ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΟΤΡΩΤΣΟΣ Παραθέτω από την Süddeutsche Zeitung σχόλιο σχετικά με την βοήθεια που παρέχουν στο ιταλικό κράτος μετανοημένοι μαφιόζοι. Αφορμή είναι η απελευθέρωση του αρχιμαφιόζου Τζοβάνι Μπρούσκα που έμεινε στη φυλακή 25 χρόνια και ομολόγησε 150 φόνους. Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τις αρχές και μπήκε σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων.
Η εφημερίδα γράφει: «Με τη βοήθεια των ‘μετανοημένων’ μπορούν να γκρεμιστούν τείχη και να φωτιστούν οι πιο μυστικές γωνίες. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αποκρυπτογράφηση κωδικών, την κατανόηση των ιεραρχιών και των μεθόδων λειτουργίας. Πρέπει να ακούτε τους κυνηγούς της μαφίας, η ειδική μεταχείριση και επιείκεια ισχύει εδώ και τριάντα χρόνια. Ο Πιέτρο Γκράσο, ο οποίος επίσης εργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα ως δικαστής στο Παλέρμο και διετέλεσε πρόεδρος της ιταλικής Γερουσίας, δήλωσε για τον Μπρούσκα: ‘Το κράτος κέρδισε τρεις φορές στην περίπτωσή του. Κέρδισε όταν τον συνέλαβε, επειδή ο Μπρούσκα ήταν και παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους εγκληματίες στην ιστορία μας. Κέρδισε όταν τον έκανε να συνεργαστεί με το δικαστικό σώμα. Και τώρα κερδίζει ξανά επειδή τον απελευθερώνει μετά από 25 χρόνια διότι το κράτος στέλνει ένα μήνυμα στους μαφιόζους’…Η μαφία είναι φρούριο. Χωρίς μάρτυρες σε πρόγραμμα προστασίας δεν θα μπορούμε να τους πιάσουμε».
Από την εποχή του Ντι Πιέτρο και της επιχείρησης “Καθαρά Χέρια”, οι Ιταλοί δείχνουν ότι γνωρίζουν -όταν θέλουν- να αντιμετωπίζουν την Μαφία. Θα ρωτήσει, ευλόγως, κανείς: Την νίκησαν, την εξαφάνισαν; Προφανώς, όχι. Κανείς ποτέ δεν θα εξαφανίσει το οργανωμένο έγκλημα που εκ των πραγμάτων είναι σύμφυτο με την σκοτεινή πλευρά του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης.
Ναρκωτικά, πορνεία, μαύρο χρήμα, traficking είναι επιχειρηματικές δραστηριότητες που δεν θα παύσουν και ως εκ τούτου τα τεράστια κεφάλαια που παράγουν θα διεκδικούν πάντοτε ροές μέσα από “νόμιμους” διαύλους-“πλυντήρια” και το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα, οι off shore και άλλες δραστηριότητες θα προσφέρονται για να κάνουν τη δουλειά.
Η περίπτωση Μπρούσκα, ωστόσο, αποτελεί ένα καλό μάθημα για όσους οψίμως ανακάλυψαν την Greek Mafia. Μάθημα, όμως, για εκείνους που μπορούν να απεκδυθούν τον ρόλο του σχολιαστή και να αναλάβουν τις ευθύνες που αναλογούν στον θεσμικό ρόλο τους. Ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης περιορίζεται, προσώρας, στον πρώτο ρόλο. Εκτοξεύει την αφέλεια στο σύμπαν την μακαριότητας, μιλώντας για “εγκληματοφοβία” και επιμένοντας πως το έγκλημα μειώθηκε επί των ημερών του. Έφτασαν κάποιοι, μάλιστα, στο κυβερνών κόμμα να μοιράζουν στατιστικές γι΄ αυτήν την μείωση κατά τον τελευταίο χρόνο, όταν, δηλαδή, ο κόσμος ήταν στα σπίτια του και οι διαρρήκτες, ληστές και λοιποί σαλταδόροι είχαν κουρνιάξει μη έχοντας αντικείμενο “εργασίας”.
Ο πρώην δικαστής του Παλέρμο -που κάτι περισσότερο γνωρίζει από μαφία και οργανωμένο έγκλημα από τους ιθύνοντες της Κατεχάκη-, περιγράφει έναν “οδικό χάρτη”: Πρώτα συλλαμβάνεις, μετά αναγκάζεις κάποιους από αυτούς που συλλαμβάνεις να συνεργαστεί με τις αρχές έναντι προφανούς ανταλλάγματος, και στη συνέχεια επιτίθεσαι στους πυρήνες της επιχειρηματικής δραστηριότητας του οργανωμένου εγκλήματος και φτάνεις και στα πρόσωπα.
Στα καθ’ ημάς, στις 20 τελευταίες υποθέσεις εκτελέσεων/δολοφονιών στον χώρο του οργανωμένου εγκλήματος είχαμε μία (αριθμός 1!) σύλληψη. Τους δύο τελευταίους μήνες είχαμε πέντε εκτελέσεις, με την αστυνομία μέχρις ώρας να μην έχει το παραμικρό στοιχείο. Φταίει γι αυτό ο νόμος Παρασκευόπουλου, τον οποίο επικαλούνται στην κυβέρνηση δια πάσαν νόσον;
Δεν γνωρίζουν στην ΕΛ.ΑΣ πως πολλές από αυτές τις “εντολές θανάτου” δόθηκαν από καταδικασθέντες μαφιόζους που βρίσκονται στις φυλακές; Δεν γνωρίζουν πως από τον Κορυδαλλό διευθύνουν τις ροές του μαύρου χρήματος και τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες; Τα γνωρίζουν και, σύμφωνα με τις πληροφορίες, περιγράφονται και στον ογκώδη φάκελο που παρέδωσε ο υπουργός στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου.
Η “τεχνογνωσία” υπάρχει, εν ανάγκη ας φέρουν Ιταλούς ειδικούς, όπως φέρνουμε ξένους διαιτητές για να αντιμετωπίσουμε τα “στημένα”. Δυστυχώς, ο υπουργός επιδεικνύει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τις καταλήψεις και την πανεπιστημιακή αστυνομία απ΄ ότι για το οργανωμένο έγκλημα που απειλεί, όπως είπε, να εισβάλλει και στους θεσμούς. Καμπούλ μπορεί να μην έχουμε γίνει ακόμα, όπως έλεγε το 2008-9, ο κ. Χρυσοχοϊδης, το Παλέρμο, όμως, το ανταγωνιζόμαστε. Το παλιό Παλέρμο, γιατί τώρα τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα. Ακόμα κι εκεί.
Εάν θέλει να διασώσει τη θέση του ο υπουργός (διότι έχουν πυκνώσει τα σύννεφα στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ παρά την συνεχιζόμενη ανοχή του πρωθυπουργού), οφείλει να κάνει δύο κινήσεις:
Μία συμβολική, με την απόσυρση του νόμου για τους πανεπιστημιακούς Φρουρούς (άκρως ενδιαφέρον σχετικά το άρθρο του Νίκου Χριστοδουλάκη στο news247.gr), ώστε να δείξει πως επιτέλους αντιλαμβάνεται τις προτεραιότητες του υπουργείου του (έγκλημα, βαρύ και λιγότερο βαρύ) για την εμπέδωση πραγματικής ασφάλειας στην κοινωνία.
Και δεύτερη, την ίδρυση, εδώ και τώρα, ειδικού σώματος “αδιαφθόρων” (διότι οργανωμένο έγκλημα χωρίς προστασία από θύλακες διεφθαρμένων αστυνομικών δεν νοείται), με δικαστές, ειδικούς στο κυβερνοέγκλημα και τα τραπεζικά, αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ που είναι αποφασισμένοι να ανοίξουν πόλεμο κ.ά. Και, παράλληλα, να διαμορφωθεί θεσμικό πλαίσιο που να επιτρέπει να γίνει σωστά η διαδικασία. Όπως στην Ιταλία.
Φωτό επάνω: Κάποτε στο Παλέρμο: Η σικελική μαφία μέσα από τις εικόνες της σπουδαίας φωτογράφου Λατίτσια Μπατάλια