j manakas Τη δική της καταγγελία για τον Γιώργο Κιμούλη κατέθεσε η ηθοποιός Κατερίνα Λέχου, αναφέροντας περιστατικά λεκτικής και ψυχολογικής βίας, μιλώντας στην εκπομπή του Ant1 «Το πρωινό». Η Κατερίνα Λέχου είχε συνεργαστεί με τον Γιώργο Κιμούλη το 2004, στην παράσταση «Όλα σε μια νύχτα», ενώ είχαν υπάρξει ζευγάρι και εκτός σκηνής.
«Αυτή τη στιγμή νιώθω ότι μέσα μου έχει ωριμάσει κάτι για να μιλήσω. Έρχεται κάποια στιγμή που κάποιοι άνθρωποι πρέπει να βρεθούν προ των ευθυνών τους και βέβαια καταλαβαίνω ότι όλες αυτές οι αποκαλύψεις επισύρουν πολλές συνέπειες γιατί πολλοί άνθρωποι έχουν οικογένειες, παιδιά και από τους θύτες και από τα θύματα. Γιατί δεν είναι εύκολο, αλλά φαίνεται ότι ο πόνος είναι ο δρόμος για την εξυγίανση και για να μη φοβόμαστε» εξομολογήθηκε η ίδια.
Και συνέχισε: «Είμαι 53 ετών και το έχω διαχειριστεί, το έχω συγχωρέσει και με έτρωγε όλη αυτή την εβδομάδα μέσα μου. Δεν θα ένιωθα καλά, θα ένιωθα ότι δεν έχω κάνει το καθήκον μου. Έχουμε χρέος να το κάνουμε αυτό, μπας και μπορέσουμε να φέρουμε ένα καλύτερο κόσμο για τα παιδιά μας, για τα παιδιά σας. Γιατί εγώ δεν έχω, για τα παιδιά..
Αφορά μία επαγγελματική μου συνεργασία με τον Γιώργο Κιμούλη, που τη διαχωρίζω τελείως από την προσωπική μου εμπλοκή. Αφορά στο έτος 2003-2004. Βίωσα για όλη τη σεζόν αντιεπαγγελματική συμπεριφορά, σε επίπεδο που δεν ξέρεις αν θα πείς τα λόγια σου, φοβάσαι ότι θα εκτεθείς, ότι δεν μπορείς να μιλήσεις, γιατί κάποιος μιλάει και βρίζει πάνω στη σκηνή. Αναφέρομαι σε αυτό που γινόταν επί σκηνής, γιατί εγώ με τον Γιώργο είχα και προσωπική σχέση και αυτό ήταν δική μου ευθύνη και αν πέρασα άσχημα ή ωραία δεν αφορά τον κόσμο».
«Δεν ήξερα κάθε μέρα αν μπορώ αυτό να το αντιμετωπίσω – λεκτική βία… με έβριζε. Η λεκτική βία διαφέρει από τη σωματική. Είναι σαν άγριο θηρίο, το οποίο παραμονεύει και δεν ξέρεις τι ώρα θα εφορμήσει άρα σημαίνει ότι είσαι συνέχεια σε εγρήγορση. Είναι εξουθενωτικό, δεν ξέρεις πώς να επιβιώσεις, σε ενδιαφέρει μόνο η επιβίωση σου εκείνη τη στιγμή και είναι ένας τρομερός ιστός αράχνης που δεν τον καταλαβαίνεις, απλώνεται και έχει ανασυρθεί από μέσα μου το αίσθημα του φόβου. Πώς ξυπνάει ο φόβος μέσα σου…».
«Δεν ξέρω τι φοβόμουν. Να μη χαλάσω τη δουλειά, να μη χαλάσω τη φήμη μου, νιώθω ενοχές ότι μπορεί να φταίω και εγώ σε αυτό που συμβαίνει. Ήρθε και το πλήρωμα του χρόνου και χωρίσαμε και έτσι μπόρεσα και συνέχισα τη ζωή μου. Μου κόστισε πάρα πολύ και στη συνέχεια αυτό, αλλά εντάξει βρήκα το δρόμο μου. Μου κόστισε, πλήρωσα το τίμημα εγώ προσωπικά για να ξαναεμπιστευτώ έναν άνθρωπο».
«Εννοείται ότι έπινα και έπαιρνα Lexotanil. Είχα βγάλει δερματικά, τα οποία υποχώρησαν όταν έληξε η συνεργασία. Δεν ξανασυνεργάστηκα ποτέ. Μου έγινε μια φορά η πρόταση και είπα ότι δεν θα μπορούσα να το διαχειριστώ.(…) Όλοι τα γνωρίζουμε όλα, αλλά τώρα ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τις σκοτεινές πλευρές αυτής της δουλειάς. Τώρα θα καθαρίσουν τα πράγματα. Έχω ευθύνη γιατί δεν προστάτευσα τον εαυτό μου, αλλά έχω συγχωρήσει και τον εαυτό μου, δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο».