Newsroom Team Περισσότερες ρουκέτες από τη μια πλευρά, περισσότερες βόμβες από την άλλη. Κάπως έτσι διαμορφώνεται επιγραμματικά η κλιμάκωση της βίας ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Λωρίδα της Γάζας.
Όμως για πρώτη φορά στην ιστορία του Κράτους του Ισραήλ η κυβέρνηση της χώρας βρίσκεται ενώπιον ενός νέου μετώπου: του εμφυλίου σε πόλεις που μέχρι τώρα Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι συμβίωναν αρμονικά.
Κοινωνική βόμβα
Η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung με τον τίτλο “Τίμημα της άγνοιας” περιγράφει αυτήν την νέα πτυχή της διένεξης, που δεν γίνεται με όπλα και δεν μπορεί να τελειώσει με μια συμφωνία εκεχειρίας, όπως έχει γίνει πολλές φορές στο παρελθόν. “Ιδιαίτερα σε περιοχές του Ισραήλ με εβραϊκό και αραβικό στοιχείο εκρήγνυται μια κοινωνική βόμβα, που θέτει σε κίνδυνο την μέχρι τώρα συνύπαρξη (Ισραηλινών και Παλαιστινίων)” σημειώνει ο αρθρογράφος. “Αλλά ακόμη κι αν η συνύπαρξη λειτούργησε στην καθημερινότητα, αλλού περισσότερο κι αλλού λιγότερο, οι Παλαιστίνιοι δεν αισθάνονται ισότιμοι πολίτες στο Ισραήλ. Συνθέτουν το 20% του πληθυσμού και είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Τα αραβικά ως επίσημη γλώσσα απαγορεύτηκαν από το Νόμο Κράτους-Έθνους. Οι διακρίσεις είναι καθημερινότητα.Ξεκινούν από τους υπερβολικούς ελέγχους και δεν τελειώνουν ούτε με υπαινιγμούς για εκλογική νοθεία από τον πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου”.
Η εφημερίδα φιλοξενεί απόψεις του παλαιστίνιου συγγραφέα Άλι Κλέιμπο, ο οποίος μετά από σπουδές και διαμονή στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και την Ευρώπη, ζει τώρα στον αραβικό τομέα της Ιερουσαλήμ. “Οι εξτρεμιστές, που στη Χάιφα, τη Τζάφα και την Μπατ Γιαμ κυνηγούν τους Άραβες, δεν ενεργούν αυθόρμητα” λέει. “Πρόκειται για ομάδες και κοινωνικά ρεύματα που υπάρχουν από καιρό. Είναι εμποτισμένα με την ιδεολογία του μίσους, δεν αναγνωρίζουν καμιά ανθρωπιστική αξία, αλλά διακατέχονται από το αίσθημα της εθνικής υπεροχής. Έκτροπα, όπως αυτά που είδαμε, δεν είναι πρωτοφανή στην ιστορία, υπήρχαν σε πολλές πόλεις αυτής της γης (…) Αυτά τα γεγονότα προσθέτουν στη διένεξη μεταξύ του Ισραήλ και των Παλαιστινίων ένα ακόμη άσχημο κεφάλαιο”.
Αλλαγή ηγετών σε Ισραήλ και Παλαιστινιακή Αρχή
Η ανύψωση της ισραηλινής σημαίας στο κτήριο της καγκελαρίας στη Βιέννη σε ένδειξη αλληλεγγύης προς το Ισραήλ προκαλεί ερωτήματα στον αρθρογράφο της αυστριακής εφημερίδας Die Presse. “Σημαίνει αλληλεγγύη προς τον ισραηλινό λαό σε αυτές τις δύσκολες ώρες, προς τους ανθρώπους που κατά τη διάρκεια των επιθέσεων της Χαμάς τρέχουν στα καταφύγια;Ή σημαίνει αλληλεγγύη με όλες τις κινήσεις του ισραηλινού πρωθυπουργού, ακόμη και με τα λάθη της κυβέρνησής του στην πολιτική απέναντι στους Παλαιστίνιους; Η αλληλεγγύη προς τον Νετανιάχου δεν μπορεί να είναι άνευ ορίων, ιδιαίτερα μάλιστα εν μέσω μίας ένοπλης διένεξης. Ο επιδεικτικός συμβολισμός, όπως μια σημαία σε ένα κυβερνητικό κτήριο, δεν κάνει διαφοροποιήσεις, σε σημείο που μπορεί να παρερμηνευθεί”. Η βρετανική εφημερίδα Observer υποστηρίζει ότι, τόσο το Ισραήλ, όσο και Παλαιστινιακή Αρχή χρειάζονται νέους ηγέτες. “Ας είμαστε ειλικρινείς, ο Νετανιάχου είναι ακατάλληλος για πρωθυπουργός του Ισραήλ. Η ντε φάκτο απόρριψη της λύσης των δύο ανεξάρτητων κρατών που υποστηρίζεται από τα ΗΕ,το αίτημα για κατάσχεση ή προσάρτηση παλαιστινιακής γης στη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, η πολιτική διακρίσεων απέναντι σε Ισραηλινούς Παλαιστίνιους, η ανοχή του απέναντι σε νεοφασιστικές και ακροδεξιές ομάδες εποίκων και η πρόσφατη αστυνομική επιχείρηση στο Τέμενος Αλ Ακσά στην Ιερουσαλήμ, υποδαύλισαν την τρέχουσα κρίση.
Και ο βρετανός σχολιαστής συνεχίζει: “Ας είμαστε ειλικρινείς. Ο Μαχμούτ Αμπάς, μια φυσιογνωμία χωρίς κύρος, που προΐσταται της Παλαιστινιακής Αρχής, δεν είναι ο κατάλληλος ηγέτης για την Παλαιστίνη, ιδιαίτερα χωρίς νέες εκλογές. Αλλά ούτε και η Χαμάς είναι. Πρόκειται για μια καταπιεστική επιθετική οργάνωση, που εξαρτάται από το Ιράν και το Κατάρ, δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ και όπως φαίνεται δεν έχει κανένα ενδοιασμό να χρησιμοποιεί τον ίδιο τον λαό ως ανθρώπινη ασπίδα, για να επιβάλει την αξίωσή της, ως ηγετικής δύναμης της Παλαιστίνης. (…) Και οι δύο πλευρές χρειάζονται νέους ηγέτες, με όραμα για ειρήνη και όχι για πόλεμο. Η συμφωνία εκεχειρίας είναι ένα απαραίτητο πρώτο βήμα, χωρίς καμιά καθυστέρηση” επισημαίνει η βρετανική εφημερίδα.