ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ ΑΠΟΨΗ
Του Σεραφείμ
Π. Κοτρώτσου
(από τη RealNews)
(από τη RealNews)
O αρνητικός αντίκτυπος που είχε το –μάλλον ασήμαντο- φραστικό επεισόδιο μεταξύ του Α. Λυκουρέντζου και του Γ. Μουρούτη, αυτή την εβδομάδα, δεν ήταν μόνο μία μικρή πολιτική ατραξιόν προς τέρψη των παραπολιτικών στηλών.
Επιβεβαίωσε πως η ΝΔ βρίσκεται σε καθοδική πορεία και ενσωματώνει, πλέον, κι εκείνη την φθορά της ταύτισης με το μνημόνιο (2), όπως έχει συμβει από καιρό με το ΠΑΣΟΚ…
Οι «περίεργες» τροπολογίες του Μάκη Βορίδη, οι γκρίνιες για τις λίστες, οι αντιφατικές δηλώσεις περί συγκυβέρνησης και οι αγχώδεις επιθέσεις –με ρυθμό πυροβολαρχίας- κατά του Πάνου Καμμένου, αποτέλεσαν αποδείξεις ότι η ευφορία του εκ του ασφαλούς κριτή της καταστροφικής παπανδρεϊκής διετίας δεν αρκεί, πια, για να δημιουργήσει ρεύμα αυτοδυναμίας.
Ο Αντώνης Σαμαράς βρίσκεται σε ένα μεταίχμιο: από το τέλος της «αντιμνημονιακής αθωότητας» πρέπει να περάσει στη διακυβέρνηση της «επόμενης ημέρας».
Τι μεσολαβεί; Πρώτα απ΄ όλα οι κάλπες. Στη Λ. Συγγρού μπορεί να μιλούν ακόμα για αυτοδυναμία, γνωρίζουν, όμως, πως είναι τόσο πιθανή όσο να ζητήσει συγνώμη η Μέρκελ από τον τσίπρα και την Παπαρήγα. Ως εκ τούτου πρέπει να αποφασίσουν πως θα διαχειριστούν την πιθανότατη «πρωτιά».
Στην ηγετική ομάδα δεν κρύβουν την ανησυχία τους ότι μία δεύτερη (εκβιαστική) προσφυγή στις κάλπες μπορεί να ευνοήσει το ΠΑΣΟΚ και να χαθεί οριστικά το momendum.
Από την άλλη μια αναγκαστική –αλλά τόσο επιθυμητή μεταξύ των δανειστών- συγκατοίκηση με τον Ευ. Βενιζέλο είναι βέβαιο πως θα προκαλέσει ένα καθοδικό σπιράλ που θα συμπαρασύρει και τα δύο κόμματα.
‘Οπως και να χει, ο Α. Σαμαράς αντιλαμβάνεται, καθυστερημένα, πως το ζήτημα δεν είναι αν και πότε θα κυβερνήσει. Αλλά πως και τι θα κυβερνήσει.
Και ίσως έχουν δίκιο εκείνοι που του επισείουν τον κίνδυνο να παίξει ο ίδιος τον ρόλο του «καναρινιού στη στοά του ανθρακωρυχείου» – κατά την προσφιλή στους αγγλοτραφείς ρήση…