ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Αμέσως μετά τη συνεργασία της Δημ.Αρ με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, υπό τον Αντώνη Σαμαρά, πέρυσι το καλοκαίρι, ο Αλέξης Τσίπρας είχε μιλήσει για “Καρατζαφέρη της Αριστεράς”,. Ο Φώτης Κουβέλης θίχτηκε (όπως ήταν λογικό) και οι σχέσεις των δύο κομμάτων εισήχθηκαν στην “ψυχροπολεμική περίοδο”.
Εδώ και μερικές εβδομάδες, ΣΥΡΙΖΑ και Δημ.Αρ προσπαθούν διακριτικά να ρίξουν τους τόνους. Για να είμαστε ακριβέστεροι, ηγετικά στελέχη από τα δύο κόμματα το κάνουν αυτό. Όχι όλοι.
Οι λόγοι είναι προφανείς. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται συμμαχίες για να πείσει ότι μπορεί να επιτύχει την…αριθμητική της διακυβέρνησης. Διότι, πέραν του plan B για μια επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να πείσει ότι διαθέτει τη δυνατότητα να σχηματίσει κυβέρνηση. Αλλιώς, θα υποστηρίξουν κάποιοι, η χώρα ίσως μπει στην περιπέτεια πολλαπλών εκλογικών αναμετρήσεων και αδιεξόδων και θα προτιμήσουν να ψηφίσουν δοκιμασμένες συνταγές συνεργασίας, όπως κάποιο από τα τρία κόμματα που συγκυβερνούν σήμερα.
Παρά τα φωτογραφικά ενσταντανέ με τον Πάνο Καμμένο και τα υπονοούμενα περί μελλοντικής συνεργασίας “σ’ αυτά που ενώνουν”, ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει (ή πρέπει να γνωρίζει) και κάτι ακόμα: Ένα σχήμα ΣΥΡΙΖΑ-Ανεξαρτήτων Ελλήνων είναι θνησιγενές και με εμφανή συμπτώματα πολιτικής νεοπλασίας. Μπορεί ο Τσίπρας κι ο Καμμένος να μιλούν συχνά, να συμφωνούν σε διάφορα και να περνούν καλά, η συνεργασία, όμως, θα αποδειχθεί, πιθανότατα, εξαιρετικά προβληματική.
Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, ότι ο άνθρωπος που ενώνει τις δύο πλευρές είναι ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των Αν.Ελ Νότης Μαριάς, ένας παθιασμένος και συμπαθητικός καθηγητής με σαφείς αριστερές καταβολές που, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να είναι στον ΣΥΡΙΖΑ κι όχι στο κόμμα του Πάνου Καμμένου.
Επιστρέφουμε, λοιπόν, στο αυτονόητο. ΣΥΡΙΖΑ χωρίς Δημ.Αρ σε μια μετεκλογική διακυβέρνηση είναι περίπου σαν καπουτσίνο χωρίς αφρόγαλα. Τσίπρας και Κουβέλης το γνωρίζουν. Με τη διαφορά ότι ο Κουβέλης έχει την πολυτέλεια -που, όμως, μπορεί να αποδειχθεί και καταατροφική- να κοιτάζει και προς τα δεξιά.
Για να διατηρηθεί ζωντανή αυτή η πιθανότητα (ιδιαίτερα, τώρα, που η Δημ.Αρ θα βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο εφόσον η τρόϊκα επιμείνει σε νέα μέτρα ή στο χαράτσι, κάτι που αποτελεί casus belli για τον Κουβέλη) πρέπει η επικοινωνία να διατηρείται ζωντανή, σε σοβαρό επίπεδο, χωρίς υπονομεύσεις και επικοινωνιακούς αρριβισμούς.
Παρατηρώντας τα πολιτικά τηλεοπτικά πάνελ, τον τελευταίο καιρό, διαπιστώνω ότι υπάρχουν δίδυμα συνεννόησης και δίδυμα διχόνοιας. Ο Βασίλης Οικονόμου της Δημ.Αρ και ο Δημήτρης Στρατούλης του ΣΥΡΙΖΑ, παραδείγματον χάριν, μιλούν ως αυριανοί εταίροι, ο Λαφαζάνης με τον Κακουλίδη έβγαζαν φλύκταινες ο ένας για τον άλλο και, σήμερα Παρασκευή, ο Σκουρλέτης (εκπρόσωπος Τυπου του ΣΥΡΙΖΑ) έκανε λόγο για “Αριστερά τρανσέξουαλ” δείχνονταν τη Δημ.Αρ, ο εκπρόσωπος της οποίας Παπαδόπουλος αποκάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ “ψεκασμένη Αριστερά”.
Επειδή τρανσέξουαλ και ψεκασμένοι θα μπορούσαν άνετα να συνυπάρξουν σε ένα τσίρκο -μαζί με ακέφαλα τέρατα, gay ζέμπρες, γοργόνες που καπνίζουν και διάφορα άλλα τέτοια-, όχι, όμως, σε κυβέρνηση, καλά θα κάνουν Τσίπρας και Κουβέλης να μαζέψουν τους ασυμμάζευτους. Εκτός εάν έχουν κατά νου να ανοίξουν τσίρκο κι όχι να κάνουν κυβέρνηση -εάν και εφόσον, φυσικά…