, μιλούσε στους υποστηρικτές του για έναν πιθανό αριστερό συνασπισμό. Τα αποτελέσματα όμως δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. Το βράδυ των εκλογών, οι Πράσινοι Αριστεροί έκαναν πάρτι. Από την Πέμπτη, ο Κλαβέρ θα αντιμετωπίσει το δίλημμα για το αν θα βοηθήσει τον κεντροδεξιό πρωθυπουργό να εξασφαλίσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ο 30χρονος θέλει την εξουσία, αλλά αν το παράδειγμα των Εργατικών λέει κάτι, οι υποστηρικτές του δεν θα τον συγχωρήσουν αν την πάρει.