Newsroom Σκληρή κριτική στην κυβέρνηση άσκησε κατά την ομιλία του στη Βουλή στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό του 2020, ο βουλευτής επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκος Φλαμπουράρης, επισημαίνοντας πως η κυβέρνηση υπαναχωρεί από τις προεκλογικές υποσχέσεις για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων.
«Ο κ. Μητσοτάκης, αντί να συνεχίσει την προσπάθεια της χώρας, μεταχρονολόγησε την διεκδίκηση αυτή για μετά το 2021. Αν αυτό ήταν δειλία προς την Ευρώπη ή υπακοή ή ιδεολογική ταύτιση, δεν ενδιαφέρει.
Το αποτέλεσμα μετράει, δηλαδή το πλεόνασμα του 3,5% παραμένει και για το δεύτερο και τρίτο χρόνο μετά τη λήξη των μνημονίων και παγιώνεται ως βάση για την οικονομία της χώρας.
Με την πολιτική που έχει επιλέξει ο κ. Μητσοτάκης συντελούνται δύο πολιτικά κακουργήματα:
-Το πρώτο είναι η επιδίωξη παγίωσης της ιδεολογίας των μνημονίων με αιχμή τη συνέχιση των πολιτικών λιτότητας και
-Το δεύτερο είναι η ολική επαναφορά της κουλτούρας που μας οδήγησε στη χρεωκοπία.
Η επιλογή σας, κύριοι και κυρίες της κυβέρνησης, να αποδεχτείτε αμαχητί το πλεόνασμα ελπίζω να μην αποβεί καταστροφική για τη χώρα.»
Β) τη μεροληπτική πολιτική υπέρ των λίγων, στα κρίσιμα πεδία της ανάπτυξης, της εργασίας, της κοινωνικής πολιτικής και της αναδιανομής αναφέροντας ως παράδειγμα:
Για την ανάπτυξη:
– Την καθήλωση του ΠΔΕ που «ενώ είναι εργαλείο προσέλκυσης επενδύσεων, διαπιστώνουμε ότι καθηλώνεται στο ποσό των 6,750 δις € στο ίδιο ύψος του 2019, παρόλο που η Κυβέρνησή σας εκτιμά ανάπτυξη 2,8%, στόχος που αμφισβητείται από τους διεθνείς οργανισμούς, αλλά ακόμα κι από το ΣΕΒ.»
– Τις προβλέψεις στο νόμο για «τα κόκκινα δάνεια» όπου «Απουσιάζουν εντελώς τα αναπτυξιακά κριτήρια, δεν θεσπίζεται η υποχρέωση των τραπεζών για την χρηματοδότηση μικρομεσαίων επιχειρήσεων έναντι των εγγυήσεων. Δεν αποκλείεται το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, οι οποίες, ενώ δεν είναι ζημιογόνες, δεν μπορούν προσωρινά να εξυπηρετήσουν τα δάνεια τους. Κινδυνεύουν δεκάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες να χάσουν τα σπίτια τους.»
– Ενώ και «τα 2 φορολογικά νομοσχέδια ευνοούν με κραυγαλέο τρόπο τις μεγάλες επιχειρήσεις σε αντίθεση με τις μικρομεσαίες που αποτελούν πάνω από το 90% του συνόλου των ελληνικών επιχειρήσεων»
Για την Εργασία και την Κοινωνική Πολιτική:
-Την επαναφορά μνημονιακών πολιτικών « με υπονόμευση των κλαδικών συμβάσεων, χάριν των επιχειρησιακών και ατομικών, με δημιουργία ειδικών οικονομικών ζωνών, όπου δεν είναι δυνατή η σύναψη κλαδικών συμβάσεων των εργαζομένων με αποτέλεσμα να υπερισχύουν οι επιχειρησιακές, με την υπογραφή τοπικών συμβάσεων»
-Την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, και την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών για το 85% των ελευθέρων επαγγελματιών
-Την εξαφάνιση των ελαφρύνσεων των συνταξιούχων « με την περικοπή του μερίσματος για 3εκ δικαιούχους, με την κατάργηση της 13ης σύνταξης, με τη ΜΗ μείωση της εισφοράς αλληλεγγύης, με τη μείωση της προκαταβολής φόρου, μόνο κατά 5%»
-Τις «μειώσεις των επιδομάτων που υποστηρίζουν και τα μεσαία στρώματα όπως τα αναπηρικά επιδόματα, το επίδομα ενοικίου, τα σχολικά γεύματα».