Η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη. Οι θέσεις είχαν καπαρωθεί δυο μήνες πριν, όταν στο επίσημο πρόγραμμα διαλέξεων του Πανεπιστημίου είχε λάβει περίοπτη θέση το σεμινάριο με θέμα «Ο δρόμος προς τη Σωτηρία και o Νέος Οικονομικός Διαφωτισμός».
Αttraction του σεμιναρίου ο εισηγητής. Επρόκειτο για τον πλέον περιζήτητο- σε παγκόσμιο επίπεδο- οικονομολόγο και Δαμαστή χρέους, τον Profisserol GAP. Όποια θέση κι αν είχε αναλάβει, σε όποιο δημόσιο πόστο κι αν είχε στρογγυλοκαθίσει, τα είχε καταφέρει περίφημα. Είχε διαπρέψει και είχε κάνει τη διαφορά. Το πλέον λαμπρό επίτευγμά του, αυτό που τον απογείωσε και τον τοποθέτησε στην κορυφή της πυραμίδας των οικονομοφωστήρων ήταν η στο παρά πέντε, με ένα τριπλό άξελ, μερικές περίτεχνες προυέτες και ολίγες πουέντ, διάσωση του ελληνικού λαού. Ενός λαού διεφθαρμένου και τεμπέλη που χρωστούσε την μάνα του και τον πατέρα του και που ένας Θεός ξέρει τι πρόβατα θα κούρευε, αν ο Ημιπατριώτης Καθηγητής, δεν είχε φιλοτιμηθεί να το ευεργετήσει!
Ο Profisserol κοίταξε με ικανοποίηση το πλήθος. Η χαρά του προσομοίαζε σ’ εκείνη που ένιωθε κάθε που καβάλαγε το ποδήλατο και διέσχιζε ανέμελος τα δρομάκια στο Καστρί. Όλη αυτή η αφρόκρεμα του διεθνούς jet set είχε παστωθεί στα έδρανα για να τονε καμαρώσει! Για να διδαχθεί απ’ τη σοφία του και να κλέψει λίγη από την αίγλη που τον περιέβαλε! Να! Αν είχε καθρέφτη θα αυτοφυτιόναν για να μην αβασκαθεί! Όταν θα τελείωνε η διάλεξη θα έπαιρνε τηλέφωνο την Μαργαρίτα να τον ξεματιάσει. Καμμιά φορά λένε, ακόμη και ο θαυμασμός μπορεί να σε ματιάσει. Άθελά του θυμήθηκε εκείνη την μαύρη, για το έθνος μέρα, που η αλυσίδα του ποδηλάτου- σίγουρα από κάποιο Τσιπρικό σαμποτάζ- έφυγε από τη θέση της και λίγο έλειψε να στερήσει τη χώρα από τον πιο αποτελεσματικό ηγέτη της Πλειστόκαινης Περιόδου!
Αφού απηύθυνε ένα σύντομο χαιρετισμό στο κοινό και το ευχαρίστησε για την παρουσία του εκεί έκανε να πιάσει το προβολικό για να ξεκνήσει την παρουσίαση.
Αλκμήνη,
κατά κόσμον Λουκία Χουλιάρα