ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Ερώτηση απλή: Θέλουμε Κινέζους επενδυτές; Απάντηση εξίσου απλή: Εφόσον πληρούνται βασικοί κανόνες επιχειρηματικότητας και εθνικού συμφέροντος, ναι. Δυστυχώς, τις…τελευταίες ημέρες, διατυπώνονται, ένθεν κακείθεν, αφελείς ή ανεδαφικές απόψεις. Παραδείγματος χάριν -και όσον αφορά την κυβέρνηση- οι Κινέζοι μπορεί να ενδιαφέρονται ακόμα και για το αυθαίρετο του κυρ Παναγιώτη στη Λούτσα, όμως δεν χρειάζεται να καλλιεργείται η εντύπωση πως η Ελλάδα θα γίνει Μακάο (φυσικά, μετά την μεταβίβαση της διοίκησης από τους Πορτογάλους στη Λ.Δ της Κίνας, το 1999).
Διότι αυτό γίνεται. Παρακολουθούσα όλες αυτές τις ημέρες τους απεσταλμένους των ελληνικών ΜΜΕ (που συνόδευαν τον κυβερνητικό κλιμάκιο υπό τον πρωθυπουργό) να μεταδίδουν ότι οι Κινέζοι -αίφνης- ενδιαφέρονται: για ολόκληρο το ποσοστό Δημοσίου και καναδικού fund στο Ελ. Βενιζέλος, για τα περιφερειακά αεροδρόμια, για το Καστέλλι Ηρακλείου, για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, πιθανώς το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και άλλα μικρότερα λιμάνια κλπ. Μόνο ότι σκέφτονται να υποβάλουν πρόταση για το κυλικείο στο Μουσείο Ακροπόλεως δεν άκουσα.
Η κυβέρνηση, βεβαίως, έχει επιλέξει την τακτική της καλλιέργειας αισιοδοξίας (η αισιοδοξία είναι σαν τη λάσπη στον ανεμιστήρα, ρίξε ρίξε, ε, όλο και κάτι θα μείνει), όμως καλό θα ήταν να αντιμετωπίζει σοβαρότερα την υπόθεση της ανάπτυξης και των επενδύσεων.
Πρώτον, διότι είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο κινεζικός δράκος, λειτουργώντας με διεθνείς επχιειρηματικούς κανόνες, δεν έχει κανένα λόγο να ποντάρει όλα τα λεφτά του στην χρεοκοπημένη Ελλάδα. Του εξασφαλίζει κανείς ότι, ακόμα κι αν παρήλθε το Grexit δεν υπάρχει πιθανότητα διάλυσης της Ευρωζώνης; Του εξασφαλίζει κανείς ότι ο Σαμαράς θα κάνει εσαεί παρέα με τον Κουβέλη και τον Βενιζέλο (ώστε να υπάρχει η περιώνυμη πολιτική σταθερότητα) και δεν θα καταλάβει τα “ανάκτορα”, αύριο- μεθαύριο, ο Τσίπρας με τον Καμμένο; Του εξασφαλίζει κανείς ότι δεν θα αλλάξουν οι ισορροπίες στις θαλάσσιες μεταφορές ώστε να κινδυνέψει να μείνει αμανάτι με καμιά δεκαριά λιμάνια από τη Μασαλία και τη Νάπολι μέχρι την Καβάλα; Στο win-win που συχνά αναφέρει ο πρωθυπουργός υπάρχει και η απάντηση step by step…
Δεύτερον, γιατί αν ήθελαν οι Κινέζοι να αγοράσουν ακόμα και το αυθαίρετο του κυρ Παναγιώτη ή το κυλικείο του Μουσείου Ακροπόλεως, όπως ήδη σημείωσα, εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να δώσουμε “τα πάντα όλα” στους Κινέζους. Αφενός γιατί …πουλώντας στον ίδιο αγοραστή δεν εξασφαλίζεις τα υψηλότερα τιμήματα (απλές γνώσεις εμπορίου) και, δεύτερον, γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση –στης οποίας τον λόγο συμμορφωνόμαστε κάνοντας…σούζες– δεν επιτρέπει την εκχώρηση βασικών επιχειρηματικών θέσεων σε επενδυτές εκτός Ένωσης, όταν οι θέσεις αυτές επηρρεάζουν ή επιφέρουν έλεγχο επί συνολικότερων επιχειρηματικών στρατηγικών των κρατών μελών.
Το παράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών που προστατεύουν τις αγορές τους από την εισαγωγή κινεζικών προϊόντων μπορεί να θεωρείται λίγο ακραίο, είναι, όμως, ενδεικτικό. Όπως, ακόμα ενδεικτικότερο είναι το παράδειγμα των σεϊχηδων του Κατάρ που συζητούν εδώ και χρόνια πιθανές επενδύσεις στην Ελλάδα και σχεδόν όλες προσκρούουν στην ευρωπαϊκή νομοθεσία (απαγόρευση διακρατικών συμφωνιών).
Είμαι βέβαιος ότι ο πρωθυπουργός γνωρίζει μέχρι κεραίας τα παραπάνω. Γι αυτό χρήσιμο θα ήταν να μαζευτούν λίγο τα γκέμια των υπεραισιόδοξων εκτιμήσεων και των βαρύγδουπων τίτλων σε “φίλια” ΜΜΕ, ότι …ο δράκος έρχεται να πάρει την Ελλάδα υπό την προστασία του. Μέχρι και το ότι θα έρχονται δύο- τρία επιπλέον εκατομμύρια νεόνυμφοι Κινέζοι, εκτός από τη Σαντορίνη, και σε άλλα νησιά, άκουσα. Τέτοια επίδραση της τρικομματικής κυβέρνησης στον ρυθμό αύξησης των γάμων και των γεννήσεων στη Σανγκάη και το Πεκίνο, ομολογώ δεν την ανέμενα…
Συμπερασματικά, τους Κινέζους τους θέλουμε. Με μέτρο, όμως, και με γνώση των διεθνών επιχειρηματικών και γεωπολιτικών ισορροπιών. Όσο θέλουμε τους Κινέζους, θέλουμε και τους Ρώσους και, πρωτίστως, θέλουμε τους Αμερικανούς. Απλά πράγματα.
Τέλος, επειδή ακριβώς έχουμε κάθε λόγο να θέλουμε ξένους επενδυτές ( οι αμοιβές και οι συνθήκες εργασίας, εφόσον ανοίξουν δουλειές, είναι προφανώς δικαίωμα και υποχρέωση του Ελληνικού Κράτους κι όχι του κάθε Χο Τσι Πάϊ), χρήσιμο, επίσης, θα ήταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να επιτρέψει στις…κινεζικές συνιστώσες του να ανθίσουν και να σταματήσει τις αφέλειες περί “κινεζοποίησης”. Απαραίτητες οι δημόσιες επενδύσεις -θα συμφωνήσω μαζί του- αλλά καλοδεχούμενες και οι ξένες επενδύσεις. Μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας…