ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Στη Μέση Γη του Τόλκιν συνυπάρχουν Ίσταρι (Μάγοι), Ξωτικά, Άνθρωποι, Χόμπιτ, Νάνοι, Ορκς, Γίγαντες και Τρολλ. Στη Μέση Γη», το νέο βιβλίο του Θοδωρή Πελαγίδη, βρίσκονται απλά οι άνθρωποι της μεσαίας τάξης, που θέλουν να δουν τη χώρα και τους εαυτούς τους να προοδεύουν
Ο συγγραφέας πιστεύει ότι το πολιτικό κέντρο μπορεί και πρέπει να καλυφθεί, κατ’ επιταγήν άλλωστε των προοδευτικών ψηφοφόρων που ψήφισαν Κυριάκο Μητσοτάκη, από τη ΝΔ. Σε αυτόν έλαχε ο κλήρος να οδηγήσει το κόμμα του στο κεντρικότερο σημείο του πολιτικού συστήματος και ταυτόχρονα να σώσει την Ελλάδα. Αυτό, όμως, δεν γίνεται με τη ΝΔ ως κεντροδεξιά, αλλά με τη ΝΔ ως μια αμφίπλευρη παράταξη, που θα δώσει μάχη με τα αριστερά και δεξιά άκρα.
Άλλωστε είναι γνωστό πως εδώ και περίπου ένα χρόνο ο Θοδωρής Πελαγίδης είναι σύμβουλος του Κυριάκου Μητσοτάκη και ορισμένοι ήδη του έχουν βγάλει και “παρατσούκλια” παρομοιάζοντάς τον με τον Γιάνη Βαρουφάκη στην περίοδο πριν ο Αλέξης Τσίπρας εκλεγεί πρωθυπουργός.
Κεντρικό ρόλο στο βιβλίο έχει ο… αντάρτης του πολιτικού κέντρου, για τον οποίο διαβάζουμε στη σελίδα 25 της έκδοσης που επιμελήθηκε ο Οίκος Παπαζήση: .
..«Στην πραγματικότητα, αυτό που συνέβη με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ότι το πιο κινητοποιημένο κομμάτι των ψηφοφόρων της ευρύτερης αστικής δημοκρατικής παράταξης μετακίνησε βίαια μέσα σε μια νύχτα τη ΝΔ από τη μακάρια ακινησία της σε νέες πιο κεντρικές πολιτικές συντεταγμένες ώστε να μπορεί να κουμπώσει μαζί της. Άλλωστε, ένα σημαντικό μέρος των κεντρώων ψηφοφόρων είχε κάνει ήδη ένα πρώτο βήμα προηγουμένως στηρίζοντας την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου»…
Για να χάσει ο Σάρουμαν, στο τέλος της Μέσης Γης, σηκώθηκαν να πολεμήσουν στο πλευρό των ανθρώπων και τα δένδρα! Στην περίπτωση του Κυριάκου Μητσοτάκη αρκεί να σηκωθούν από τους καναπέδες τους οι «κανονικοί» άνθρωποι.
Ο όρος Μέση Γη δεν είναι επινόηση του Τόλκιν, αλλά προϋπήρχε στην Αρχαία αγγλική γλώσσα ως middanġeard, στη Μεσαιωνική αγγλική γλώσσα ως midden-erd ή middel-erd. Στην Αρχαία σκανδιναβική γλώσσα απαντά ως Μίντγκαρντ. Η αρχαία αγγλική λέξη σημαίνει ό,τι και η ελληνική «οικουμένη», δηλαδή “κατοικημένη γη”—ο υλικός κόσμος σε αντίθεση με τους αόρατους κόσμους. Η λέξη «Μεσόγειος» είναι σύνθετη του “μέσος” και του “γη”.
Με τον όρο μέση γη ο Θόδωρος Πελαγίδης θέλει να ενώσει τις δυνάμεις του κέντρου με τις φυλές της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς. Θεωρεί ότι η διαχωριστική γραμμή αριστερά- δεξιά είναι πλέον ξεπερασμένη και ότι η σύγκρουση είναι ανάμεσα στο κέντρο και τα άκρα. Καθηγητής οικονομικής ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και Senior Fellow του Brookings Instituteο Θοδωρής Πελαγίδης είναι και μέλος της επταμελούς εποπτικού συμβουλίου για την εκπόνηση του προγράμματος της ΝΔ. Οπότε το βιβλίο του συνιστά αυτόματα και πολιτικό ντοκουμέντο.
Στη σελίδα 33 γράφει για τον ευρωπαϊκό πραγματισμό και το πολιτικό κέντρο:
…«Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των πολιτών που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντρώοι, ευρωπαϊστές, φιλελεύθεροι ακόμη και σοσιαλδημοκράτες, και αυτών που αυτοπροσδιορίζονται ως δημοκρατικοί δεξιοί, συντηρητικοί ή κεντροδεξιοί… Σήμερα πράγματι υπάρχει, υποστηρίζω, ένας μετριασμός των διενέξεων και των ανταγωνισμών στο χώρο πέριξ του Πολιτικού Κέντρου ανάμεσα στις διάφορες εκδοχές των αστικών και των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, με αποτέλεσμα, στο κοινωνικό σώμα τουλάχιστον, η απόσταση τους να έχει εκμηδενιστεί.
Υπάρχει, όμως, πλέον από την άλλη, μία βαθιά διαχωριστική γραμμή όλων αυτών με τα επικίνδυνα δημαγωγικά εθνικιστικολαϊκά άκρα με αποτέλεσμα ο φυσιολογικός πολιτικός αγώνας για την εξουσία μέσα στο σύστημα/καθεστώς να έχει γίνει ένας αγώνας για το σύστημα/καθεστώς, δηλαδή ένας αγώνας ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις της «Μέσης Γης», που υπερασπίζονται την πλουραστική δημοκρατία και το κοινοβουλευτικό πλαίσιο και στα πολιτικά άκρα που κινούνται για να τα υπονομεύσουν (Duverger 1985)».
Και στη σελίδα 61 θέτει τον στόχο: Κανένας δεν μένει πίσω.
…«Στόχος, όσο το δυνατόν, η «ανάπτυξη που συμπεριλαμβάνει», δεν αποκλείει. Πώς θα μπορέσουμε ξανά να δημιουργήσουμε θέσεις πασχόλησης, πολλές θέσεις απασχόλησης, κυρίως για τα νέα παιδιά τα οποία φεύγουν στο εξωτερικό με μεγάλη ταχύτητα; Πώς θα μπορέσουμε να βάλουμε πίσω στη δουλειά συμπολίτες μας τους οποίους γονάτισε η οικονομική κρίση; Αυτή είναι η ανάπτυξη που πρέπει να λάβει χώρα. Μια ανάπτυξη που δεν αφήνει κανέναν πίσω»…
Από τη σελίδα 65 μέχρι και το τέλος του βιβλίου ο συγγραφέας προχωρά σε προτάσεις δημόσιων πολιτικών:
Για φορολογικό συντελεστή 15% από το όριο του αφορολόγητου και πάνω και 30% από τις 44 χιλιάδες ευρώ και πάνω
Την εισαγωγή των αρίστων και μόνο των αρίστων στο δημόσιο
Ένα κράτος δικαίου, ανεξάρτητο που θα διευκολύνει τον πολίτη ο οποίος θέλει να δημιουργήσει και να γράψει τη δική του προσωπική ιστορία στη ζωή
Τα μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια
Τη δυνατότητα προσθήκης δραστηριοτήτων μετά το πέρας του ολοήμερου σχολείου
Την επιστροφή όλων των λειτουργών υγείας στις δουλειές για τις οποίες προσλήφθηκαν αρχικά
Και επειδή στην πραγματική ζωή δεν υπάρχουν μαγικά δαχτυλίδια, σύμφωνα με τον συγγραφέα το κλειδί της επιτυχίας για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι η αντισυμβατικότητα, το θάρρος να πει το ριζοσπαστικό και να αμφισβητήσει το κατεστημένο και η ευφυΐα να υπερβεί την αμεριμνησία της δημοσκοπικής πρωτιάς.
Πηγή: protothema.gr
