ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Στη γερμανική εφημερίδα Handelsblatt δημοσιεύεται ρεπορτάζ με τίτλο «Τα παιχνίδια εξουσίας του Λίντνερ» και με υπότιτλο «Το FDP θέλει να οικοδομήσει μια επιτροπή (κυβερνητικού) συνασπισμού σε ενός είδους σκιώδη κυβέρνηση με τους επικεφαλής των κοινοβουλευτικών ομάδων και των κομμάτων“. Σε αυτήν την περίπτωση ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θα μπορούσε να παραμείνει υπουργός Οικονομικών- εφόσον πάντοτε δεν γίνει πρόεδρος του κοινοβουλίου.
Όπως αναφέρει, μεταξύ άλλων, το δημοσίευμα, με βάση τις πληροφορίες της εφημερίδας, σύμφωνα με σχέδιο του Κρίστιαν Λίντνερ και της ηγετικής ομάδας του, το κόμμα και η κοινοβουλευτική του ομάδα πρόκειται στο μέλλον να εμπλέκονται εντονότερα στη διαχείριση πολιτικής. Οι χαμένοι ενός τέτοιου μοντέλου θα ήταν οι υπουργοί του νέου υπουργικού συμβουλίου που θα διαμορφωθεί.
Οι σκέψεις του Λίντνερ επικεντρώνονται κυρίως στο πώς θα υπάρχει στο μέλλον η δυνατότητα να συνδιαλέγεται με την Καγκελαρία επί ίσοις όροις. Η συντριβή των Φιλελευθέρων από την περίοδο της συγκυβέρνησης Ένωσης και FDP μοιάζει ακόμη πολύ κοντινή. Και ναι μεν ο Λίντνερ πριν τις εκλογές είχε εμμέσως αξιώσει για τον ίδιο το Υπουργείο Οικονομικών, όμως τώρα οι διαμορφωτές στρατηγικής του FDP φαίνεται να θεωρούν ως ακόμη πιο ενδιαφέρουσα προοπτική το να μη συμμετάσχει ο Λίντνερ στο νέο υπουργικό σχήμα, αλλά το να οικοδομηθεί η προεδρία της κοινοβουλευτικής ομάδας σε νέο πυρήνα εξουσίας. Μοχλός για την αύξηση της επιρροής θα ήταν η δημιουργία μιας διαρκούς επιτροπής κυβερνητικού συνασπισμού, στην οποία θα μετέχουν μόνον οι επικεφαλής των κοινοβουλευτικών ομάδων και των κομμάτων. Η σκέψη είναι το όργανο αυτό να συνεδριάζει πριν τις συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου, οπότε, υπ’ αυτή την έννοια, οι υπουργοί θα λειτουργούσαν περισσότερο ως δορυφόροι γύρω από το νέο όργανο. Ένα τέτοιο σχήμα θα ήταν προς το συμφέρον και των CSU και Πρασίνων, καθώς έτσι θα αύξανε και η δική τους επιρροή στην κυβέρνηση. Μόνον η Καγκελάριος δε θα χαιρόταν μπροστά σε μια τέτοια προοπτική, καθώς η ίδια προτιμά το υπάρχον μάλλον προεδροκεντρικό κυβερνητικό στιλ.
Μια τέτοιου είδους επιτροπή δεν αποτελεί εφεύρεση του FDP. Το σώμα υπάρχει, αλλά κατά την άποψη του FDP τα τελευταία χρόνια δεν είχε αποτελεσματικό ρόλο. (…) Εάν το FDP καταφέρει να επιβάλει τα σχέδιά του, κερδισμένος θα ήταν ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, καθώς θα μπορούσε να παραμείνει Υπουργός Οικονομικών, εφόσον ο Λίντνερ δε θα διεκδικούσε το υπουργείο. Πάντως το εκλογικό αποτέλεσμα έχει, από την οπτική του Σόιμπλε, δυσχεράνει τα πράγματα. Η διαπραγματευτική θέση της Ένωσης έχει αποδυναμωθεί λόγω των χαμηλών ποσοστών. Και δεδομένου ότι ο Σόιμπλε τα τελευταία χρόνια δεν έδειξε φειδώ στην κριτική του για την πολιτική της Μέρκελ στο ζήτημα της Ελλάδας όπως κι αυτό της προσφυγικής κρίσης, η Καγκελαρία απ’ την πλευρά της τονίζει ότι δεν υπάρχουν για κανέναν εγγυήσεις ότι θα αναλάβει συγκεκριμένο πόστο.
Η Μέρκελ ίσως προσπαθήσει να πείσει τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να αναλάβει χρέη Προέδρου της νέας γερμανικής Βουλής. Σε μια τέτοια περίπτωση, αφενός μεν ο Σόιμπλε με τον κύρος και την εμπειρία του θα μπορούσε να αντιμετωπίσει την AfD στη νέα Βουλή, αφετέρου δε θα έμενε κενή η θέση του Υπουργού Οικονομικών, την οποία θα μπορούσε να δώσει σε έναν από τους ανερχόμενους αστέρες του κόμματος, ούτως ώστε να καθησυχάσει και το κόμμα, μετά και τα χαμηλά ποσοστά που αυτό έλαβε. Το ζήτημα βέβαια είναι εάν θα πειστεί ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Μέχρι την περασμένη Κυριακή δεν υπήρχε καμιά τέτοια ένδειξη. Όμως κι ο ίδιος, ως παλιά «αλεπού της πολιτικής», θα πρέπει να επιχειρήσει να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση: μήπως όντως θα ήταν καλύτερα για τον ίδιο να αναλάβει Πρόεδρος του κοινοβουλίου αντί να “τζογάρει” διεκδικώντας ένα νέο υπουργικό πόστο; Γιατί εάν το FDP πράγματι καταφέρει να αποσπάσει το Υπουργείο Οικονομικών και οι Πράσινοι το Υπουργείο Εξωτερικών, τότε για τον Σόιμπλε θα έμενε στην καλύτερη περίπτωση το Υπουργείο Άμυνας, που όμως θα ήταν πολύ «λίγο» για τα γούστα του μέχρι τώρα ισχυρού Σόιμπλε, καταλήγει το δημοσίευμα.