ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Τι σημαίνει σκευωρία; “Συνωμοσία που στρέφεται εις βάρος προσώπου ή συνόλου ή θεσμού με χαλκευμένες κατηγορίες”, γράφουν τα λεξικά. “Σκευωρία” η διαβίβαση του φακέλλου που αφορά τον Ανδρέα Λοβέρδο στη Βουλή σχετικά με το -πανθομολογούμενο- σκάνδαλο της Novartis, σύμφωνα με τις ταυτιζόμενες ανακοινώσεις του ΚΙΝ.ΑΛ και της Ν.Δ. Και, επιπλέον, “κατάχρηση εξουσίας”, “πολιτική αλητεία”, και πολλά άλλα. Ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ, μάλιστα, κάνει ένα παραπάνω βήμα και προαναγγέλλει προκαταρκτική κατά του ΣΥΡΙΖΑ προς απόδειξη, προφανώς, της “σκευωρίας” και παραπομπή των πολιτικών υπευθύνων για “εσχάτη προδοσία”. Οι ανακοινώσεις στρέφονται ευθέως και προς τους λειτουργούς της κατά τα άλλα “ανεξάρτητης” Δικαιοσύνης.
Editorial anatropinews.gr
Για να ευσταθεί η θεωρία της σκευωρίας, το Μέγαρο Μαξίμου συνωμότησε με λειτουργούς και πιθανώς την ανώτερη ηγεσία της Δικαιοσύνης (εν προκειμένω την Εισαγγελέα Διαφθοράς Ελένη Τουλουπάκη, η οποία έχει ήδη απειληθεί με μηνύσεις και αγωγές από στελέχη της αντιπολίτευσης) για να χαλκευθούν κατηγορίες εναντίον πολιτικών προσώπων.
Προσοχή! Ουδείς αμφισβητεί πως η υπόθεση Novartis αποτελεί σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων που ζημίωσε το Δημόσιο. Οι ίδιοι, όμως, που δεν αμφισβητούν την ύπαρξη σκανδάλου θεωρούν πως αυτό περιορίζεται στο “πάρε -δώσε¨μεταξύ ιατρών και της φαρμακευτικής εταιρείας. Μέχρι εκεί. Από αυτό το σημείο και μετά, κατά την επιχειρηματολογία τους, αρχίζει η σκευωρία.
Κάποιοι μάρτυρες έκαναν τις αποκαλύψεις, οι δικαστικοί λειτουργοί τις χάλκευσαν και έτσι στήθηκαν δικογραφίες και κατηγορητήριο προκειμένου να συκοφαντήσουν συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα. Στέλεχος του ΚΙΝ.ΑΛ, μάλιστα, υπονόησε πως όλα αυτά δείχνουν τη δράση “παραδικαστικού κυκλώματος”.
Η πρώτη αντίφαση στην οποία πέφτουν οι σχετικώς επιχειρηματολογούντες είναι πως δεν μπορεί να ομνύουν στην “ανεξαρτησία” της Δικαιοσύνης και να εμπιστεύονται την τελευταία, όταν εκ προοιμίου θεωρούν πως λειτουργοί της συνωμοτούν και χαλκεύουν κατηγορίες για να πλήξουν πολιτικά πρόσωπα και κόμματα. Ή είναι ανεξάρτητη η Δικαιοσύνη, ή έχουμε “παραδικαστικό” και σκευωρία.
Η δεύτερη αντίφαση έχει να κάνει με τον περιβόητο νόμο περί ευθύνης υπουργών, τον οποίο συντηρούν Ν.Δ και ΚΙΝ.ΑΛ επί περίπου 20 χρόνια. Αντί οι πολιτικοί να βρίσκονται απέναντι στον φυσικό τους δικαστή, σε ανάλογες περιπτώσεις, κινείται μια διαδικασία που η εμπειρία έχει αποδείξει πως καταλήγει συχνά σε συγκάλυψη ευθυνών. Με βάση αυτόν τον άθλιο νόμο η δικαστική έρευνα οδηγείται αμελητί στην Βουλή όταν “σκοντάφτει” σε πολιτικά πρόσωπα. Στην περίπτωση του σκανδάλου της Novartis ακολουθήθηκε αυτή ακριβώς η διαδικασία. Κακώς; Κακώς. Αλλά αυτά προβλέπει ο νόμος (τους).
Τι συνέβη στην περίπτωση του Ανδρέα Λοβέρδου. Η υπόθεση επέστρεψε από τη Βουλή στη Δικαιοσύνη, ως προβλεπόταν και ως έπρεπε, και οι αρμόδιοι εισαγγελείς μετά από ενδελεχή έρευνα -η οποία προφανώς καθυστέρησε- ζητούν την άρση της ασυλίας του βουλευτή ώστε να καταθέσει (ανωμοτί) ως ύποπτος. Τα προβλεπόμενα και τα δέοντα δηλαδή. Εάν χαλκεύθηκαν ή όχι οι κατηγορίες κατά Λοβέρδου δεν μπορεί να το γνωρίζει και να το αξιολογεί κανείς άλλος πλην των εισαγγελέων. Η “ετυμηγορία” περί χάλκευσης και σκευωρίας αποτελεί ευθεία παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης.
Μια τρίτη αντίφαση αφορά το επιχείρημα ότι για τέσσερα από τα αρχικώς εμπλεκόμενα πολιτικά πρόσωπα η υπόθεση καταλήγει στο αρχείο. Θα έλεγε κανείς πως αυτό ακριβώς είναι επιχείρημα ότι δεν υφίσταται η θεωρία της συνωμοσίας. Αλλά, αυτό ακριβώς δεν οφείλει να κάνει ένας δικαστικός λειτουργός; Να τεκμηριώσει εάν στοιχεία και ενδείξεις που παρατίθενται από μάρτυρες κατά τη διάρκεια της έρευνας τεκμηριώνουν αποχρώσες ενδείξεις ή κατηγορίες. Στην περίπτωση των τεσσάρων αποφάνθηκαν πως δεν τεκμηριώνουν, στην περίπτωση άλλων πέντε πως απαιτείται περαιτέρω έρευνα, στην, δε, περίπτωση του ενός πως υπάρχουν ενδείξεις που απαιτούν την συνέχιση της διαδικασίας. Ως εκ τούτου το αίτημα για άρση της βουλευτικής ασυλίας είναι η λογική συνέχεια.
Τα περί συνωμοσίας και σκευωρίας εκκινούν, κατά την επιχειρηματολογία Ν.Δ και ΚΙΝ.ΑΛ, από το συμπέρασμα πως η κυβέρνηση αξιοποιεί όσα φέρνει στο φως η δικαστική έρευνα.
Ακριβές. Κάθε κυβέρνηση το ίδιο έπραξε κατά το παρελθόν. Από το σκάνδαλο Κοσκωτά μέχρι το Βατοπέδι, τα εξοπλιστικά ή τα δομημένα ομόλογα. Σε άλλες περιπτώσεις πολιτικά πρόσωπα που βρέθηκαν στο στόχαστρο της δικαστικής έρευνας απαλλάχθηκαν, σε άλλες περιπτώσεις οι σχετικές διαδικασίες οδήγησαν πολιτικά πρόσωπα στην φυλακή και τον πολιτικό τους αφανισμό.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος ίσως αποδειχθεί αθώος. Το ίδιο και οι άλλοι για τους οποίους συνεχίζεται η έρευνα. Κι αυτό πρέπει να ευχόμαστε. Όμως το πολιτικό σύστημα θα έπρεπε να επιδιώκει την ολοκλήρωση της έρευνας, ακριβώς για να μπορεί να υποστηρίζει πως είναι “καθαρό”. Και κάθε πολιτικό πρόσωπο ή κόμμα ξεχωριστά.
Αλλιώς καταλήγουμε να επιβραβεύουμε τον χρησμό της Πυθίας προς τον Φίλιππο τον Β’ της Μακεδονίας: Να μάχεσαι με αργυρές λόγχες (δηλ. να δωροδοκείς) και θα κερδίσεις όλες τις μάχες.