ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Όπως αναμενόταν ο Αλέξης Τσίπρας έστειλε από την ΔΕΘ ένα σαφές μήνυμα σχετικά με την προεδρική εκλογή του Φεβρουαρίου: “Δεν βλέπω κανέναν λόγο για να μην ανανεωθεί η θητεία του Προκόπη Παυλόπουλου”.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Κάποιοι “επένδυαν” στην όντως υπαρκτή δυσφορία του πρώην πρωθυπουργού για τη στάση που τήρησε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην υπόθεση των αλλαγών στην ηγεσία της Δικαιοσύνης που θεσμικώς επιχείρησε η προηγούμενη κυβέρνηση. Άλλο, όμως, η δυσφορία και άλλο η “προϊστορία” και η νέα πολιτική πραγματικότητα.
Ο Αλέξης Τσίπρας και γνωρίζει και, κυρίως, αναγνωρίζει τη συνδρομή του κ. Παυλόπουλου σε δύσκολες εποχές, όταν οι εταίροι συζητούσαν την γερμανική πρόθεση για Grexit. Και σε αρκετές ακόμα περιπτώσεις, όπως (θέμα που δεν έχει φωτισθεί επαρκώς) η προετοιμασία για την Συμφωνία των Πρεσπών.
Ως προς τη νέα πραγματικότητα, από την άλλη, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έστειλε ένα μήνυμα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, έχοντας υπόψη του τις διεργασίες στο εσωτερικό της Ν.Δ. “Ψηφίζοντας” υπέρ μιας δεύτερης θητείας του Προκόπη Παυλόπουλου κατέστησε σαφές στον πρωθυπουργό ότι ίσως το μοναδικό πεδίο συναινετικής προεδρικής εκλογής με ευρεία πλειοψηφία είναι αυτό που θα διαμορφώσει σχετική πρόταση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο τελευταίος μπορεί να ζήτησε “προθεσμία τριών μηνών” -όπως είπε κατά τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στην ΔΕΘ-, τώρα, όμως, έχει απέναντί του την δημόσια δέσμευση του πολιτικού αντιπάλου υπέρ μιας δεύτερης θητείας του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας. Από την άλλη έχει να αντιμετωπίσει μια κλιμακούμενη παρασκηνιακή επιθετικότητα από την ισχυρή “ομάδα Σαμαρά”.
Τίποτε δεν μπορεί να προεξοφληθεί, όμως το τοπίο γίνεται ολοένα και περισσότερο ευκρινές. Εάν επιλέξει να αναθεωρήσει το σχετικό συνταγματικό άρθρο και να εκλέξει “πρόεδρο- κομματάρχη” (όπως είπε ο κ. Τσίπρας) με 151 ψήφους, του δίνεται η δυνατότητα να έχει στο Προεδρικό Μέγαρο, από τον προσεχή Φεβρουάριο, τον Αντώνη Σαμαρά, τον Ευάγγελο Βενιζέλο ή οποιονδήποτε άλλον/η.
Θα πρέπει, όμως, να εξηγήσει γιατί απορρίπτει μια ιδιαίτερα ισχυρή συναινετική εκλογή ενός προσώπου που προέρχεται από την παράταξη του και χαίρει της εκτιμήσεως της συντριπτικής πλειονότητας των βουλευτών του.