ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Η απογοήτευση στο στρατηγείο των Σοσιαλδημοκρατών στο αρχηγείο τους, το Willy-Brandt-Haus στο Βερολίνο ήταν κάτι παραπάνω από ορατή. Κατηφή τα πρόσωπα όλων, αφού ήλπιζαν σε νίκη της Χανελόρε Κραφτ. Μόνον που η νίκη δεν ήλθε. Και μετά τις ήττες στο Ζάαρλαντ στα τέλη Μαρτίου και την προπερασμένη Κυριακή στο Σλέσβιχ Χόλσταϊν, ήλθε και η πανωλεθρία στο κάστρο τους στη Βόρεια Ρηνανία – Βεστφαλία – η χειρότερη ήττα απ’ το 1947.
Και οι τρεις ήττες ήλθαν μετά την ανάληψη των ηνίων του κόμματος από τον Μάρτιν Σουλτς και τον ορισμό του ως υποψήφιο καγκελάριο – και πολλοί σύντροφοι διερωτώνται τώρα κατά πόσον το κόμμα μπορεί με τον πρώην πρόεδρος της Ευρωβουλής επικεφαλής να κερδίσει εκλογές.
Κάποιοι προσπαθούν να κατανοήσουν τι είναι αυτό που προκάλεσε την αντιστροφή από τον ενθουσιασμό των πρώτων μηνών από την ανάληψη της προεδρίας του SPD από τον πρώην πρόεδρο του ΕΚ στην κατάρρευση των δημοσκοπικών ποσοστών και στην τριπλή ήττα στις τοπικές εκλογές; Κι αν ορισμένα από τα παραπάνω φαινόμενα μπορούν να δικαιολογηθούν, η απώλεια του “κάστρου” των Σοσιαλδημοκρατών στη Ρηνανία- Βεστφαλία είναι εξαιρετικά δύσκολο να εξηγηθεί.
Η αλήθεια είναι πως ο Μάρτιν Σουλτς των τελευταίων εβδομάδων δεν είναι εκείνος στην αρχή της χρονιάς. Ο λόγος του έχει γίνει πιο “στρογγυλός”, η αντιπαράθεσή του με την Άνγκελα Μέρκελ έχει αμβλυνθεί, οι κόντρες του με την εμμονική πολιτική του Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε αποτελούν παρελθόν, βασικές του αρχές, όπως το ευρωομόλογο, έχουν ξεχαστεί. Ένας τυπικός μέσος Γερμανός δυσκολεύεται πολύ, πλέον, να βρει λόγους για να προτιμήσει τον Μάρτιν Σουλτς και όχι να δώσει μία ακόμα θητεία στην Άνγκελα Μέρκελ.
Κάποιοι υποστηρίζουν πως η Γερμανίδα Καγκελάριο γνώριζε πως αργά ή γρήγορα ο Σουλτς θα αποδεικνυόταν μία πολιτική και δημοσκοπική “φούσκα”. Η κίνησή της να προτείνει την προεδρία της Γερμανίας στον πιο δημοφιλή και ισχυρό Σοσιαλδημοκράτη, τον Φραντς Βάλτερ Στάϊνμάγιερ, αποδεικνύεται “μαγική”. Κι αυτό γιατί εάν ο τελευταίος δεν αναλάμβανε πρόεδρος θα ήταν εκείνος που θα αναδεικνυόταν ηγέτης του SPD και αντίπαλος της Μέρκελ. Υπό μία έννοια η Καγκελάριος επέλεξε αντίπαλο. Και επέλεξε εκείνον που θεωρούσε ευκολότερο.
Μια άλλη άποψη που διακινείται στα γερμανικά ΜΜΕ είναι πως Σουλτς και Μέρκελ έχουν ήδη συμφωνήσει για την επόμενη μέρα των γερμανικών εκλογών και αυτό έχει οδηγήσει τον υποψήφιο του SPD να “κατεβάσει ταχύτητα”. CDU και SPD θα συγκατοικήσουν κατά πάσα πιθανότητα σε ένα νέο “μεγάλο συνασπισμό” και το μόνο που έχουν ζητήσει οι Σοσιαλδημοκράτες είναι η στροφή σε μια πιο αναπτυξιακή οικονομική πολιτική για τη Γερμανία και την Ευρώπη, κάτι που θα απαιτήσει την απομάκρυνση του Σόϊμπλε από το υπουργείο Οικονομικών.
Ίσως, τελικά η Μέρκελ “θυσίασε” τον Σόϊμπλε -που ούτως ή άλλως έχει εξαντλήσει τα πολιτικά του “καύσιμα” και είναι ιδιαίτερα αντιπαθής σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες- για να κερδίσει εύκολα μία ακόμα θητεία και την ανανέωση της συνεργασίας της με τους Σοσιαλδημοκράτες.
Όμως, μια ήττα του Σουλτς είναι κάτι περισσότερο. Στο πρόσωπο του Γερμανού πολιτικού αρκετοί επένδυσαν ελπίδες για την ανάκαμψη της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. Η κατάρρευση των Σοσιαλιστών στη Γαλλία ήταν ένα ηχηρό μήνυμα. Τώρα, ίσως ούτε το SPD κατορθώσει να κερδίσει τις εκλογές. Η Χριστιανοδημοκρατία και το Κέντρο (στο πρόσωπο του Εμανουέλ Μακρόν) δείχνουν να διαθέτουν αποθέματα δυνάμεων και, κυρίως, δυνατότητα προσαρμογής στις νέες συνθήκες.
Σουλτς: Δεν είμαι μάγος
Ο ίδιος ο Σουλτς δεν προσπάθησε να χρυσώσει το χάπι. «Και για μένα προσωπικά ήταν μια ηχηρή ήττα. Είναι μια δύσκολη μέρα για το SPD. Προέρχομαι από αυτό το κρατίδιο …δεν είμαι μάγος… τώρα πρέπει να κάνουμε σκέψεις για τη συνέχεια», δήλωσε χθες βράδυ. Και προφανώς θα θυμόταν με πίκρα αυτό που είχε πει στις αρχές Απριλίου σε μια προεκλογική εμφάνισή του στην Έσση: «αν κερδίσει η Χανελόρε, θα γίνω καγκελάριος!»
Άρα τώρα που έχασε, σημαίνει ότι εγκαταλείπει όλες του τις φιλοδοξίες για την αναμέτρηση με την Άνγκελα Μέρκελ; Αυτή ακριβώς την απογοήτευση καλούνται τώρα να αντιμετωπίσουν ο Σουλτς κι η παρέα του το ερχόμενο διάστημα για να μην τους κολλήσουν από τώρα την ρετσινιά των χαμένων. Κι αυτό, βέβαια, είναι εξαιρετικά δύσκολο, αφού θα χρειαζόταν κάτι σαν πολιτικό θαύμα για να μπορέσει να ξανακοιτάξει την καγκελάριο στα μάτια και να την αντιμετωπίσει στα ίσα.
H Χανελόρε Κραφτ
Η απερχόμενη πρωθυπουργός της Βόρειας Ρηνανίας – Βεστφαλίας έσπευσε, βέβαια, να αναλάβει προσωπικά την ευθύνη της ήττας μόλις 20΄αφότου έκλεισαν οι κάλπες και να αποχωρήσει απ’ όλα τα κομματικά αξιώματα. Ήταν σαν να έλεγε ότι στα κεντρικά δεν φέρουν καμία ευθύνη.
Ωστόσο Σουλτς και Σία γνωρίζουν ότι δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα. Αναγνωρίζουν ότι ήταν λάθος που έκαναν προεκλογική καμπάνια στο κρατίδιο με θέματα τοπικού ενδιαφέροντος, κι ότι δεν αξιοποίησε όσο θα έπρεπε τις ευνοϊκές το πρώτο διάστημα δημοσκοπήσεις.
Ο υποψήφιος καγκελάριος έχει πάρει το μήνυμα ότι θα πρέπει να αλλάξουν αρκετά πράγματα αν θέλουν να έχουν κάποιες ελπίδες στις ομοσπονδιακές εκλογές του Σεπτεμβρίου. Τώρα ποια είναι αυτά, παραμένει ανοικτό.
Το σίγουρο είναι ότι – όπως γράφει ο γερμανικός Τύπος- οι Σοσιαλδημοκράτες θα πρέπει -πέραν από ένα πιθανό facelifting προσώπων, αν και είναι ίσως αργά τώρα για κάτι τέτοιο- να ξεκαθαρίσουν πώς θα χρηματοδοτηθούν οι προτάσεις τους και αν θα υπάρξουν -και για ποιον- φοροελαφρύνσεις…
Ο θριαμβευτής της χθεσινής αναμέτρησης, Άρμιν Λάσετ και η Άνγκελα Μέρκελ
Στο αντίπαλο στρατόπεδο των Χριστιανοδημοκρατών είναι λογικό να πανηγυρίζουν. Για την Άνγκελα Μέρκελ η ξεκάθαρη επικράτηση του κόμματός της μόλις 4 μήνες πριν τις ομοσπονδιακές κάλπες σημαίνει άλλη μια ενίσχυση σε τοπικό επίπεδο που της δίνει ούριο άνεμο και αυξάνει τις πιθανότητες επανεκλογής της στην αναμέτρηση του Σεπτεμβρίου. Άλλωστε οι εκλογές στη Βόρεια Ρηνανία – Βεστφαλία θεωρούνται συνήθως ως βαρόμετρο για τις ομοσπονδιακές.
Με πληροφορίες από το iefimerida.gr