ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ 
Μπορεί οι ΗΠΑ να μην είναι Αίγυπτος ούτε η νεοϋορκέζικη πλατεία Ζουκότι, δίπλα στο πιο διάσηµο χρηµατιστήριο της Γης, είναι πλατεία Ταχρίρ. Η χώρα δεν έχει παραδοθεί στην αναρχία και η κυβέρνηση του προέδρου Μπαράκ Οµπάµα δεν κινδυνεύει να καταβαραθρωθεί – τουλάχιστον όχι πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2012.
Τα µερικές εκατοντάδες άτοµα όµως που συγκεντρώθηκαν στη Νέα Υόρκη για πρώτη φορά στις 17 Σεπτεµβρίου προτρέποντας σε κατάληψητης Γουόλ Στριτ υποχρέωσαν τα κυρίαρχα µέσαενηµέρωσης να ασχοληθούν τελικά µαζί τους: αυτοί που αρχικά λοιδορήθηκαν ως αργόσχολοι «χίπηδες» µε µια αόριστη επιθυµία να αλλάξουν τον κόσµο τώρα συνιστούν το εξ αριστερών αντίπαλο δέος του Κόµµατος του Τσαγιού.
Το κίνηµα «Occupy» («Καταλάβετε») µεγαλώνει καθηµερινά και εξαπλώνεται σε όλες τις Ηνωµένες Πολιτείες: Σιάτλ, Σικάγο, Βοστώνη, Ουάσιγκτον, Νέα Ορλεάνη, Φιλαδέλφεια, Σαν Φρανσίσκο, Σαν Ντιέγκο, Λας Βέγκας, Λος Αντζελες και δεκάδες άλλες πόλεις, µικρές και µεγάλες,ακολουθούν ταβήµατα του «Μεγάλου Μήλου»στον χορό των διαδηλώσεων. «Εµείς είµαστε το 99% και δεν θα ανεχτούµε πια την απληστία και τη διαφθορά του 1%» φωνάζουν οι «Occupiers»…
Ποιο είναι όµως το 1%; Σύµφωνα µε τον νοµπελίστα οικονοµολόγο Τζόζεφ Στίγκλιτζ, «το 1% των πλουσιότερων Αµερικανών ελέγχει το 40% του πλούτου στις Ηνωµένες Πολιτείες», ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για το φτωχότερο 80% είναι µόλις 8%.
Και ενώ τις τελευταίες τρεις δεκαετίες τα κέρδη των υπερ-πλουσίων (super rich) έχουν εκτοξευθεί στα ύψη (τους αντιστοιχεί το ένα τέταρτο του εθνικού εισοδήµατος, ποσοστό που το 1976 ήταν 9%), ολοένα περισσότεροι Αµερικανοί της µεσαίας τάξης βλέπουν τα εισοδήµατα και τα προνόµιά τους να συρρικνώνονται.
Η πραγµατική ανεργία στις Ηνωµένες Πολιτείες ξεπερνά το 16% και 46 εκατοµµύρια Αµερικανοί ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Αν συνυπολογιστούν οι εκατοµµύρια πολίτες που χρωστούν στις τράπεζες χιλιάδες δολάρια σε φοιτητικά δάνεια – ποσά που αναγκάζονται να δανειστούν για να πληρώσουν τα πανεπιστήµια αλλά δεν καταφέρνουν να αποσβέσουν πιάνοντας δουλειά µε εφόδιο το πτυχίο τους –, το µήνυµα των «Occupiers» κατά της εισοδηµατικής ανισότητας και της προς τα άνω κατανοµής του πλούτου αγγίζει άµεσα τον µέσο Αµερικανό.
«Παρακολουθούµε εδώ και τρεις δεκαετίες αυτούς τους ανθρώπους να ελέγχουν την οικονοµία µας και να επηρεάζουν την κυβέρνησή µας. Η µεσαία τάξη συρρικνώνεται και το χάσµα µεταξύ πλουσίων και φτωχών µεγαλώνει. Αν καθήσουµε άπραγοι, ποιος ξέρει πού θα βρισκόµαστε σε δέκα χρόνια» δηλώνει στο «Βήµα» ο Μάικλ Χέιζ, 30 χρόνων, υπεύθυνος εστιατορίου που συµµετέχει στις διαδηλώσεις στη Γουόλ Στριτ. Και προσθέτει: «Η πραγµατική αλλαγή έρχεται από όσους παίρνουν πίσω αυτό που δικαιωµατικά τους ανήκει».
Η 29χρονη Εµιλι Στόλινγκς, απόφοιτη πανεπιστηµίου, αποφάσισε να συµµετέχει στις διαδηλώσεις όταν πληροφορήθηκε, όπως µας είπε, για τις µαζικές συλλήψεις και τη χρήση βίας κατά των διαδηλωτών στη Γουόλ Στριτ. «Αποφάσισα να µάθω περισσότερα για τους ανθρώπους που διαδηλώνουν. Ανήκα στον αριστερό χώρο από τότε που άρχισα να ασχολούµαι µε την πολιτική» σχολίασε. Η Εµιλι, η οποία εργάζεται ως σερβιτόρα σε εστιατόριο ενώ παράλληλα είναι µαθητευόµενη σε µια µη κερδοσκοπική οργάνωση στη Νέα Υόρκη, µας εξηγεί ότι η απογοήτευσή της για την πολιτική έγινε οργή µετά τη συµφωνία για το όριο δανεισµού το περασµένο καλοκαίρι. «Πιστεύω ότι µπορούµε να τα πάµε καλύτερα ως έθνος και ως λαός. Συµφώνησα µε τη διάσωση των τραπεζών γιατί ήταν πράγµατι πολύ µεγάλες για να καταρρεύσουν. Αλλά αυτό είναι και το πρόβληµα. Από τότε που ξεκίνησε η κρίση κανείς δεν έκανε τίποτε για να αλλάξει το χρηµατοπιστωτικό σύστηµα» µας λέει.
Πηγή: tovima.gr