ΑΠΟΨΗ
του Σεραφείμ Π. Κοτρώτσου
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εθίγη και συγκινήθηκε όταν μέρος του πλήθους στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης τον αποκάλεσε “προδότη”. Επισήμανα από την πρώτη στιγμή πως η φραστική αυτή επίθεση ήταν απαράδεκτη. Όμως, ο κ. Κάρολος Παπούλιας θα έπρεπε να είχε λάβει το μήνυμα, όταν “κρύωσαν” οι πρώτες αντιδράσεις. Και θα έπρεπε να είχε ακούσει όσα του είπε ο Μανώλης Γλέζος.
Θα έπρεπε, δηλαδή, να έχει κατανοήσει πως η οργή του κόσμου δεν απευθύνεται στον “θεσμό”, ούτε καν στο δικό του πρόσωπο και την πολιτική του ιστορία. Η οργή απευθύνεται στον ανώτατο άρχοντα που ΔΕΝ προστατεύει το πολίτευμα, που εθελοτυφλεί μπροστά στην εξώφθαλμη αναντιστοιχία λαού και κυβερνητικής εξουσίας, που ΔΕΝ πράττει τα, έστω, ελάχιστα που του επιτρέπουν οι θεσμοί, ώστε να ενσαρκώσει τον συμβολισμό της εποχής και να επιταχύνει τις εξελίξεις.
Σήμερα, ο κ. Παπούλιας έχει μία -πιθανότατα την τελευταία- ευκαιρία. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. θα του ζητήσει τη (συμβολική) παρέμβασή του για να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές και να ξεφύγει από τον διχαστικό εκβιασμό του πρωθυπουργού. Μία απλή δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας για την αναγκαιότητας της προσφυγής στις κάλπες θα αρκούσε. Η, δε, παραίτησή του -όπως του ζητούν άλλοι πολιτικοί αρχηγοί- θα ήταν η απόλυτη (θετική) καταγραφή του στην Ιστορία. Ας πράξει, όμως, κάτι. Η συνέχιση της σιωπής του θα εντείνει την οργή του κόσμου προς το πρόσωπό του. Και είναι κρίμα, αυτός ο μέχρι πρότινος υπερδημοφιλής Πρόεδρος, να καταλήξει ο τελευταίος Πρόεδρος του ευρώ και να ο πρώτος Πρόεδρος της δραχμής. Κι’ όλα αυτά για ένα θεσμολαγνικό καπρίτσιο και μία εμμονή στον συναισθηματισμό για τον…Ανδρέα!