ΑΝΔΡΕΑΣ ΨΥΧΑΡΗΣ Εξακολουθούν ορισμένοι να σηκώνουν τα λάβαρα στο Μακεδονικό. Άλλοι κλείνουν το μάτι και υπονοούν ότι το θέμα δεν έχει κλείσει. Με αυτό τον τροπο συντηρείται ένα θέμα και δημιουργείται ένα κλίμα προσδοκιών για αλλαγή ή ακύρωση της συμφωνίας.
Η Συμφωνία των Πρεσπών έλυσε ένα εθνικό, και για τις δυο πλευρές, θέμα που αναδύθηκε με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας αλλά, στην πραγματικότητα, έχει βαθύ παρελθόν- ας ανατρέξουμε όχι μόνο στους Βαλκανικούς Πολέμους αλλά και στην βουλγαρική κατοχή κατά την διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου που, για ορισμένους, έκανε την γερμανική κατοχή «μια ήρεμη βαρκάδα».
Σίγουρα η Συμφωνία θα μπορούσε να ήταν καλύτερη. Το ίδιο ισχυρίζονται και στην «βόρεια» πλευρά: υπάρχουν ήδη τρεις γενεές των γειτόνων μας που έχουν μεγαλώσει πιστεύοντας ακράδαντα ότι αυτοί είναι Μακεδόνες.
Εδώ θα μπορούσε να διερωτηθεί κανείς ποια ήταν η στρατηγική του ελληνικού κράτους και τι ενέργειες έκανε μέχρι η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας μας φέρει προ «τετελεσμένων» ιδιαίτερα, συνυπολογίζοντας, την εξέλιξη του διεθνούς δικαίου.
Για τις ενέργειες από το 1993 και ύστερα υπάρχουν αρκετοί (και από τις δυο πλευρές) που γνωρίζουν καλά την στρατηγική και τις επιδιώξεις των (εκάστοτε) ηγεσιών των δυο κρατών. Άλλωστε ο Κωνσταντινος Μητσοτάκης είχε προϊδεάσει με την γνωστή φράση των «δέκα ετών». Επιπλέον υπάρχουν αρκετά έγγραφα ειδικού χειρισμού του Υπουργείου Εξωτερικών (και αρκετά έχω διαβάσει) που αποτυπώνουν καθαρά τις προσδοκίες μας. Τα λάθη μας όμως προ του 1993 ήσαν πολλά.
Αυτο που αναγνωρίζει ο διεθνής παράγοντας στον (τότε) Πρωθυπουργό Τσίπρα είναι η δυνατότητα να επιλύει γρίφους που φαίνονται άλυτοι. Είχε τον σχεδιασμό (μαζί με τον Υπουργό Εξωτερικων Κοτζια) αλλά και την πολιτική βούληση να επιλύσει ένα χρόνιο ζήτημα και να ανοίξει, επιτέλους, ένα πεδίο συνεργασίας με την γείτονα μας, επικερδές για όλους.
Ομως, το οικονομικό σκέλος της συμφωνίας δεν οριστικοποιήθηκε, ίσως λόγω ότι ο πολιτικός χρόνος λόγω επικείμενων εκλογών τελείωνε και οι δυο ηγέτες ήθελαν να κλείσουν την συμφωνία. Λάθος, που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.
Η χώρα μας και ως εκ τούτου η Κυβερνηση Μητσοτακη είναι απόλυτα δεσμευμένη για τον σεβασμό και την τήρηση της Συμφωνίας των Πρεσπών, ακόμα και εάν η άλλη πλευρά θελήσει να προβοκάρει. Αυτο διότι αποτελεί πάγια πολιτική της χώρας μας ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου και των συνθηκών και συμφωνιών που διέπουν τα κράτη.
Καταγγελία συνθηκών γίνεται για ιδιαίτερα σοβαρούς λόγους και δημιουργούν κακό προηγούμενο. Επιθυμούμε πράγματι να ανοίξουμε αυτή την κερκόπορτα όταν μάλιστα καραδοκούν αλλά κράτη να βρουν νομική αφορμή για αλλαγή καταστάσεων; Άλλωστε υπάρχουν πάντα τρόποι που οδηγείς μια χώρα στην τήρηση μιας συνθήκης.
Τα πλεονεκτήματα που απορρέουν από αυτή την συμφωνία είναι παρά πολλά, πολιτικά και, κυρίως οικονομικά. Ενα μεγάλο κεφάλαιο δυνάμεων του Υπουργείου Εξωτερικων έχει πλέον αποδεσμεύσει δυνάμεις που χρησιμεύουν όλου. Άλλωστε ουδεμία απειλή υπήρξε ούτε στην πραγματικότητα υπήρξε αμφισβήτηση εδαφών μας. Η Ελλάδα μπορεί πλέον να αποτελεί τον καλύτερο φίλο των βαλκανικών χωρών και να περιορίσει την διείσδυση της Τουρκίας στην περιοχή. Κυριως όμως ανοίγουν προοπτικές συνεργασίας μεταξύ των δυο χωρών, όπως αποτυπώθηκε και στην επίσκεψη του Πρωθυπουργού Ζαεφ στην Αθήνα πριν λίγες ημέρες.
Αυτό όμως που δεν γνωρίζουμε είναι πως προχωράει η αρμόδια επιτροπή μεταξύ των δυο χωρών ώστε να κλείσουν τα οικονομικά κεφαλαία της Συμφωνίας των Πρεσπών. Όπως δεν γνωρίζουμε την αποτίμηση και την επίδραση της καμπάνιας για τα μακεδονικά προϊόντα: όχι φυσικά για το κόστος αλλά εάν ο στόχος επιτεύχθη.
Και φυσικά απομένει από την κυβέρνηση να βάλει ένα τέλος σε αυτούς που σηκώνουν λάβαρα για συναισθηματικούς ή ακόμα και για εκλογικούς σκοπούς: η Κυβερνηση Τσίπρα απορρόφησε το πολιτικό κόστος της συμφωνίας, η υφιστάμενη έχει την δυνατότητα να κερδίσει από την οικονομική συνεργασία. Ας μην λησμονούμε οτι, σύμφωνα με τα ποιοτικά στοιχεία του Ευρωβαρόμετρου, το ζήτημα της οικονομίας προβληματίζει έντονα τους πολίτες και η Κυβερνηση Μητσοτακη έχει έναν εξίσου δύσκολο γρίφο να λύσει- η οικονομική συνεργασία των δυο κρατών θα συμβάλει στον στόχο αυτό που όλοι μας, ανεξαίρετος πολιτικών πεποιθήσεων, θελουμε να πετύχει διότι είναι απλά προς το συμφέρον μας.
Θα έχει ενδιαφέρον λοιπόν ποιοι βουλευτές θα αρνηθούν να ψηφίσουν τους νόμους που απορρέουν απο δεσμευτική συμφωνία σηκώνοντας λάβαρα πατριωτισμού που ενδέχεται οχι μόνο να βλάψουν την οικονομία αλλα να δώσουν νομικά ερείσματα σε άλλους γείτονες.
Α, και ο #βορειος_γειτονας λέγεται πια Βόρεια Μακεδονία.