ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Του Δημήτρη Τσαγκάρη
Οικονομολόγου ΜΑ-Φοροτέχνη
Διευθύνοντος Συμβούλου της FAO Economics AE
Είναι γνωστή πια σε όλους μας – και δυστυχώς ανεπηρέαστη από την εναλλαγή κυβερνήσεων- η δομική απόκλιση μεταξύ προεκλογικών εξαγγελιών και μετεκλογικής πρακτικής..
Υποθέτω ότι είχαμε ορίσει (το 2009) ως «κόκκινες» γραμμές την μη απόλυση Δημοσίων Υπαλλήλων και την πλήρη αποπληρωμή του χρέους μας.
Έτσι επιλέξαμε οριζόντια κουρέματα μισθών-συντάξεων και γενναία-υπερβολική αύξηση των φόρων.
Και «κουρέψαμε χρέος» ( = εσωτερική φορολόγηση) και θα απολυθούν Δημόσιοι Υπάλληλοι (οι εφεδρείες-μετακινήσεις και άλλες σοφιστείες, δεν έχουν το επιθυμητό δημοσιονομικό αποτέλεσμα..) !Βλέποντας ήδη «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς» να «βάζουν νερό» στο κρασί τους και όλους εν τέλει να ανησυχούν-συμφωνούν ότι δεν πάμε καλά, με πρώτους, τους «διοικούντες» ( Αντώνης Σαμαράς: … εξαφανίζεται η μεσαία τάξη, αφόρητη η ανεργία κλπ., ή και Βαγγέλης Βενιζέλος: … δεν θα ληφθούν νέα μέτρα …κλπ., ενώ έχουν υπογραφεί ρήτρες απόκλισης) με τελικό στόχο επιτυχίας το 110% χρέος το 2022 κλπ
( θυμίζω η τελική υποχρέωση του Συμφώνου Σταθερότητας είναι για 60% Δημόσιο Χρέος και έλλειμμα έως 3% )
Όχι, λοιπόν, στις περισσότερες δόσεις!
Όχι στις ρυθμίσεις οφειλών σε Ταμεία!
Όχι στο κούρεμα δανείων ιδιωτών!
Όχι στις μειώσεις του ΦΠΑ (εστίαση) & ενιαίου φόρου (καύσιμα)!
Όχι, στη δόση Μαρτίου, αν δεν γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο!
Ότι αρπάξουν επομένως, από οπουδήποτε..
Τελικά, είμαστε σε ένα καθεστώς αναγκαστικής διαχείρισης (με εσωτερική επιτροπεία) χωρίς benchmark, χωρίς δηλαδή να έχει καθοριστεί «ο προορισμός», προφανώς, και εμφανώς, με αποικιοκρατικές/κατοχικές προδιαγραφές, αφού η Τρόικα ήδη, φέρεται να αξιώνει, την συγκομιδή φόρων και για το 2013 μέσω ΔΕΗ…
Συμφωνούνται επομένως μόνο νούμερα, και όχι λειτουργικό αποτέλεσμα, όχι “τόπος προορισμού”!
Τελικά, υπάρχει ένα μνημόνιο στεγνής αποπληρωμής του δανειστή, η αν θέλετε «της μικρότερης δυνατής ζημιάς του…»
Δεν υπάρχει μνημόνιο ανάπτυξης η προδιαγραφών, μνημόνιο εξευρωπαϊσμού της χώρας…
Η Ελλάδα επομένως, πάει χειρότερα….
Σέβομαι το Qatar (αν έρθει) αλλά ποιες είναι οι προδιαγραφές του; Εκφράζει το Qatar την ευρωπαϊκή μας προοπτική?
Η μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου σε κλίμα fire sales δεν διασφαλίζει ούτε σοβαρό τίμημα, ούτε κατ’ ανάγκην αναπτυξιακή προοπτική ..
Δεν πρόκειται για νέες επενδύσεις, ειδικά εκεί που απλά “αλλάζει χέρια” ο μέτοχος.
Το είδαμε αυτό ανάγλυφα στο τραπεζικό σύστημα με την προ 10ετίας έλευση της Credit Agricole ( Εμπορική Τράπεζα) και της Soc Gen (Γενική Τράπεζα).
Έφυγαν, τελικά, αφήνοντας μόνο «ζημιές».
Καμιά επέκταση, καμιά θετική επίπτωση για τον Έλληνα καταναλωτή…
Δεν ξέρω αν κερδήθηκε η αξιοπιστία στο εξωτερικό.
Είναι ωστόσο βέβαιο ότι, στα 3 χρόνια, χάθηκε η αξιοπιστία προς το εσωτερικό, με τα οριζόντια άδικα μέτρα σε μισθούς και συντάξεις και την φορολογική παράνοια που επικράτησε.
Και σήμερα, φτάσαμε να πούμε το μεγάλο όχι στις απολύσεις Δημοσίων Υπαλλήλων.
Εκεί δηλαδή, που «γεννήθηκε» το πρόβλημα.
Είναι σαν τη φωτιά.
Την πρώτη ώρα αρκεί ένας κουβάς νερό.
Αργότερα ένα πυροσβεστικό όχημα.
Την επόμενη μέρα όμως δεν υπάρχει φωτιά για να σβήσεις.
Υπάρχουν μόνο καμένα….
Ακόμη και σήμερα οι Δημόσιοι Υπάλληλοι αμείβονται και συνταξιοδοτούνται με καλύτερους όρους από τους ιδιωτικούς υπαλλήλους (βλ. ΕΘΝΟΣ 7/3/13)
Αυτά, στον καπιταλισμό είναι μη βιώσιμες οικονομικά έννοιες.
Σε βάθος χρόνου νικούν πάντοτε οι οικονομικοί νόμοι…
(Hans Werner Sinn)
Και βέβαια, ουδείς ασχολείται με το Μεγάλο Πανευρωπαϊκό Μνημόνιο! Την Συνταγή Θανάτου! Το ουσιαστικό «μνημόνιο»
του νέου Δημοσιονομικού Συμφώνου.
Ενός «ζουρλομανδία» ο οποίος δένει την Ευρωζώνη χειροπόδαρα και της στερεί κάθε ελπίδα να ξεπεράσει την κρίση.
Το Σύμφωνο είναι συμβατό μόνο με τις επιδιώξεις της Γερμανίας, η οποία και το επέβαλε με «συνοπτικές διαδικασίες» εκβιάζοντας δια της κρίσης χρέους και αποτελεί την ταφόπλακα των χωρών του Club Med.
Tο «νέο ευρώ» που στην ουσία θεσμοθετείται, έχει προδιαγραφές πού είναι εντελώς αδύνατο να πιαστούν όχι μόνο από χώρες σαν την Ελλάδα, αλλά και πολύ ισχυρότερες και αρτιότερα δομημένες χώρες, που θα πάρουν κι αυτές, τον δρόμο της ύφεσης (βλ. Γαλλία).
Το Δημοσιονομικό Σύμφωνο είναι ένα «πακέτο» κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της γερμανικής οικονομίας και στερεί οριστικά και αμετάκλητα κάθε μέσο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τις λιγότερο ανεπτυγμένες οικονομίες της ευρωζώνης, δηλαδή την Νομισματική Πολιτική.
Οι χώρες λοιπόν που δεν θα «αντέχουν» το ίδιο τους το «νέο» νόμισμα θα οδηγούνται νομοτελειακά στην πλήρη υπαγωγή τους στον ισχυρό της «ομάδας». Μιλάμε ήδη για Ευρώπη 2 επιπέδων, και όχι απλά για Ευρώπη 2 ταχυτήτων (ούτως η άλλως, έτσι ξεκίνησε)
Βέβαια, σύμφωνα με τον Διοικητή της ΕΚΤ κ. Μάριο Ντράγκι : «..Αλληλεγγύη, χωρίς απώλεια εθνικής κυριαρχίας δεν γίνεται..»
Και βέβαια να μην ξεχνάμε, ότι ο κ. Κάμερον έχει θέσει θέμα επανακαθορισμού των σχέσεων Βρετανίας – ΕΕ ( και ίσως δημοψήφισμα το 2014), ενώ η Notre Europe συντάσσει Μανιφέστο, υπέρ της αποχώρησης των εύρωστων του Βορρά και της ευθανασίας του ισχυρού ευρώ…