ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Ο γράφων έχει πολλές φορές διαφωνήσει με τις αγοραίες εκφράσεις που ακούγονται συχνά στο Κοινοβούλιο ως δήθεν αντιπολιτευτικά κρεσέντο με στόχο να προσελκύσουν χειροκρότημα και πάθος από τα πλήθη. Όχι μόνο γιατί ευτελίζουν τον πολιτικό βίο, αποπροσανατολίζουν από τα μείζονα και ενισχύουν το κλίμα πολιτικού διχασμού, αλλά και διότι η ίδια η ζωή εκδικείται συχνά τους κήνσορες.
του ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΥ
Θυμηθείτε, για παράδειγμα, όσα έλεγαν (ο ένας για τον άλλον) οι Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος, την περίοδο πριν τις εκλογές του Μαϊου και του Ιουνίου του 2012, και (ξανα)θυμηθείτε πως εξελίχθηκαν σε “διόσκουρους” της μνημονιακής συγκυβέρνησης και στενοί πολιτικοί φίλοι ακόμα και σήμερα. Για να παραφράσουμε το γνωστό ρητό, “όταν οι πολιτικοί αντίπαλοι υβρίζουν ο ένας τον άλλον και ορκίζονται στην καταστροφή του, ο Θεός γελάει”. Διότι ενίοτε έχει άλλα σχέδια.
“Πολιτικό απατεώνα” είχε αποκαλέσει τον Τσίπρα ο Μητσοτάκης προεκλογικά και μετεκλογικά, “πολιτικό απατεώνα” τον αποκάλεσε προσφάτως και ο Τσίπρας. Αυτά δεν οδηγούν πουθενά.
Πάμε, όμως, τώρα στα του ΣΥΡΙΖΑ.
Η σκληρή έκφραση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατά του πρωθυπουργού ειπώθηκε (στη Βουλή) στις 7 Σεπτεμβρίου. Η ανάρτηση του Ευκλείδη Τσακαλώτου στα “ημερολόγιά” του στο σάϊτ του ευρωβουλευτή Στέλιου Κούλογλου (Tvxs.gr) έγινε στις 24.
Ευφυϊα πολλοί αναγνωρίζουν στον πρώην υπουργό Οικονομικών και επικεφαλής της τάσης των “53+”. Μειωμένη αντίληψη και αργά αντανακλαστικά ουδείς. Προκύπτει, ως εκ τούτου, το ερώτημα γιατί χρειάστηκε ο Τσακαλώτος 17 ημέρες για να αντιδράσει στην έκφραση του Τσίπρα για τον Μητσοτάκη.
«Πρέπει να είμαστε εξαιρετικά φειδωλοί όταν αποκαλούμε τους αντιπάλους μας απατεώνες», είπε ο πρώην υπουργός και νυν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Δέκα επτά μέρες για δέκα λέξεις; Περίεργο.
Πριν μερικούς μήνες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας (δηλαδή ο αντ’ αυτού του πρωθυπουργού) είχε αποκαλέσει τον Αλέξη Τσίπρα “δούρειο ίππο” της Τουρκίας και εκπρόσωπο των τουρκικών συμφερόντων. Για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζουμε η υβριστική αναφορά διέλαθε της προσοχής του Ευκλείδη Τσακαλώτου.
Το timing, όμως, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στην πολιτική. Ακόμα και η πιο ειλικρινής αναφορά χάνει το νόημά της ή, ακόμα περισσότερο, παρεξηγείται και αποπροσανατολίζει εάν ειπωθεί με λάθος χρονισμό.
Λένε αρκετοί πως ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θέλησε με αυτό τον ηχηρό τρόπο να δείξει την δυσφορία του για τις πρόσφατες “αρχηγικές” αποφάσεις σχετικά με τις αλλαγές στους τομεάρχες (που έφερε την πολλά υποσχόμενη Έφη Αχτσιόγλου στην θέση του), το επικοινωνιακό επιτελείο και τη θέση του γραμματέα του κόμματος. Όμως μπορούσε να το κάνει στην πρόσφατη συνεδρίαση της Κ.Ε ή σε άλλη συνεδρίαση των οργάνων. Μπορούσε να εκφράσει την δυσαρέσκειά τους στις 8, στις, 9, στις 12 Σεπτεμβρίου. Άφησε να παρέλθουν δέκα επτά ολόκληρες μέρες.
Και δημοσίευσε την αιχμή του σε μια συγκυρία που ίσως για πρώτη φορά μετά από 14 μήνες η κυβέρνηση υφίσταται ρωγμές στην εικόνα της.
Για τις καταστροφές στην Καρδίτσα και τη Δυτική Ελλάδα, για την οικονομία, για τις Πρέσπες μετά την επίσκεψη Ζάεφ (σε τέτοιο βαθμό που, όπως αναφέρουν φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, δεν μπορεί να βρει εισηγητές για την συζήτηση και ψήφιση των τριών μνημονίων συνεργασίας με τη Βόρεια Μακεδονία στη Βουλή), για την πανδημία και την σύγχυση που έχουν προκαλέσει οι κυβερνητικοί χειρισμοί, για την δοκιμασία του ΕΣΥ και μετά την γενικώς θετική παρουσία του αρχηγού του στο ThessalonikiHellexpoForum.
Θα ήταν βαρύ και άδικο να κατηγορήσει κανείς τον Τσακαλώτο για “επιλογή της στιγμής” με σκοπό τον αποπροσανατολισμό από την αρνητική για την κυβέρνηση συγκυρία. Δυστυχώς, όμως, αυτό συνέβη. Σε συνδυασμό, δε, με τις “ανοησίες” της Τζάκρη, ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε ξανά υπό την ομηρεία της γνωστής εσωστρέφειας. Από την Τζάκρη, όμως, θα μπορούσε κανείς να περιμένει τέτοια “ξεσπάσματα”, από τον φλεγματώδη και συγκροτημένο Τσακαλώτο όχι.
Όσο για όσα λέγονται περί του …υγιούς πλουραλισμού στον ΣΥΡΙΖΑ ώστε να δικαιολογηθούν τα αρκετά συχνά τέτοια συμβάντα δεν χρειάζεται σχολιασμός. Προφάσεις εν αμαρτίαις.
Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως πρέπει ο Τσακαλώτος ή οιοσδήποτε άλλος να θεωρηθεί “εχθρός εντός του τείχους”. Αυτό θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο λάθος και αν κρίνει κανείς από τις αντιδράσεις ο Τσίπρας δεν είναι διατεθιμένος να υποπέσει σε αυτό το λάθος. Ίσως γιατί γνωρίζει πως όσο σημαντικό είναι το timing, τόσο θεραπευτικός είναι και ο χρόνος…
Εν κατακλείδι, ο Τσίπρας και κάθε αρχηγός δεν είναι αλάνθαστος. Το “πολιτικός απατεώνας” μπορεί να ήταν λάθος δεν μπορεί, όμως, να αποτελεί αφορμή για να αμφισβητηθεί ο ίδιος από τα στελέχη του. Διότι ο κόσμος αυτό ακριβώς εκλαμβάνει. Πως, δηλαδή, κάποιοι καραδοκούν να τον εκθέσουν. Είτε τους αρέσει, όμως, είτε όχι ως αρχηγός υποχρεούται να δέχεται τα πυρά των πολιτικών του αντιπάλων αλλά δικαιούται να απαιτεί ενιαία έκφραση και συμπαγή συμπεριφορά του κόμματός του. Αλλιώς…σκορποχώρι.
Ευκλ. Τσακαλώτος: Η ΝΔ δε δικαιούται να κατηγορεί άλλους για χυδαιότητα
- Η επιστήμη του σωστού timing- Ντάνιελ Πινκ-Εκδόσεις Ψυχογιός: Η κατάλληλη στιγμή είναι το παν – αυτό το ξέρουμε όλοι. Αλλά πώς ξέρουμε ποια είναι η κατάλληλη στιγμή;
Το timing, πιστεύουν πολλοί, είναι τέχνη. Το βιβλίο του Ντάνιελ Πινκ αποδεικνύει ότι είναι επιστήμη. 
Βασισμένος στα τελευταία ευρήματα ψυχολογικών, βιολογικών και οικονομικών ερευνών, ο Πινκ μάς δίνει τον τρόπο να ζήσουμε καλύτερα, να δουλέψουμε καλύτερα και να πετύχουμε.
Επιστημονικά δεδομένα και πρακτικές συμβουλές συνδυάζονται σ’ ένα ευκολοδιάβαστο βιβλίο, το οποίο τώρα είναι κατάλληλη στιγμή για να διαβάσετε!