Newsroom Team Μετά από μήνες, η παρέα ξαναβρέθηκε σε απαρτία, κάτω από τον πλάτανο, στον πεζόδρομο της Φωκίωνος Νέγρη. Δημοσιογράφοι όλοι, εκτός από έναν που, διαταράσσοντας τη χαλαρότητα, με το καλημέρα φώναξε «Παιδιά, δεν σας πιστεύουν πια!».
Της Φανής Πετραλιά*
Η κουβέντα σοβάρεψε και γύρισε στη διαδικτυακή ημερίδα που πρόσφατα οργάνωσε η ΕΣΗΕΑ με τον ερεθιστικό τίτλο «Δημοκρατία, δεοντολογία, ΜΜΕ και δημοσιογράφοι». Με τη διαπίστωση ότι ακούστηκαν σημαντικά και περισσότερο σημαντικά πράγματα και με την παρατήρηση ότι στις θεματικές ομιλίες θα μπορούσε να είχε δοθεί μεγαλύτερο βάρος σε τομείς όπως η δημόσια ραδιοτηλεόραση και το ΕΣΡ.
Παρατηρήθηκε ότι στην ημερίδα, κυρίαρχο θέμα αναδείχθηκε η αναξιοπιστία του δημοσιογραφικού λόγου. Στα ΜΜΕ στην Ελλάδα, στη χώρα την οποία οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα βάζουν στον πάτο της Ευρώπης.
Τονίστηκαν τα εφιαλτικά προβλήματα που φέρνει στον κόσμο ολόκληρο η χειραγώγηση της ενημέρωσης από τους τεχνολογικούς κολοσσούς. Αναλύθηκαν τα μιντιακά ισχύοντα στη χώρα μας. Εγινε λόγος για τη διαπλοκή και τον μοιραίο για τη δημοκρατία εναγκαλισμό πολιτικής και επιχειρησιακής εξουσίας. Για τη λογοκρισία και την αυτολογοκρισία, για τις αφημένες στην τύχη τους εφημερίδες, για τα fake news και για τα καθόλου (διά της απόκρυψης) news. Και για άλλα πολλά.
Σημειώθηκε, ωστόσο, ότι στην πλούσια θεματολογία για τη δεοντολογία έλειψε εντελώς το θέμα «δημοσιογραφική ευθύνη». Ή, με άλλα λόγια, η «δημοσιογραφική ηθική». Γιατί, πώς να το κάνουμε, το «σύστημα» δεν γίνεται να λειτουργεί χωρίς τους διαμεσολαβητές δημοσιογράφους. Οχι όλους τους δημοσιογράφους αλλά σίγουρα κάποιους, αν όχι πολλούς. Εκείνους οι οποίοι, είτε επαγγελματικά ανασφαλείς, είτε μωροφιλόδοξοι, είτε «ρεαλιστές» με μειωμένη ηθική, γίνονται μοχλοί.
Φαινόμενο όχι καινούργιο, φτάνει να θυμηθούμε τις πριν από κάποια χρόνια λίστες, τα μυστικά κονδύλια, τις μαύρες νάιλον σακούλες κ.λπ., που γίνονταν πρωτοσέλιδα, κάγχαζε το πανελλήνιο και φτάναν έως τα Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ (η γράφουσα διαθέτει ογκώδη σχετικό φάκελο στη διάθεση του όποιου ενδιαφερομένου).
Τέλος, ακόμη μια παρατήρηση για την γκρινιάρα, αμιγώς δημοσιογραφική παρέα του κυψελιώτικου καφέ. Στον κατάλογο με τους 30 ομιλητές, δημοσιογράφους στη συντριπτική τους πλειονότητα, οι γυναίκες ομιλήτριες ήσαν μόνο τέσσερις. Η Σοφία Μπεκατώρου, δύο βουλευτίνες πρώην δημοσιογράφοι και μία καθηγήτρια Πανεπιστημίου. Λίγες, σε μια σημαντική εκδήλωση της ΕΣΗΕΑ, όπου τα μισά μέλη είναι γυναίκες, για πρώτη φορά στην ιστορία του σωματείου, πρόεδρος γυναίκα και γυναίκες οι δύο αντιπρόεδροι. Και μπράβο τους.
ΥΓ.: Ερευνα που είχε γίνει παλιότερα είχε δείξει ότι οι Ελληνίδες δημοσιογράφοι είναι περισσότερο εργατικές από τους άντρες, περισσότερο μορφωμένες, λιγότερο αμειβόμενες, λιγότερες σε θέσεις ευθύνης και κατά πολύ λιγότερο επιρρεπείς στον κιτρινισμό.
*δημοσιογράφος και γεν. γραμματέας του Μορφωτικού Ιδρύματος ΕΣΗΕΑ