ΚΥΡΙΕ ΣΟΪΜΠΛΕ “ΙΔΟΥ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΑΣ”

Tον Παναγιώτη Κανελλόπουλο πολλοί θέλουν να τον θυμούνται ως μια σημαντική πολιτική και πνευματική προσωπικότητα. Διετέλεσε πρωθυπουργός για (συνολικά) 40 μέρες σε δύο πολιτικές περιόδους (Τσουδερός και Παπανδρέου-Βενιζέλος), ενώ θεωρείται κορυφαία πνευματική κατάθεση η πολύτομη αν και ημιτελής “Ιστορία του Ευρωπαίκού Πνεύματος”.

Ωστόσο, η Ιστορία παίζει περίεργα παιχνίδια. Και εκδικείται με μεγάλη ευκολία εκείνους που μπορεί να καταβάλλουν κόπο και χρόνο για να οικοδομήσουν προφίλ “σωτήρων”, τα οποία, όμως, καταστρέφονται από τα γυρίσματα της τύχης και τα παιχνίδια της ζωής.

Ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, φερ’  ειπείν, θα ανακαλείται στις πολιτικές συζητήσεις ως ο πολιτικός που υποδεχόμενος τον αμερικανό στρατηγό Τζέιμς Βαν Φλιτ (1946), του είπε, παρουσιάζοντας το στρατιωτικό άγημα: «Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σας», ενώ, αργότερα, αποκάλεσε το κολαστήριο της Μακρονήσου «Νέο Παρθενώνα». Πολύ αργότερα έκανε την αυτοκριτική του και αποδοκίμασε αυτούς τους χαρακτηρισμούς, όμως, η Ιστορία είναι πολύ σκληρή για να ξεχάσει…Αυτό το “Ιδού ο Στρατός σας”, έχει ειπωθεί αρκετές φορές στην σύγχρονη ελληνική ιστορία. Από παράγοντες της εγχώριας πολιτικής ζωής που επιδεικνύοντας, ενίοτε, μοναδικές δεξιότητες οσφυοκαμψίας, παρουσιάζουν τα αποτελέσματα των καταστροφικών πολιτικών τους επί της ελληνικής κοινωνίας ως επιτεύγματα προς διεθνή θέαση και τέρψη των “συμμάχων” και “εταίρων”…Προσπερνώ το νεύμα της Άνγκελα Μέρκελ προς τον Αντώνη Σαμαρά -δίχως να το υποτιμώ. Διερωτώμαι, απλώς, τι λένε και τι θα πουν οι κυβερνώντες στη Γερμανίδα Καγκελάριο, τον Βεστερβέλε, ή σε λίγες μέρες τον Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, όταν του παρουσιάζουν τα αποτελέσματα της εμμονικά υφεσιακής πολιτικής που εφαρμόζεται στην Ελλάδα και τον ευρωπαϊκό νότο; Τι τους λένε; Μήπως “Ιδού ο στρατός σας”; Ο στρατός των θυμάτων των μνημονίων; Ο στρατός των νεκροζώντανων; Ο στρατός των δεκάδων χιλιάδων νέων που φεύγουν με τα καραβάνια της απελπισίας στο εξωτερικό -κυρίως στη Γερμανία;

Ο συχνά προκλητικός Γιάννης Στουρνάρας είπε ότι “εάν η χώρα χρεοκοπούσε θα γινόταν Αίγυπτος”. Προφανώς το είπε για να εντυπωσιάσει. Πρόκειται, όμως, για μία ακόμα ανοησία απ΄ αυτές που λέγονται καθημερινά. Η Ελλάδα έχει επιλέξει εδώ και πολλές δεκαετίες να κατευθυνθεί προς την Ευρώπη και να κρατήσει ως απλή ανάμνηση την “καθ΄ ημάς Ανατολή”. Οι αναλογίες είναι ανύπαρκτες. Ωστόσο, ο κ. Στουρνάρας μπορεί να εξηγήσει γιατί η πορεία της Ελλάδας προς αυτή την Ευρώπη αντί να δημιουργεί την προσδοκία της σύγκλισης γεννά τον εφιάλτη της απόκκλισης;

Γιατί, δηλαδή, πρέπει να τρέμουμε να μην γίνουμε Αργεντινή ή Αίγυπτος όταν υποτίθεται ότι επιχειρούσαμε να γίνουμε Δανία ή Ιρλανδία(παλαιότερα); Ποιοί φταίνε;

Οι κ.κ Σαμαράς, βενιζέλος και Στουρνάρας θα υποδεχθούν σε λίγες μέρες τον κ. Σόϊμπλε. Περιχαρείς, προφανώς, που δεν γίναμε…Αίγυπτος. Όμως έναντι του Γερμανού…Βαν Φλητ που θα επιθεωρήσει την ελληνική “αποικία χρέους” -για να επιδείξει το γνήσιο (!!!) ενδιαφέρον του για τους ιθαγενείς του ευρωπαίκού νότου ενώπιον του γερμανικού προεκλογικού κοινού- αντί να του πουν “ιδού ο στρατός σας”, παρουσιάζοντας τους υπουργούς και υφυπουργούς της κυβέρνησής τους, καλύτερο θα ήταν να τους πουν “ιδού τα αποτελέσματα της πολιτικής σας”.

Τα παραθέτουμε αυτούσια από την έκθεση του Παγκόσμιου Φόρουμ -φορέας παγκοσμίως αποδεκτός και, οπωσδήποτε, χωρίς διασυνδέσεις με τους Μαδούρο, Ρούσεφ ή Τσίπρα…

“ΙΔΟΥ κ. ΣΟΙΜΠΛΕ”  ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΤΡΙΕΤΙΑΣ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ…

1. Αρνητικά είναι τα αποτελέσματα στην Ελλάδα όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα, καθώς η χώρα έπεσε στην 90η θέση για το 2012 από την 65η που κατείχε το 2008, ενώ παράλληλα καταλαμβάνει χαμηλές θέσεις στον τομέα των εργασιακών ζητημάτων και στη μετανάστευση των νέων στο εξωτερικό.

Η μείωση της ανταγωνιστικότητας στην Ελλάδα, δεν εμφανίζεται μόνο συγκριτικά με την προ οικονομικής κρίσης εποχή, αλλά και με το 2011, όπου η χώρα κατείχε την 83η θέση και το 2012 κατέβηκε εφτά θέσεις, αναφέρεται σε έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF).

2. Εκτός από τη μείωση της ανταγωνιστικότητας, η Ελλάδα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις σε ό,τι αφορά την ευελιξία των μισθών, τις εργασιακές σχέσεις αλλά και τη «διαρροή» μυαλών στο εξωτερικό λόγω ανεργίας και με κύρια εμπόδια για τις επιχειρήσεις τη γραφειοκρατία, την αδυναμία πρόσβασης σε χρηματοδότηση, τη διαφθορά και το φορολογικό,.

3. Ιδιαίτερα χαμηλή βαθμολογία και ακόμη χαμηλότερη κατάταξη στη λίστα των χωρών από την άποψη της ανταγωνιστικότητας έχει η Ελλάδα στους τομείς του μακροοικονομικού περιβάλλοντος (140ή θέση), της αποτελεσματικότητας της αγοράς εργασίας (126η θέση), της χρηματοοικονομικής αφοράς (110η θέση) και του θεσμικού περιβάλλοντος (96η θέση).

4. Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις εργαζομένων και εργοδοτών η Ελλάδα βρίσκεται στην 130η θέση, σε σύνολο 142 χωρών, με τις πρώτες θέσεις να καταλαμβάνουν χώρες κυρίως της Βόρειας Ευρώπης καθώς και η Σιγκαπούρη και η Ιαπωνία, ενώ χαμηλά βρίσκονται και οι χώρες τους Ευρωπαϊκού Νότου. Με κριτήριο την ευκολία της απόλυσης Ελλάδα καταλαμβάνει μία από τις τελευταίες θέσεις

Τέλος, η έκθεση καταγράφει και αύξηση της μετανάστευσης ταλαντούχων στο εξωτερικό, με την Ελλάδα να καταλαμβάνει την 119η θέση, ενώ το 2007 η χώρα καταλάμβανε την 63η θέση.

Ερώτηση αφελούς: πως είναι δυνατόν να έχει κανείς καταστρέψει τον κοινωνικό ιστό, να έχει πτωχοποιήσει τη χώρα, να έχει προκαλέσει επιπλέον 900.000 ανέργους, να έχει αφυδατώσει τους μισθούς και όλα αυτά στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και τα αποτελέσματα να είναι τα παραπάνω;

Και πως λέγεται αυτός που επιμένει σ αυτή την πολιτική; Ανίκανος, επικίνδυνος; Ή μήπως κάποιος που εργάζεται επίμονα βάσει σχεδίου;

Πηγή: www.opinion24.gr